Ibong Adarna Script

“IBONG ADARNA”

(I – Attalia / Arimathea 2011-2012)

Iwinasto at Iniayos ni: Kevin yee

Scene 1

(Palace)

(Read prayer in book)

Narrator: Sa isang payapang kaharian na ang ngalan ay Berbanya, namumuno ang isang magaling at maginoong hari, Si Haring Fernando. Kasama nyang namumuno ang kanyang kabiyak na si Reyna Valeriana, isang mapagmahal at minamahal na reyna nang Berbanya. Silang dalawa ay biniyayaan nang tatlong binatang matitikas na sa paglaon nang panahon ay naging mga pantas.
Si Don Pedro na panganay ay may tindig na pagkainam, si Don Diego naman ay malumanay habang si Don Juan naman ay may pusong ginintuan.

Don Fernando: Ngayo’y panahon na upang kayong tatlo ay mamili sa dalawa. Kayo ba ay magpapari, o magrereyno at mamumumno sa kaharian nang Berbanya?

Don Pedro, Diego at Juan: Ang paghawak ng kaharia’t bayan upang mga ito’y paglingkuran ay aming naiibigan.

Don Fernando: (cries proudly) Ipinapagmalaki ko kayo mga anak… Mabuhay ang tatlong prinsipe! (MABUHAY!)

Scene 2

(Don Fernando’s room)

Narrator: Isang gabi nang mahimbing na natutulog si Don Fernando, napanaginipan niyang kanyang bunsong anak na si Don Juan. Diumano, ito’y nililo at pinatay ng dalawang tampalasan.

(a short re-enactment of the king’s dream)

(Sa sususnod na araw)…

(Don Fernando’s wife and sons worriedly gathered to see the ill king)

Donya Valeriana: Naku, mahal ko, ano ba ang nangyari sa iyo?(looks at husband sadly)

Manggagamot: Sakit mo po, Haring Mahal ay bunga ng pangimpan, mabigat man at maselan, may mabisang gamutan. May isang ibon na ang pangalan ay Adarna, pag ito’y narinig mong kumanta, ang sakit mo ay mawawala. Ito ay tumatahan sa kabundukang Tabor kung saan makikita ang Piedras Platas, punong tirahan ng ibong Adarna.

Don Fernando: Pedro, anak, hanapin mo ang ibong adarna para ako’y gumaling na. Huwag mong dalhin ang iyong kabayo sa paglalakbay sapagkat ito’y…. Sundin mo ako.

Scene 3

(Mountain)

Narrator: Sa kasamaang palad, sumuway sa utos ni Don Fernando si Don Pedro. Siya’y nagdala nang kabayo papunta sa kabundukan nang Tabor. Siya’y naglakbay sa kabundukan na higit sa tatlong buwan bago narating ang Bundok Tabor kung saan makikita ang Piedras Platas, punong tirahan ng ibong Adarna, siya ay dumaan sa mga iba’t ibang pahamak sa kanyang paglalakbay upang makuha lang ang lunas para sa kanyang amang mahal .

Don Pedro: (Climbs Tryingly) Malas naman nito, namatay ang kabayo ko…

Narrator: Hanggang sa…

Don Pedro: Natanaw ko na ang Piedras Platas… Ang ganda ng kapaligiran lalong-lalo na ang punongkahoy na ginto…(Breathing Heavily)…(Walks toward the tree)….(sits under the tree)

(Ibong Adarna came, lands on the tree and begins to sing)

Don Pedro: (yawns, (count1234 silently) and sleeps)

(Ibong adarna drops on Don Pedro)

(Don Pedro becomes stone)

Scene 4

(Palace)

Narrator: Nainip ang mga tao sa kaharian sa tagal ng paghihintay kay Don Pedro kaya minabuting hanapin naman ito ni Don Diego.

Mga tao (group of commoners): Nasaan na kaya si Don Pedro? May pag-asa pa ba kayang gumali ang mahal na hari? Don Diego, matagal na tayong naghihintay para sa pagbabalik ng iyong nakatatandang kapatid na si Don Pedro kaya panahong ika’y pupunta sa bundok ng Tabor upang hanapin ang iyong kapatid at ang Ibong makapaggagaling sa iyong ama

Don Diego: (confidently says): Hindi ko po kayo bibiguin… Kayang-kaya ko ito.

Scene 6

(Mountain)

Narrator: Naglakbay si Don Diego patungo sa bundok Tabor na hindi nagpaalam sa kanyang mga magulang. Inabot ng limang buwan ang paglalakbay ni Don Diego bago nakarating sa patutunguhan. Dumaan muna siya sa hirap bago nakarating sa Piedras Platas.

Don Diego: Ano bang laking hiwaga, punong ganda’y nakakaakit sa mata!… Lumalalim na ang gabi, ako’y mamahinga muna(sits on a rock).

