Alamat ng Matsing
Sa mayamang kaharian, noong unang panahon, ay may isang
prinsesang ubod ng ganda. Siya ai si Prinsesa Amapela na ang lahat ay humahanga
sa taglay na kagandahan.
Ngunit sa likod ng kanyang kagandahan ay napakasamang
ugali.Ang prinsesa ay ubod ng sungit at suplada. Napakataas ng pagtingin niya
sa kanyang sarili.
"Ayoko sa mga taong pangit! Palayasin sila sa
palasyo!" ang palding sigaw nito sa tuwing makakakita ng pangit sa palasyo.
Dahil sa prinsesa, ang lahat lamang ng magaganda ang
nakakapasok at nakakapagtrabaho sa loob ng palasyo. At ang mga pangit ay
itinaboy sa labas upang maging mga alipin at manggagawa.
Sa paglipas ng panahon, dumating ang takdang araw sa pagpili
ni Prinsesa Amapela ng mapapangasawa. At naghanda nga ang kaharian.Inimbitahan
ang maraming maharlikang tao buhat sa ibaaa't ibang kaharian. Nagsidating din
ang maraming makikisig na prinsipe, upang ang isa sa sa kanila ay ang siyang
mapangasawa ng ng prinsesa.
Di nagtagal, nagsimjula ng mamilii si Prinsesa Amapela ng
mapapangasawa. Ang lahat ng prrinsipe ay tumayo sa kanyang harapan at
nagbigay-galang. Isa sa mga prinsipe ang nagustuhan ng prinsesa, at ito'y si
Prinsipe Algori.
Si Prinsipe Algori ay isang napakasipag na prrinsipe, na
animo Adonis na namumukod tangi sa lahat ng naroroon.Ngunit bago pa man napili
ni Prinsesa Amapela ang makisig na prinsipe, ay may nakita siya na
napakapangit-pangit na prinsipe na nakatayo sa likuran nito.
Hindi napigilan ng prinsesa ang sarili.
"Sino ka? Hindi ka nahiya saiyong sarili! Napakapangit
mo! Lumayas ka rito at magbalik ka na sa kwebang pinanggalingan mo!" ang
bulyaw nito. Nabigla ang lahat sa nasal ng prinsesa.
"Siya ang aking napili! Si Prinsipe Algori! Siya ang
aking mapapangasawa," ang agad na idinugtong nito sabay turo kay Prinsipe
Algori.
Masayang lumapit si Prrinsipe Algori sa prinsesa at humalik
sa kamay nito. Isa isa ng nag-alisan ang mga nabigong prinssipe, ngunit
nanatiling nakatayo sa harapan ang pangit na prinsipe.
"Ano pa ang hinihintay mo! Lumayas ka na! Ayaw kitang
Makita!" ang muling bulyaw ng prinsesa na tila nandidiri.
Malumanay na nagsalita ang prinsipeng pangit, Hindi ako
manghihinayang sa isang tulad mo. Kung ano ang ganda ng iyong mukha ay siya
naming kapangitan ng iyong ugali," ang wika nito.
Bigla ay nagbago ang anyo ng prinsipeng pangit. Ito ay
nagging isang napakakisig na lalaki, higit kay Prinsipe Algori.
Namangha ang lahat, sapagkat ang pangit na prinsipe ay ang
"Diyos pala ng Kakisigan." Bumababa ang isang kumpol ng ulap, at
sumakay rito ang "Diyos na Kakisigan," at tuluyan nang lumisan.
Nanghinayang ang lahat lalo na ang hari at reyna. Ngunit
higit sa lahat, nanghnayang nang husto si Prinsesa Amapela bagay na hindi niya
pinahalata.
Agad na ikinasal ng hari sina Prinsesa Amapela at Prrinssipe
Algori. Ngunit matapos ang kasal, ganun na lamang ang gulat ng lahat.
Ngayong mag-aswa na tayo kailangan mong sumama sa aking
kaharian, "ang wika ni Prinsipe Algori.
"Anong ibig mong sabihin?" ang nagtatakang tanong
ng prinsesa.
Bigla, nabago aang anyo ni Prinsipe Algori. Ito ay naging
kakaibang nilalang ng puno ng balahibo ang buong katawan. Nagsigawan at
nasindak ang lahat, lalo pa't bigla na lang nabago ang anyo ni Prinsesa A
mapela. Nabalot din ito ng balahibo sa buong katawan, at nagkaroon pa ng
buntot.
Hindi makapaniwala ang lahat, subalit huli na,.Dinala na si
Prinsesa Amapela sa kagubatan ni Prinsipe Algori, na siya palang "Diyos ng
mga hayop sagubat." At si Prinsesa Amapela ang kauna-unahang matsing sa
kagubatan. Ito ang nagging parrusa ng kanyang pagiging suplada at mapagmataas.
Kaya dapat nating tandaan na hindi natin dapat husgahan ang
tao sa kanyang panlabas na anyo, dahil ang higit na mahalaga ay ang tunay na
pagkatao at pag-uugali.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento