Ibong Adarna Script

Ibong Adarna Script for Play

by jhulie_nyx 

Tauhan: Fernando, Valeriana, Pedro, Diego, Juan, Matanda, Manggagamot, Ermitanyo, Ibong Adarna, Juana, Higante, Leonora, Serpyente, Agila, Maria, Salermo, Negrito, Negrita,

Scene 01:

Reyna: Ano ang sinapit ng aking mahal na hari?

Mangagamot: Ikinalulungkot ko pong sabihin sa inyo mahal na reyna ngunit nasa kritikal na kondisyon na ang sakit ng hari.

Reyna: Bakit? Ano ang naging sanhi ng kanyang hindi maipaliwanag na sakit?

Mangagamot: Ang sakit ng hari ay dulot ng isang masamang panaginip kaya napuno siya kalungkutan at pag-aalala.

Reyna: Ano ang dapat naming gawin upang malunasan ang ganitong sakit?

Mangagamot: Isa lamang ang maaaring lunas at iyon ang awit ng isang mahiwagang ibon, ang Ibong Adarna. Ang Adarna ay makikita sa punong Piedras Platas sa kabundukan ng Tabor.

Don Pedro: Amang Hari at Inang Reyna, bilang panganay sa tatlong magkakapatid, nagkukusa ko pong hinihingi ang inyong bendisyon upang ako'y payagang maglakbay, hanapin at dalhin sa Ibong Adarna sa inyong tabi.

Scene 02:

Reyna: Mahigit ilang buwan na ang nakalipas ngunit wala pa ring balita sa aking panganay na si Pedro. Ako at ang inyong amang hari ay lubusang nag-aalala sa kung anumang pwede niyang sinapit.

Diego: Inang Reyna, huwag kang mag-alala. Bilang pangalawang panganay ay susundan ko't hahanapin ang aking kapatid na si Pedro, gayundin ang Ibong Adarnang kailangan ninyo.

Scene 03:

Juan: Amang Hari at Inang Reyna, tatlong taon na ang nakalipas ngunit hindi pa rin nakakabalik ang aking mga kapatid. Kung inyo pong mararapatin, ako po'y pahintulutan ninyong sumunod at hanapin ang Ibong Adarna na siyang maglulunas sa sakit ng amang hari.

Hari: O, aking bunsong anak, kung ikaw ay mawawala sa aking tabi at paningin at tiyak kong ikakamatay.

Juan: Ngunit, amang hari, kahit po ako'y pigilan, kahit anong mangyayi ako'y aalis pa rin upang hanapin ang Ibong Adarna kahit pa palihim.

Hari: Wala na talaga akong magagawa kung ang desisyon mo ay buo na.

Juan: Bendisyon mo, aking ama, babaunin kong sandata.

Scene 04:

Matanda: Maawa po kayo sa akin, Ginoo. Kung may pagkain kayo riyan ay pwede ko bang mahingi? Kahit kaunti lamang ay sapat na. Ilang araw na akong hindi nakakain. Pangako ko sa iyo na papalitan ko ng kahit ano ang iyong maibibigay.

Juan: Ako nga po ay mayroong natitirang isang tinapay na baon sa aking paglalakbay. Ito po at tanggapin ninyo at ako'y busog pa naman.

Matanda: Salamat. Salamat. Maraming salamat, Ginoo. Sana'y ikaw ay ipagpala. Kung hindi man ninyo mamasamain ay maaari ko bang tanungin kung ano ang inyong pakay sa inyong paglalakbay at baka kayo ay aking matulungan.

Juan: Ako po ay naglalakbay papunta sa kinaroroonan ng Ibong Adarna. Ang sabi ng manggagamot ng aming kahariang Berbanya, tanging ang awitin ng ibong Adarna ang makakalunas sa sakit na taglay ng aking amang hari.

Matanda: Mahabaging Diyos! Kung gayon ay malaki pang kahirapan ang iyong pagdaraanan. Kaya, ngayon ang bilin ko ay itanim sa inyong puso. Tandaan mo, mag-ingat ka upang ika'y hindi maging bato. Sa pook na natatanaw mo ay maroon kang punong madadatnan na tiyak na kawili-wiling tingnan ngunit huwag ka doong tumigil. Sa ibaba noon ay bahay ng isang ermitanyo na mayaman sa kaalaman tungkol sa Adarna. Itong limos mong tinapay ay dalhin mo na dahil mas kakailanganin mo iyan sa iyong malayong paroroonan kaysa sa akin.

Juan: Hindi ko po matatanggap ang tinapay. Naibigay ko na po iyan at ang bawiin pa ay hindi ko magagawa.

Matanda: Salamat, Ginoo.

Scene 05:

Ermitanyo: Ano ba't mayroong naligaw sa aking lugar? Ano ang sadya mo, Ginoo?

Juan: Ang pangalan ko po ay Juan, dumanas ng pagod, puyat, gutom, uhaw at hirap sa aking paglalakbay upang makamit ang matamis na awitin ng Adarna na siyang lunas sa sakit ng aking ama. Ikinababahala ng aking kalooban nab aka ikamatay ng aking ama ang sakit nito kapag hindi agarang malunasan. Kaya ngayon po ay humihingi sa inyo ng pangaral tungkol sa ibong aking sadya.