(Ibong Adarna comes and sings)

Don Diego: (sleeps)

(Ibong Adarna drops on the prince, then he becomes a rock.)

Narrator: Tulad rin sa nangyari kay Don Pedro’y naging bato din si Don Diego.

Scene 7

(King’s room)

Donya Valeriana: (paces back and forth) Mahal ko, masama ang kutob ko sa nangyayari kina Don Pedro’t Don Diego. Ano ba ang dapat gawin natin?(worried)

Don Fernando: (looks at Don Juan) Anak, ikaw nalang ay ang aking pag-asang ako’y gumaling na sa pamamagitan ng paghahanap sa mahiwagang Ibong Adarna.

Don Juan: Ama, gagawin ko po ang aking makakaya… Paalam po sa inyo.

(walks out of the king’s room)

Scene 8

(Mountain)

Narrator: Masakit man sa kalooban nina Don Fernando’t Donya Valeriana na mawalay ang pinakamamahal nilang anak ay wala silang magawa dahil sa paghahangad ni Don Juan. Kababaan ng loob at pagpapala ng Diyos ang tanging naging baon niya sa kanyang paglalakbay.

(Don Juan tryingly hikes)

Ermitanyo: Tulungan mo ako, ako’y gutom na gutom…

Don Juan: (Gets bread) Ito ho, isang tinapay na baon para sa aking paglalakbay.

Ermitanyo: Salamat! Ano po ba ang aking ipaglilingkod ko sa iyo?

Don Juan: Paano ko po makukuha ang Adarnang napakaganda?

Ermitanyo: Pagdating mo sa punon nang Piedras Platas, ika’y pumunta sa isang dampang maliit. Ika’y kumatok at ang iyong kasaguta’y masasagot.

Don Juan: Maraming salamat po.

Ermitanyo: (Holds Don Juan) Ako’y may isa pang bilin, isapuso mo ang pag-iingat, upang ika’y hindi maging isang buhay na bato. Tanggapin mo itong tinapay bilang aking pasasalamat.
Don Juan: Hindi ko maaring bawiin ang isang bagay na akin nang ibinigay.

(Refuses the bread) Paalam..

(Hermit disappears)

Narrator: Nagdaan pa ang ilang oras bago nya matunton ang punong kanyang hinahanap…

Don Juan: (See Piedras Platas with amazement then sees a small house and knocks)

Ermitanyo: Tumuloy ka, halika’t sumalo sa akin sa pagkain.

Don Juan: May isang matandang ermitanyo ang nakapagsabi sa akin na ako’y pumaroon ditto upang ika’y tanungin.
Ermitanyo: Ano ba ang aking maipaglilingkod sa iyo?

Don Juan: (sits down) Ang aking ama po’y may sakit at ang tanging lunas lamang ay ang Ibong Adarna.

Ermitanyo: Don Juan, ang Ibong Adarna ay may engkanto na wala pang tumatalo.

Don Juan: Titiisin ko ang lahat para lang gumaling ang aking ama.

Ermitanyo: Ang punungkahoy na makinang na iyo nang naraanan, ay doon nga namamahay ang Ibong Adarna. Ang ibon ay dumadating sa hatinggabi, kumakanta ito ng malambing at magpapalit ng itsura ng balahibo hanggang ika’y aantokin. Bawat kantang pakinggan ang palad mo ay sugatan, saka agad mong pigaan ng dayap ang hiwang laman kung hindi mo ito magagawa, ikaw ay magiging bata katulad ng iyong mga kapatid na sina Don Pedro’t Don Diego. Dalhin mo rin itong gintong sintas, itali mo pagkahawak sa Ibong Adarna.

Don Juan: (Saw the bread) Ikaw ba ay isang diyos na sikreto? Ikaw ba’y anak ni Hesus na makapangyarihan, ang mahiwagang ermitanyo!

Ermitanyo: (small smile) Don Juan, ika’y humayo na sapakat ito’y oras na ng pagdating ng Ibong Adarna.

Narrator: Nang nakarating na si Don Juan sa Piedras Platas, sinunod niya ang ipinayo ng matandang ermitanyo.

Don Juan: Nandito na ang ibon…

(Bird sing and changed color)

Don Juan: (does the things that the hermit said and then gets the bird with the rope) Ngayong nasa akin na ang Ibong Adarna, panahon nang aking iligtas ang aking mga kapatid.

Ermitanyo: (appears) Iyang banga ay kunin mo, punin mo ng tubig at dahan-dahan mong ibuhos sa dalawang bato.

Don Pedro’t Don Diego: (hugs Don Juan) Salamat at kami’y binuhay mo…

Ermitanyo: Maghanda kayo sapagkat kayo’y uuwi na. Mag-ingat kayo…

Don Pedro, Diego’t Juan: Salamat po. Hanggang sa muli… (wave at the hermit)

Narrator: Pauwi na ang tatalo sa kaharian, isang masamang balakin ang nabuo sa isipan ng nakatatandang kapatid na sinang-ayunan sa bandang huli ng ikalawang kapatid.

Don Pedro: Bugbugin natin si Juan hanggang siya ay masaktan at mamatay. Nakawin natin ang ibong Adarna, ibigay natin kay ama, ipapagmalaki tayo ni ama at sa huli’y tayo’y magiging hari ng Berbanya, ang lahat ng kapangyarihan upang mamuno ay nasa atin sa huli…

Don Pedro and Diego: (punch Don Juan, grabs the ibong adarna and then run away)

Scene 9

(King’s room)

Don Pedro: Mahal kong ama, kami’y naririto na’t dala ang ibong makakapaggamot sa iyong karamdaman.

Don Fernando: Nasaan si Don Juan?

Don Diego: Ama, hindi po namin alam kung saan ang aming kapatid. Ngunit bumalik kami upang kayo ay gamutin. O ibong adarna, ikaw ay kumanta na.

(Ibong Adarna does not sing and turns ugly)

Don Fernando: Ano ang nangyari?!?!

Scene 10

(Mountain and Hermit’s house)

Ermitanyo: (appears and helps Don Juan lie down) Prinsipe, malubha ang iyong sugat hayaan mong gamutin ko ito.

Narrator: Ilang araw ang nakalipas, maginhawa at handang umuwi na si Don Juan dahil sa tulong ng Ermitanyo.

Don Juan: Salamat po sa lahat. Ako’y babalik na sa Berbanya. (Shakes the hermit’s hand)

Scene 11

(King’s room)

Don Juan: Ama, ako’y nandito na…

Don Fernando: Anak ko, ako’y maligaya sapagakat ikaw na ay dumating.

Narrator: Nang nakita ng Ibong Adarna si Don Juan, ito’y biglang kumanta at gumanda.

(Ibong Adarna sings)

Donya Valeriana: Mahal ko, ano na ngayon ang iyong pakiramdam?

Don Fernando: Ako’y bumuti na! Ang ganda ng aking pakiramdam!

Ibong Adarna: Haring Don Fernando,si Don Juan po’y nagtiis ng madlang hirap, kamatayan ay hinamak at sa utos mo’y tumupad. Siya po’y tinaksil ng iyong mga anak na sina Don Pedro’t Don Diego.

Don Fernando: Don Pedro’t Don Diego, ano ang pumasok sa inyong isipan at nagawa niyo ito sa sarili niyong kapatid. Ito’y hindi katanggap-tanggap! Dahil dyan kayo ay aking tatanggalan nang kapangyarihan dito sa Berbanya at kayo ay ipapatapon sa malayong lugar!
Don Juan: Ama, huwag na po kayong magalit. Mga kapatid ko’y aking pinapatawad at sana’y patawarin ninyo po sila ama. Ako ay nakakasiguradong hindi na muli sila gagawa nang anumang bagay na hindi kanais-nais.
Don Fernando: (nag-isip) Dahil sa iyong kahilingan anak, Don Pedro, Don Diego, kayo ay aking pinapatawad. Pero sa susunod na mangyari ito, kamatayan na ang hatol ko.

Narator: Napagkasunduan nang magkakapatid na babantayan nila ang Adarna. Tig-tatatlong oras sila sa pagbabantay. Maayos na sana ang lahat, pero…

(Don Juan sleeps)

Don Pedro: Diego, halika’t sabay tayong magbantay nitong ibong Adarna. Gisingin mo si Don Juan pagdating dito ay iwa’t huwag mo siyang halinhan.

Don Diego: At paano naman siya tatanod nang makalawa?

Don Pedro: Huwag kang mag-alala’tmay magandang plano ako.

(Both exits)

Don Diego: Juan, gumising ka na…

Don Juan: (goes out to see the bird) Hay naku, ang sarap ng tulog ko kagabi, magpapahinga muna nga ako…(sits on the chair and sleeps)

Don Diego at Pedro: (Sneak towards the room and release the bird)

Narrator: Pagkagising ni Don Juan, tumambad sa kanya ang bukas na hawla ng Ibong Adarna.

Don Juan: Naku! Nasaan na ang Ibong Adarna?!?! (nag-isip) Gawa na naman ito nina Don Pedro’t Don Diego, kailangan ko na umalis upang sila’y hindi maparusahan ni haring ama. (runs away)

Narrator: Bago mitak ang umaga, si Don Juan ay umalis na upang pagtakpan ang ginawang kasalanan ng mga kapatid.

Don Fernando: Nasaan na ang Ibong Adarna!?!?!

Don Diego: Ama, hindi po naming alam.

Don Pedro: Ang alam lang naming ay si Don Juan ang huling nagbantay sa Ibong Adarna….

Don Fernando: Mga anak ko, hanapin ninyo ang inyong bunsong kapatid na si Don Juan at iuwi ninyo siya dito sa palasyo…

Don Pedro: Ama, huwag po kayong mag-aalala, aming hahanapin si Don Juan.

Scene 12

(Mountain)

Narrator: Mga bukid, burol at bundok, bawat dako’y sinalugsog upang hanapin si Don Juan, ngunit sila’y walang nakita.

Don Diego: (stops) Wala, wala si Don Juan…Ako’y pagod na pagod, Nasaan na kaya siya?

Narrator: Lakad, tanaw at silip ang kanilang ginawa ngunit wala pa rin nakita si Don Juan. Hanggang sa, nakita na rin nila si Don Juan sa Armenyang Kabundukan. Itong Bundok ng Armenya’yisang pook na maganda at napaliligiran ng tanawing kaaya-aya. Sa Armenya tumahan si Don Juan upang doon pagsisihan ang nagawang pagkukulang

Don Diego: Juan, sa wakas ay natagpuan ka na naming…

Don Pedro: Ang ganda ng lugar na ito, gusto kong tumira dito.

Don Diego: Pedro, ako’y nahihiya na sa ating kapatid na si Juan, ang dami ng mga masasamang bagay ang ginawa natin sa kanya.

Don Pedro: Ikaw sana’y huwag ganyan, lakasan mo ang iyong loob at ang kahihiya’y ipaglihim mo kay Juan.( says it to Don Diego silently)Kung ibig ninyong huwag nang balikan ang ating mga magulang, pabayaan mo na sila sa Berbanya’t dito na tayo tumira sa Armenya. Tuklasin nating tatlo ang ating kapalaran sa ibang kaharian.

Narrator: Masaya silang naninirahan sa Armenya, nang ipasyang akyatin nila ang bundok na hindi pag nila nahahalughog.

Don Juan: Ang balong ito’y may hiwaga, ihugos ninyo ang tali nang dahan-dahan, huwag ninyong bitawan hanggang aking sasabihin.

Don Diego: Ako’y matanda sa iyo, kaya marapat ay ako ang ihugos muna ninyo.

Don Pedro: Wala ka ring karapatan, pagkat ako ang panganay.

Don Juan at Don Diego: Kung gayon, ikaw ang mauna at kami nama’y bahala.

Don Pedro: (Goes inside the well) Hindi ko matagalan ang nakakatakot na dilim para akong sinasakal. (Goes up)

Don Diego: Ako naman…(Goes down and then goes up) Ang lalim at ang dilim ng balong ito…

Don Juan: Handa na akong pumasok sa balon (Goes down)

Narrator: Si Don Jua’y walang takot na binaba ang balon.

Don Pedro: Ang tagal naman nitong si Juan!

Don Diego: Ano na kaya ang nangyari sa kanya?

Scene 13

(Inside the well)

Narrator: Nang nakarating si Don Juan sa loob ng balon, siya ay namangha sa ganda ng palasyong gawa sa ginto at pilak at lalonh-lalo na sa ganda ni Donya Juana.

Don Juan: (looks around and then sees Donya Juana) O, mahal na prinsesa, ang ganda mo’y nakakasilaw, gusto kong ipahayag sa iyo ang aking tunay na pagmamahal.

Donya Juana: Tanggapin mo ang aking puso, pusong iyan pag naglaho’y nagtaksil ka sa akin.

Don Juan: Hinding-hindi kita pagtataksilan sapagkat ikaw ay ang aking buhay.

Donya Juana: May isang higanteng nagbabantay sa akin, kailangan mo siyang matalo bago ako’y mapasayo.

Don Juan: Kung gayon, gagawin mo ang lahat para sa iyo.

(Giant appears)

Higante: Sinong hamak na kutong lupa ang nagtangkang ilabas ang prinsesa!
(Saw Don Juan) Hah! Hindi ko na pala kailangan lumabas upang humanap nang pagkain, ang pagkain na mismo ang lumapit sa akin!

(Don Juan draws his sword and pointed at the giant, angry by what the giant had said.)

Don Juan: Higante, ika’y manahimik at maghanda na sapagkat dito na matatapos ang iyong buhay! (charged at the giant. They clashed and the giant got killed in the process.)

Don Juan: Ngayong natapos ko na ang higanteng bantay, balak kitang iuwi sa aking kaharian.

Donya Juana: Bago mo gawin iyan, ang hiling ko sana’y iyong iligtas ang aking kapatid na si Donya Leonora mula sa serpyenteng nagbabantay sa kanya sa isang palasyo.

Don Juan: Para sa iyo, aking isasakatuparan ang iyong kahilingan. (runs)

Scene 14

(Donya Leonora’s palace)

Donya Leonora: Sino ka ba at ano ang iyong kailangan?

Don Juan: Magandang prinsesa, ako si Don Juan na magliligtas sa iyo laban sa Serpyenteng nagbabantay sa iyo sa palasyong ito.

Donya Leonora: Walang taong matino ang lalaban sa serpyente na nagbabantay sa akin. Kung mahal mo pa ang buhay mo, tumakbo ka na paalis sa palasyong ito.

Don Juan: (Disregards Leonora’s warning and steps forward) Ako’y hindi natatakot sapagkat alam ko na tama ang aking gagawin. (Shouts) Serpyente! Lumabas ka at ako’y harapin!

Serpyente: (hisses at Don Juan)

Donya Leonora: Kung ika’y aking hindi mapigilan, tanggapin mo ito, (gives Don Juan the “Balsamo”), sa bawat ulo na iyong maputol, ibuhos yan upang tiyak ang iyong pagkapanalo.

Don Juan: Maraming salamat
Serpyente: (Attacks Don Juan)

(Don Juan and the serpent fought)

Narrator: Bawat ulong matigpas ni Don Juan ay binubuhusan niya ng balsamo upang ito’y hindi na muling mabuhay.

(Serpent lost all of his heads, eventually dies)

Donya Leonora: Don Juan, ang iyong tapang at lakas ay aking hinahangaan.

Don Juan: Prinsesa kong mahal, halikana’t umalis na tayo dito. Kumapit ka sa akin ng mahigpit at pupunta tayo sa Kaharian ng Berbanya.

Narrator: Umiral na naman ang inggit kina Don Pedro at Don Diego sa kanilang bunsong kapatid nang muli itong magtagumpay sa pakikipagsapalaran sa ilalim ng balon. Dagdag pa rito si Leonorang pagkaganda na bumihag sa puso ni Don Pedro.

(Donya Leonora holds Don Juan tightly)

Narrator: Paalis na sana silang lahat upang magbalik sa Berbanya ngunit…

Donya Leonora: Juan, ang aking singsing ay aking naiwan. Paano na iyan?

Don Juan: Huwag kang mag-alala sapagkat aking kukunin ang iyong singsing. Babalik rin ako. (Goes down)

Narrator: Dahil sa selos, suklam na suklam si Don Pedro sa kanyang bunsong kapatid at nagawa niyang….

Don Pedro: (cuts rope)

Donya Leonora: Huwag!

Don Juan: (falls down and screams)

Narrator: Hinimatay si Donya Leonora pero nagpatuloy pa rin sina Don Pedro’t Don Diego sa kaharian ng Berbanya na kasama ang magkapatid na prinsesa.

Scene 15

(Palace)

Don Fernando: Mga anak! (hugs sons) Matagal ko kayong hinintay, natagpuan ba ninyo si Juan?

Don Pedro: Ama, walang burol, nayo’t bundok na di naming nahalughog, siniyasat naming ang bawat tumok, sapa, batis at ilog, ngunit hindi po naming nakita ang iyong minamahal na si Don Juan.

Donya Valeriana: Nasaan na kaya ang aking minamahal na Juan?

Don Fernando: Hindi ito maaari… (frowns) (says silently)

Don Diego: Ama, sila po’y magkapatid na prinsesang sa balon po tumitira, sila’y aming niligtas mula sa kapahamakan.

Don Pedro: Si Leonora ang aking minamahal at si Don Diego’y nais ikasal din kay Donya Juana.

Donya Leonora: (Startled, then knelt in front of the king, crying) Haring mahal, hiling ko pong ipagpaliban muna ang kasal ng pitong taon sapagkat ito ay aking panata na mamuhay mag-isa simula noong mamatay ang aking mga magulang.

Don Fernando: Ang iyong kahilingan Donya Leonora ay aking tinatanggap. Ikaw naman, Donya Juana, maghanda ka na’t sa ika-siyam na araw ay ika’y ikakasal kay Don Diego. Mga kawal, ituro nyo kay Donya Leonora’t Donya Juana ang silid na kanilang titirhan.

Scene 16

(Donya Leonora’s room)

Donya Leonora: (Summons her wolf) Aking alaga lobo, puntahan mo si Don Juang aking giliw at siya’y gamutin. Siguraduhing sya’y nasa mabuting kalagayan bago umalis.

O, lobo, ika’y humayo na’t magmadali, upang siya’y iyong maabutan. (Wolf leaves) (Donya Leonora cries)

Scene 17

(Mountain)

Narrator: Nanumbalik ang lakas ni Don Juan, matapos siyang gamutin ng lobong alaga ni Leonora.Nang naging mabuti ang pakiramdam ni Don Juan, siya’y iniwanan na.

Ibong Adarna: Mahal na prinsipe, hanapin mo si Maria Blanca sa kahariang Cristalinos at kalimutan mo na si Donya Leonora. Ang payo ko ay para rin sa iyong ikakabuti… (flies away)

(Man goes to Don Juan)

Don Juan: Ginoo, ako’y iyong tulungan. Nais ko sana maglakbay patungo sa kaharian nang Reyno Christalinos, ngunit aking hindi malaman kung ito’y naroon.

Lalaki: Ang bundok na iyong paruroonan ay nasa ikapitong hanay. Doon ay may ermitanyong sasalubong sa iyo, ang baro na ito’y ipakita mo sa kanya. (gives the barong) Kaya humayo ka na’t baka ikaw ay didilimin sa daan.

Don Juan: Salamat po.

Scene 18

(Palace)

Don Pedro: (knocks on Leonora’s door) Leonora, aking giliw, paki-usap buksan mo ang pinto.

Donya Leonora: (crying) Ika’y hindi ko matatanggap bilang aking kabiyak! Ako ay maghihintay kay Don Juan na aking tunay na mahal!

Don Pedro: Kahit ilang taon pa dumaan, ako’y maghihintay na tanggapin mo rin ang aking pagmamahal… (walks away sadly)

Scene 19

(Mountain)

Ermitanyo: Umalis ka dito! Layuan mo ako, hindi ako tumatanggap nang mga istrangero!

Don Juan: Ginoo, ako’y may ibibigay sa inyo (gives the baro)

Ermitanyo: (Cries) Ako’y nagagalak na aking nakita ang baro na ito. Patawad sa aking inasal, ano po ba ang maipaglilingkod ko sa iyo?

Don Juan: Marangal na Ermitanyo, saan ko ba matatagpuan ang kaharian ng Reyno de los Cristales?

Ermitanyo: Ah, ang kaharian na walang kasing ganda!. (Whistles) Kaibigang agila, maari mo bang dalhin ang ating kaibigan sa Reyno de los cristales?

Agila: Masusunod ginoong ermitanyo.

Scene 20

(Lake)

Narrator: Narating ni Don Juan ang kahariang Cristalinos sa tulong ng agilang alaga ng ermitanyo. Unang pagkakita ni Don Juan kay Donya Maria Blanca ay nabihag na ang kanyang puso. Nang pagligo nang marikit na prinsesa, agad nyang kinuha ang damit nito  at niyakap na waring isang sanggol.

Donya Maria: Sinong lapastangan ang kumuha nang aking damit! Sa oras na malaman ko kung sino ka, humanda ka sa parusa na ibibigay nang aking amang hari!

Narrator: Lumabas na nang kusa si Don Juan mula sa kanyang pinagtataguan

Don Juan: Mahal na prinsesa, ako sana’y patawarin mo sa aking nagawang kasalanan. Handa kong tanggapin ang parusang iyong ipapataw sa akin.

Narrator: Nahabag naman ang kalooban nang prinsesa dahil sa ginawang pagpapakumbaba ni Don Juan, at kanya naman itong pinatawad.

Donya Maria: Maginoong prinsipe, ika’y tumayo na sapagkat ika’y aking pinapatawad. Ngunit ika’y magtapat sa akin, sa anong bayan ka nagmula?

Don Juan: O, bathalang walang kasing ganda, kometang tumapak sa lupa. Ako’y si Don Juan na anak nang Berbanya. Ikaw marahil si Donya Maria, ang mutya nang Cristalinos?

Donya Maria: Ako nga si Donya Maria, ang anak hari ditto sa cristalinos, si Haring Salermo. (gets her clothes and wore it)

Narrator: Nang matapos magbihis si Donya Maria, kanyang ipinasyal si Don Juan sa kaharian nang Cristalinos. At sa kalagitnaan nang kanilang paglilibot-libot, sinabi ni Don Juan ang kanyang pakay…

Don Juan: O, Prinsesa Maria, unang tingin ko palang sa iyo, ako’y nabihag mo nang totoo. Ang aking pag-ibig sa iyo ay lubos at walang hanggang. Ito sana’y iyong tanggapin.

Donya Maria: Don Juan, ang aking nararamdaman sa iyo ay ganun din. Ngunit kailangan mo muna dumaan sa mga pagsubok ni ama. (points at a statue) Iyan ang mga taong nagtangkang ako’y pakasalan, pero hindi nila natalo si ama sa talino at karunungan, kaya’t sila’y naging mga bato!

Don Juan: (rose from his seat) Kahit anong pagsubok ay aking haharapin upang ika’y aking makasama.

Donya Maria: Kung ganon ay ika’y maghanda sapagkat papatawag ka ni ama. Lagi mong tandaan na ako’y sa tabi mo lamang, handing umagapay sa iyo…

Scene 21

(Haring Salermo’s palace)

Narrator: At pinatawag ni Haring Salermo si Don Juan sa kanyang palasyo…

Don Salermo: Ano ang iyong pangalan, nasaan ka nanggaling at ano ang iyong sadya?

Don Juan: Mahal na hari, ang ngalan ko po ay Don Juan, ako’y nanggaling sa kaharian ng Berbanya at nandito po ako upang magpahayag ng pag-ibig sa iyong mahal na anak na si Donya Maria Blanca.

Don Salermo: Hmmm… matagal-tagal na rin nung huling may nagtangkang kunin ang kamay nang aking mahal na anak. Siguro naman ay alam mo na ang mangyayari, Prinsipe Juan?

