Pinatutula Ako

Pinatutula Ako

Tula ni Dr. Jose Rizal

Iyong hinihiling, lira ay tugtugin

bagaman sira na't laon nang naumid

ayaw nang tumipa ang nagtampong bagting

pati aking Musa ay nagtago narin.

malungkot na nota ang nasnaw na himig

waring hinuhugot dusa at hinagpis

at ang alingawngaw ay umaaliwiw

sa sarili na ring puso at damdamin.

kaya nga't sa gitna niring aking hapis

yaring kalul'wa ko'y parang namamanhid.

Nagkapanahon nga ... kaipala'y, tunay

ang mga araw na matuling nagdaan

nang ako sa akong Musa'y napamahal

lagi na sa akin, ngiti'y nakalaan.

ngunit marami nang lumipas na araw

sa aking damdamin alaala'y naiwan

katulad ng saya at kaligayahan

kapag dumaan na'y may hiwagang taglay

na mga awiting animo'y lumulutang

sa aking gunitang malabo, malamlam.

Katulad ko'y binhing binunot na tanim

sa nilagakan kong Silangang lupain

pawang lahat-lahat ay kagiliw-giliw

manirahan doo'y sayang walang maliw.

ang bayan kong ito, na lubhang marikit

sa diwa't puso ko'y hindi mawawaglit

ibong malalaya, nangagsisiawit

mulang kabundukan, lagaslas ng tubig

ang halik ng dagat sa buhangin mandin

lahat ng ito'y, hindi magmamaliw.

Nang ako'y musmos pa'y aking natutuhang

masayang batiin ang sikat ng araw

habang sa diwa ko'y waring naglalatang

silakbo ng isang kumukulong bulkan.

laon nang makata, kaya't ako nama'y

laging nagnanais na aking tawagan

sa diwa at tula, hanging nagduruyan:

"Ikalat mo lamang ang kanyang pangalan,

angking kabantugan ay ipaghiyawan

mataas, mababa'y, hayaang magpisan".