Ibong Adarna Script

Ibong Adarna Script

John Paul Canlas Solon

Narrator: Sa kaharian ng Berbanya, may isang haring nagngangalang Haring Fernando ang nagkasakit dahil sa isang masamang panaginip. Ang kanyang anak na bunso na si Don Juan ay pinatay at tinapon sa isang balon. Dahil sa panaginip na iyon, inisip ito ng hari at hindi nakatulog kaya'y ito'y nagkasakit. Tumawag na sila ng mangagammot pero hindi malaman ng manggamot ang kanyang sakit.

Manggamot: Hindi ko malaman kung ano ang sakit ni Haring Fernando. Pero baka mapagaling sya ng awit ng Ibong Adarna. Ang ibong Adarna ay nakatira sa Bundok Tabor pero tuwing gabi lang ito umuuwi sa kanyang tahanan. Ang kanyang bahay ay tinatawag na Piedras Platas, ito’y isang napakagandang puno.

Don Pedro: Ako na ang kukuha sa Ibong Adarna. Paalam mahal na Reyna at Hari at sa aking mga kapatid.

Narrator: Kinuha ni Don Pedro ang kanyang Kabayo at nagsimula na kaagad sa paglalakbay. Tatlong buwan na ang nagdaan ng namatay ang kanyang kabayong sinasakyan kaya naisipan ni Don Pedro na maglakad at sa di kalaunan nakakita sya ng isang puno na ang mga sanga't dahon ay tulad ng diyamante.

Don Pedro: Napakagandang puno naman nito pero pagod na pagod na ako kaya dito muna ako magpapahinga hanggang sumapit ang gabi. Baka ito na ang tirahan ng Ibong Adarna!

Narrator: Nang dumating na ang takipsilim ang mga ibon ay dumating. Walang pinalagpas si Don Pedro na ibong sa mga nakita nya. Ngunit wala doon ang Ibong Adarna kaya sya ay nagtaka. Naghintay si Don Pedro hanggang mainip pero parang ang Ibong adarna ay may engkanto, nang papaalis na si Don Pedro ito'y dumating. Ang ibong Adarna ay kumanta kaya nabighani si Don Pedro at sa awit nito'y nakatulog at naging bato siya. Dahil napakatagal ng umuwi ni Don Pedro, si Don Diego ay nagpasyang sumunod.

Reyna Valeriana: Saan ka pupunta aking anak?

Don Diego: pupuntahan ko po ang Ibong Adarna at baka may nangyari na sa aking kapatid na si Don Pedro.

Reyna Valeriana: Sige aking anak mag-iingat ka.

Narrator: Limang taon ang nagdaan ng namatay ang kabayong sinasakyan ni Don Diego. Hindi alam ni Don Diego na sya'y nasa bundok Tabor pero nalaman nya ito ng nakita nya ang napakagandang punong Piedras platas kaya't si Don Diego ay naghintay hangang ang gabi'y dumating.

Don Diego: Dumating na nga ang Ibong Adarna gaya ng sabi ng Manggagamot. Napakagandang ibon sa kamay ko lang mapaparoon. (Kumanta ang Ibong Adarna) Napakagandang awitin (At siya'y nakatulog napatakan ng ipot kaya naging Bato.)

Narrator: Iisa na lang ang pag-asa, ang nakababatang kapatid na lang na si Don Juan. Kaya't inutusan at nagmadali pero bago yumaon sa Birheng Mariya'y pumaroon, nagdasal at humingi ng proteksiyon sa paglalakbay niya sa Bundok Tabor. Si Don Juan ay naglakad sa paglalakbay at nag baon ng limang tinapay. Kada isang buwan ang nagdaan doon lamang kinakain ni Don Juan ang kanyang tinapay kaya't sya ay di madaling nagutom. Apat na buwan na ang nakalilipas apat na tinapay din ang kanyang nakain kaya't sya'y nagdasal sa Birheng Mariya.

Don Juan: Ako'y iyong kahabagan, Birheng kalinis-linisan, nang akin ding matagalan itong matarik na daan.

Narrator: Habang sya'y naglalakad nakakita sya ng isang matandang sugatan at ang itsura'y kaawa-awa. Pagkakita ni Don Juan ay binigay nya ang natitirang tinapay.

Matandang Ermitanyo : Ano ang iyong pakay kaya't ika'y naririto at baka matulungan ko po kayo?

Don Juan: Kung gayon po ay salamat ako po'y naghahanap ng isang lunas ang awit po ng Ibong Adarna at isa pa po hinahanap ko po ang dalawa ko pong kapatid dahil 3 taon na po ang nakalilipas nang sila'y pumunta dito at hindi pa po umuuwi .

Matandang Ermitayo: Sa aba ko Don Juan, malaking kahirapan ang iyong pagdaraanan kaya ngayon ay bilin kong mag-ingat ng totoo ng di maging bato. Sa pook matatanaw ay may kahoy kang daratnan dikit ay ano lamang kawili-wiling tignan. Doo'y wag kang titigil at sa ganda'y mahumaling sapagkat ang darating ang buhay mo'y magmamaliw. Sa ibaba tumanaw ka at ika'y makakakita ng isang bahay na magtuturo sayo kung paano makukuha ang ibong adarna. Itong tinapay ay dalhin mo na para baunin mo sa iyong paglalakbay.

Don Juan: Maginoo, bakit nyo po to isasauli gayong ibinigay ko na sa iyo itong tinapay? Ugali ko pagkabata na maglimos na sa kawawa ang naipagkawanggawa bawiin pa'y di magawa.

Narrator: Pinilit ni Don Juan na ibigay ang tinapay at kinuha ito ng matanda a't umalis ang matanda na ang paglakad ay gaya ng ibong lumilipad. Pinagpatuloy ni Don Juan ang paglalakad ng makita ang bahay ng Ibong Adarna na pagkaganda ganda kaya't si Don Juan ay nabighani pero sa tulong na Mahal na Birhen namulat ang kanyang isipan at naalala ang bilin ng matanda kaya sya'y tumanaw sa baba at nakita ang isang matandang gaya ng tumulong sa kanya. Inanyayahan nito ang Prinsipe na pumunta sa kanyang tirahan at sya'y pinakain ngunit nagtaka ng makita ang kanyang tinapay na binigay sa matanda.

Don Juan: Ito'y isang talinghangang kayhirap na maunawa. Yaong aking nilimusan ang isang matanda saka dito'y iba nama'y ang Ermitanyo ang nag-alay? Hindi kaya baga ito ay sa diyos sikreto? Anaki't si Kesukristo ang banal na Ermitanyo!

Matandang Ermitanyo 2: Don Juan iyong sabihin ang layon mo'y nang maligning.

Don Juan: Matagal na pong di hamak ang aking paglalagalag walang bundok o gubat ang hindi ko yata nalakad dumanas ng kahirapan pagod, puyat, gutom, uhaw sa hirap ng mga daan palad ko ang di mamatay. Lahat na po ay binata nang dahilan sa Adarna ibong matamis kakanta na lunas sa aking ama.

Ermitanyo 2: Don Juan yang hanap mo'y pinaghirapang totoo ngunit ang Adarna ay may engkantong wala pang nakakatalo. Don Juan masusubok ko katibayan ng loob mo kung talaga ako'y tutulong sa iyo. Punongkahoy na makinang na iyo nang daraanan ay doon namamahay ang Adarnang iyong pakay. Ibong ito'y dumarating tuwing hatinggabi, ang pagkanta'y malambing katahimikan kung gawin. Pitong awit ang ilalabas ng Adarna pito rin at iba-ibang itsurang ilalabas ng Adarna. Itong pitong dayap ang tutulong sa iyo sa isang Engkantada at bawat kantang pakikinggan ang palad mo ay sugatan at ito'y pigaan ng dayap ang hilaw na laman. Pagkatapos ang Adarna ay maglalabas ng dumi at ikaw'y mag-ingat na hindi maapakan at kung maapakan mo ikaw ay magiging bato at matutulad ka sa dalawa mong kapatid. Dalhin mo rin itong sintas pagkaginto ay matingkad, itali mo paghawak sa Adarnang mag-aalpas. Kaya't ika’y humayo bago sumapit ang hatinggabi at ika'y mag-ingat at tandaan ang mga sinabi .

Narrator: Naghintay si Don Juan sa Ibong Adarna ng hanggang nakadating. Ginawa ang sinabi ng Matandang Ermitano                                                                                                                                

Don Juan : nahuli ko na rin ang ibong adarna.                                                                                      

Narrator: bumalik si Don Juan sa Ermitanyo at nagpasalamat                                                                                    

Don Juan: maraming salamat po at nahuli ko ang ibong adarna.

Ermitanyo: walang anuman sa iyo , dahil sa iyong kabutihang loob  kaya nahuli mo ang adarna. Nakita mo ba ang dalawang bato malapit sa puno ng piedras platas? iyon ang iyong mga kapatid, magtungo ka roon at buhusan mo ang mga bato ng tubig na ito upang magbalik sa dati ang iyong mga kapatid                                                                                                                                                        

Don Juan: maraming salamat, ako na po ay tutungo doon.                                                                     

Narrator: niligtas ni Don Juan ang kanyang dalawang kapatid nang buhusan  nya ito ng tubig ayon sa utos ng Ermitanyo . nagtungo sila sa Ermitanyo upang magpaalam na. 

Don Juan: kami po ay lilisan na upang gumaling na ang aming ama. muli ay maraming salamat sa inyo pong pag tulong upang mahuli ko ang adarna                                                                                                               

Ermitanyo: mag iingat kayo sa inyong paglalakbay, at Don Juan mag iingat ka dahil ang inggit ay nakasisira ng pagiging magkakapatid.                                                                                                                           

Narrator: nag lakbay ang magkakapatid at sa pag lalakad nila ay pinag kasunduan nila Don Pedro at Don Diego na bugbugin si Don Juan hanggang sya ay mawalan ng malay. At nagtagumpay sila sa masamang plano, iniwan nila si Don Juan na duguan at nag patuloy sila maglakbay patungo sa berbanya.                                                                                                                                                                   

Don Pedro: narito na kami at dala na ang ibong adarna.                                                                                                            

Don Fernando: sino ang nakahuli ng adarna?                                                                                                                   

Don Pedro: ako!                                                                                                                                   

Don Fernando: totoo ba iyon Don Diego?                                                                                                      

Don Diego: totoo ang sinambit ni Don Pedro sya ang nakahuli ng adarna.                                                                 

Don Fernando: kung gayon, nasan si Don Juan? hindi nyo ba sya nakita?                                                                  

Don Pedro: hindi namin nakita si Don Juan. maaring naglalakbay pa sya ngayon.                         

Donya Valeriana:  simulan mo ng paawitin ang adarna upang gumaling na ang inyong  ama.                                                            

Narrator: pilit pinapaawit ni Don Pedro ang adarna ngunit ayaw nitong umawit.                                                                                    

Donya Valeriana: bakit ayaw umawit ng adarna?                                                                          

Manggagamot: maaaring may hinihintay pa sya na dumating. sino ba ang wala sa inyo?            

Donya Valeriana: ang aming bunsong hanggang ngayon ay hindi pa rin sya umuuwi.                 

Manggagamot: maaari nga sya ang hinihintay.                                                                                   

Narrator: maya maya  ay laking gulat nila Don Pedro at Don Diego , dahil biglang dumating si Don Juan at nagsimulang umawit ang adarna                                                                                                                            

Donya Valeriana: anak buti at dumating kana, dahil lalong lumubha ang karamdaman ng iyong ama nang ikaw ay wala.                                                                                                                                               

Narrator: naging masaya ang lahat dahil sa pagbalik ni Don Juan, kinwento ni Don Juan ang lahat ng nangyari, at sila Don Pedro at Don Diego ay pinalayas ng kaharian dahil sa kanilang pagtataksil.

Mga Sanggunian:

John Paul Canlas Solon. April 19, 2015. Script Ibong Adarna. Retrieved from

http://docslide.net/documents/script-ibong-adarna.html