Don Juan: Ako’y inyong hahamunin sa labanan nang talino at karunungan, kapag ako’y nagtagumpay ay ibibigay mo sa akin ang aking mahal na prinsesa, at kung hindi, ako’y mamamatay….

Don Salermo: Kung gayo’y ihanda mo ang iyong sarili, sapagkat ito ang aking unang pagsubok…

Ang unang hiling ko ay dapat mong patagin ang bundok upang pagtaniman ng trigo, patubuin mo ito, pagkatapos ay anihin at sa aking paggising dapat may tinapay na nakahain sa aking tabi.

Don Juan: Masusunod mahal na hari. (Bows down went out)

Narrator: Ang unang hiling ng hari ay nagtagumpay sa tulong ng kapangyarihan ni Donya Maria Blanca. Pagkagising ni Haring Salermo, tumambad sa kanya ang isang platito na puno nang tumpok-tumpok na tinapay. Agad niyang ibinigay ang pangalawang hamon kay Don Juan.

Haring Salermo: Ang pangalawa mong pagsubok ay kailangan mong hulihin ang labindalawang maliliit na mga negrito na aking pawawalan sa laot ng karagatan at sa huli’y sila ay isisilid mo sa prasko.

Don Juan: Masusunod mahal na hari (bows down and went out)

Narrator: Nagtagumpay na naman ang prinsepe sa tulong ni Donya Maria. Sa pagkakita nang mga negrito kay Prinsesa Maria, sila’y nag unahan na pumasok sa prasko. Pagkapasok nang huling negrito, agad na isinilid ni Prinsesa Maria ang takip nang prasko. Si Haring Salermo, muli, ay hindi makapaniwala sa nangyari…

Narrator: Maraming pagsubok pa ang pinagawa ni Haring Salermo kay Don Juan. Kabilang na ditto ang pagpapausog sa bundok, pagpapatayo nang kastillo sa karagatan, ang pagpapaamo sa isang mabangis na kabayo na paglaon ay napagalaman ni Don Juan na ang hari mismo ang kabayo, at ang huli, paghahanap sa nawawalang singsing ni Haring Salermo. Ang lahat nang ito’y napagtagumpayan ni Don Juan sa tulong in Prinsesa Maria…

Sa huling pagkakataon, ipinatawag ni Haring Salermo si Don Juan upang ibigay sa kanya ang kanyang huling hamon…

Haring Salermo: Don Juan, anak nang Berbanya, ako’y iyong pinahanga sa talino’t karunungang iyong ipinamalas sa akin. Kaya ngayo’y ibibigay ko sa iyo ang aking huling hamon, sa tatlong silid nay an, iyong piliin ang iyong pakakasalan!

Don Juan: (thinks. <12345> ) Ang aking pinipili ay ang silid sa gitna.

(Don Juan points) (Opens door, and hugs Princess Maria) (Holding hands)

Haring Salermo: Hindi ito maaari! Hindi kita gusto para sa aking anak. Meron akong kapatid sa englatera, kasing bata at ganda nya si Maria. Maari kita ipadala doon, ngunit kung ako’y iyong tatanggihan, marapat lang na ika’y mamatay!

Donya Maria: Ama, pabayaan mo na kami, napagtagumpayan ni Don Juan ang iyong mga hamon. Marapat lang na ika’y sumunod sa inyong napagusapan

Haring Salermo: Hindi!

(Don Juan and Donya Maria fled)

Haring Salermo: Habulin at dakpin sila!

Narrator: Tumakas sina Donya Maria’t Don Juan papunta sa kaharian nang Berbanya, ngunit sila’y walang tigil na hinahabol nang kanyang amang malupit kaya’t napilitan si Donya Maria na gamitin ang kanyang mahika. Kanyang itinaas ang kanyang kamay at kaagad nagkaroon nang isang malawag na karagatan na namamagitan kita Donya Maria’t Don Juan kay Haring Salermo. Sa ganitong sitwasyon ay isinumpa ni Haring Salermo sina Donya Maria’t Don Juan…

Haring Salermo: Kayong dalawa’y hindi magkakatuluyan. Pagdating ni Juan sa kanyang bayang sinilangan, si Maria’y makakalimutan at sa iba papakasal!

Narrator: Makalipas ang maraming araw, si Haring Salermo ay nagkasakit at tuluyan nang namatay. Ang buong bayan ay nagluksa, naghihintay sa pagdating nang bagong Hari’t reyna…

Scene 22

(Nayon)

Narrator: Matapos ang matagal na habulan, pansamantalang itinigil ni Don Juan sa isang nayon si Donya Maria.

Don Juan: Mahal ko, ako’y babalik muna sa Berbanya upang magbigay alam sa lahat na tayo’y magpapakasal. Babalikan kita’t pangako’y hindi kita malilimutan…

Donya Maria: Mag-ingat mahal, ako’y maghihintay sa iyong pagbabalik…

Don Juan: Pangako…

Scene 23

(Palace)

Narrator: Ngunit dahil sa sumpa ni Haring Salermo, nakalimot si Don juan sa kanyang pangako kay Donya Maria…

Don Fernando: Don Juan anak, matagal kitang hinanap. (hugs)

Don Juan: Ama. (hugs)

Donya Leonora: Don Juan, aking mahal! (hug) Ako’y maligaya’t ikaw ay bumalik para sa akin…Amang hari, ako po’y magpapakasal kay Don Juan. Siya po ang aking tunay na mahal.

Don Fernando: Kung ganon ay kayo ay aking ikakasal sa makalawa nang linggong ito!

Narrator: Habang nagsasaya ang bayan nang Berbanya, may isang puso ang tumatangis dahil sa hinagpis…

Scene 24

(Palace)

Narrator: Nagsadya sa palasyo si Donya Maria sakay ang isang magarang karosa at suot ang isang kasuotang pang emperatris, at siya ay naghanda ng palabas tungkol sa pag-iibigan nila ni Don Juan upang muli siyang maalala nito.

Donya Valeriana: Maligayang pagdating, Emperatris. Anong galak naming at kayo’y naparito. Ano ang aming maipaglilingkod sa inyo?

Donya Maria: Ako’y nandito upang maghandog nang munting palabas para sa ikakasal na magkasintahan dito sa palasyo. (Brings out bottle, and the play starts)

Narrator: Sa bawat palo nang negrito sa kasama nitong negrito, si Don Juan ang nasasaktan, ngunit kahit anong sakit ay wala pa rin syang maalala…

Kalaunan, nang makita ang pagtangis ni Donya Maria ay biglang nagbalik sa alaala ni Don Juan ang kanyang sumpa kay Donya Maria. Nabali nila ang sumpa ni Haring Salermo!

Don Juan: Maria… ikaw nga mahal ko! (hugs)

Donya Leonora: Hindi! Hindi ito maari! Don Juan, sinabi mo sa akin na ako lamang ang iyong mahal.

Don Juan: Leonora, sana’y iyong maintindihan na dati iyon, pero ang aking tunay na sinisinta ay si Maria. (looks at Haring Fernando and Archbishop) Ama at Dakilang Arsobispo, pahintulutan mo nawa kami ni Mariang aking sinisinta na magpakasal ngayon din.

(Archbishop and the king talk)

Don Fernando: Ako at ang Arsobispo’y nagkasundo. Si Don Pedro’y ikakasal kay Donya Leonora at si Don Juan ay para kay Donya Maria.

Donya Leonora: O’ Don Juan, kung saan ka masaya, doo’y masaya na rin ako. Aking ikinatutuwa na ika’y magpapakasal sa iyong tunay na sinisinta. (looks at Donya Maria) Maria, alagaan mo sana si Juan kong mahal. Alagaan nyo ang isa’t isa at mamuhay nang payapa…

Donya Maria: Maraming salamat, Leonora. (hugs Leonora)

Arsobispo: Don Juan, matatanggap mo ba si Donya Maria bilang iyong asawa?

Don Juan: Opo.

Arsobispo: Don Pedro, matatanggap mo ba si Donya Leonora bilang iyong asawa?

Don Pedro: Opo.

Arsobispo: Don Pedro, tanggapin mo itong setro’t korona bilang bagong hari ng Berbanya at Donya Leonora, tanggapin mo itong dyadema bilang simbolong ikaw na ang bagong reyna ng Berbanya.

Kayo Haring Pedro’t Reyna Leonora, at Don Juan at Donya Maria Blanca simual ngayo’y mag-kabiyak habang buhay at magpakailanman!

Tao: Mabuhay ang bagong ikinasal! Mabuhay!

Don Juan: Mahal kong ama, ina at ang aking mga kapatid, kami ni Maria ay uuwi na sa Cristalinos upang doon manirahan at mamuno ng mapayapa.

Don Juan at Donya Maria: Paalam sa inyong lahat!

Narrator: Naiwan ang Berbanya sa pamumuno ni Don Pedro at nagbalik naman sina Don Juan at Donya Maria sa Kaharing Cristalinos upang doon magsimula ng bagong buhay…

Pinamunuan nila ang kaharian nang Cristalinos nang mapayapa kaya’t ‘di nagtagal ay minahal sila nang mga tao rito. At dyan nagtatapos ang makulay na buhay nang tatlong magkakapatid. Ginawang posible ang pagtatanghal na ito sa tulong nang ating mga kaibigan mula sa ikaunang taon, pangkat Attalia at Arimathea. Maraming salamat po at magandang gabi/umaga/hapon sa inyo.

Mga Sanggunian:

  

Kevin Yee. January 20, 2016. Ibong Adarna Script. Retrieved from

http://docslide.net/documents/ibong-adarna-script-569fbedfea5b6.html