Ermitanyo: Kung gayon, Ginoong Juan, ika'y makinig sa aking sasabihin. Ang Ibong Adarna ay may kahiwagaang taglay kaya't hindi pa ito nadadakip ninuman. Naninirahan ito sa isang punong-kahoy na makinang na kung tawagin ay Piedras Platas. Tuwing hatinggabi dumadating at namamahinga ang Adarna mula sa kanyang paglipad sa iba't ibang lugar. Bago ito tuluyang maidlip at pitong awit na maganda ang kanyang aawitin. Kapag narinig mo itong awitin ay tiyak na ikaw ay aantukin. Upang malabanan ang antok, heto at dalhin mo ang labaha't pitong dayap. Sa bawat awit nito, ang iyong palad ay hiwaan at agad mong pigaan ng dayap. Pagkatapos ng pitong awitin, ang Adarna ay magbabawas kaya ito ay iyong ilagan upang ika'y hind imaging bato tulad ng ibang mga sumubok bihagin ang ibong Adarna. Kaya ngayon, ikaw ay pumanhik na't lumalalim na ang gabi.

Juan: Salamat sa inyong bigay na labaha't pitong dayap gayundin sa inyong babala. Tiyak na sa pagbabalik, Ibong Adarna ay akin nang nahuli.

Scene 06

(no script; just actions and expressions; singing of Ibong Adarna) Page 33-34

Scene 07:

Juan: Nabihag ko nga ang Ibong Adarna! Pero papano ang aking mga kapatid?

Ermitanyo: Heto ang banga. Punuin mo ito ng tubig at ibuhos sa dalawang bato upang bumalik bilang tao ang mga ito.

Scene 08:

Diego: Salamat, bunsong kapatid na Juan! Sa iyo ay utang ko ang aking buhay!

Pedro: Nasaan na ang Adarna, Juan? Nagtagumapay ka ba sa paghuli sa kanya kaya't hindi kami ngayon bato? Tayo na't humayo papuntang Berbanya upang mabigyan lunas ang amang hari.

Ermitanyo: Ginoong Juan, kunin mo itong hawla at ang adarna at kayo'y magmadali at baka kung napano na inyong amang hari.

Juan: Salamat sa inyong naging tulong. Kung inyong mararapatin ay bendisyon ninyo ay hihingin sa aking pag-alis.

Ermitanyo: Ngunit ako'y hamak na ermitanyo lamang.

Juan: Utang namin sa inyo ang aming buhay.

Ermitanyo: Kung iyan ang iyong kagustuhan. Ikaw ay aking benibendisyunan na maging mapayapa at malayo sa panganib ang inyong paglalakbay pabalik sa Berbanya.

Scene 09

Pedro: Aking kapatid na Don Diego, kailangan nating makuha ang Adarna mula kay Juan.

Diego: Ngunit utang natin sa kanya ang ating buhay. Kung hindi dahil kay Juan ay baka naging bato na tayo habambuhay.

Pedro: Gugustuhin mo bang mapahiya sa harap ng amang hari kapag nalaman niyang si Juan ang nag-iisang nakahuli ng ibong Adarna at tayong nakakatanda ay nabigo? Mag-isip ka Diego, kahihiyan ito na kakalat sa buong kaharian.

Diego: Ayokong mapahiya.

Pedro: Kaya ngayon dapat nating patayin si Don Juan upang hindi na siya makatuntong pa sa Berbanya!

Diego: O, Mahabaging Diyos! Hindi ko magagawang patayin ang sarili kong kapatid. Dugo at laman, tayo'y magkaparehas. Tayo ay magkakapatid.

Pedro: Kung ayaw mo ay ako ang gagawa. Huwag mo akong pipigilan at baka pati ikaw ay isama ko sa kanya. At pagdating sa Berbanya, ika'y manahimik sa nakita!

(*insert fight scene here)

Scene 10:

Pedro: Kami'y nakabalik na at dala namin ang Ibong Adarna.

Reyna: Maligayang pagbabalik!

Hari: Nasaan ang aking bunsong si Juan? Nasaan si Juan?!

Reyna: Aking mahal, ika'y huminahon. Makakasama sa iyo ang sobrang pag-aalala. Ito nga ba ang Ibong Adarna iyong sinadya? Kung ito nga ay aba! Kay pangit pala. Sabi ng manggagamot, ito ay mayroong pitong balahibong likha ng engkanto.

Pedro: Inang Reyna, ito nga po ang Ibong Adarna.

Hari: Bakit parang nagdurusa ang Ibong Adarna? Kung tutuusin ay mukha pa itong maysakit kaysa sa akin. Kung ang ibong ito ay ganyan din lamang ay tiyak at lalo kong kamatayan.

Scene 11:

Don Juan: Inang birhen, ako po'y nananalangin. Ngayon pong ramdam ko na ang malapit kong kamatayan, ang hangad ko lamang ay ang kaginhawaan ng pakiramdam ng aking ama. Sana'y siya ay mabuhay pa ng mahaba at maligaya. Siguro po ay naging mabuti naman ako, hindi man sa pagsusumbat ngunit ang kabutihan ng kalagayan ng aking mga magulang ay ang aking tanging hiling. At sana po'y patawarin ng Diyos ang aking mga kapatid na siyang nagtaksil. Ah, kay ganda ng langit. Bituin ay maririkit. O, Inang mapagmahal, kung ako ngayo'y iyong makikita, tangis at paghihinagpis ang tiyak mong madarama dahil ang aking katawan at bugbog na at puno ng sugat at pasa. May pag-asa pa kaya akong ika'y makita? Sino ang mag-aakala na ganito ang kahihinatnan ng iyong bunsong anak na anak mo rin ang may gawa? Aking amang magiliw sa anak, kumusta na ang iyong kalagayan? Dalangin ko kay Bathala na ika'y gumaling na at sana'y madatnan kitang masayang-masaya na. Nariyan na ang Ibong Adarna. Kahit hindi man ako ang may dala ay sana ika'y nasa ayos na.

Matanda: O, Mahabaging Diyos! Ano ang nangyari sa inyo, Ginoo? Ang inyong kalagayan ay mukhang kalunos-lunos. Halika't ika'y aking gagamutin. O, Prinsipe. Konting tiis na lamang at ginhawa ay iyong mararamdaman.

Juan: Isang himala! Ang pakiramdam ko ay ayos na. Maraming salamat po. Sinagip niyo ang aking buhay na nasa pangil na ng kamatayan! Ano po ang maaari kong gawin upang mabayaran ang kabutihang inyong nagawa.

Matanda: Ang layon ng kawanggawa ay hindi nangangailangan ng kabayaran. Ika'y aking tinulungan sapagkat tiyak ako'y iginayak dito ng Diyos upang ika'y matagpuan. Hala, humayo ka na at ang Berbanya sa'yo ay naghihintay na.

Juan: Salamat. Kayo po sana ay ipagpala.

Scene 12:

Juan: Amang Hari at Inang Reyna! Ako'y nagbabalik na.

Hari: O, aking bunso. Ako'y lubos na nag-alala sa iyong kalagayan.

Reyna: Aking Mahal na Hari, tingnan mo ang Ibong Adarna at nag-iba na ng anyo.

Ibong Adarna: (song at Page 45-46 and page 48 of the book; at ang pitong pagpapalit balahibo)

Scene 13:

Hari: Ang pakiramdam ko ay magaan na. Isa nga talagang himala.

Reyna: Ito ay isang magandang balita, aking mahal.

(Ibong Adarna ay lumapit kay Don Juan at yinakap ito na para bang mag-ama)

Hari: Pedro, Diego! Totoo ba ang sinasabi ng Ibong Adarna?! Sumagot kayo!

Diego: Opo, mahal na hari.

Hari: Ipatapon ang dalawang ito at bawian ng lahat ng karapatan. Hindi mapapantayan ng kapatawaran ang ginawa ninyong pagtataksil sa inyong kapatid, sarili niyong dugo't laman! Dapat kayo'y hindi na pamarisan! Umalis na kayo at ayaw ko na kayong makita pa.

Juan: O, aking amang ginigiliw, ang kanilang ginawa ay tapos na at ngayon ako'y buhay pa. Wala rin ngang pagbabago sa samahan naming tatlo. Normal lamang na pag-aaway iyong ng magakakapatid. Sila ay aking minamahal karugtong ng aking buhay. Sila rin po ay mga anak ninyo, sana po'y sila'y kaawaan.

Hari: Tama ka, aking bunso. Sila nga ay aking mga anak kaya't kakalimutan ko ang hatol na ito, kapalit ng pangakong hindi na uulitin pa ang kanilang ginawa. Ngunit, magkasala silang muli ay hindi ko na papatawarin at kamatayan ang magiging kapalit. Nagkakaintindihan ba tayo?!

Pedro at Diego: Opo, amang hari.

Scene 14:

Pedro: Hindi ko ito matatanggap! Maghihiganti ako sa kahiyaang ibinigay ni Juan sa atin! Ngayong aliw na aliw ang amang hari sa Adarna, ito ang mabisang gamitin upang hatulan si Juan.

Diego: Don Pedro, ngunit hindi ka ba natatakot sa maaaring mangyari kapag nalaman ito ng amang hari?

Pedro: Bakit ako matatakot? Ang isang magiting na Don ay hindi dapat matakot kaya ikaw ay sumunod na lamang sa aking iuutos. Gisingin mo si Juan at siya ang ipagbantay mo sa Ibong Adarna. Pagdating dito ay iwan mo siyang mag-isa ay huwag mo siyang halinhinan. Kapag ito'y nakatulog na, ang Adarna ay ating pakakawalan.

Scene 15

Diego: Juan! Ikaw na ang magbabantay sa Adarna. Hintayin mo na lamang si Pedro na halinhinan ka pagkatapos.

Scene 16

Juan: (inaantok sa pagbabantay at tuluyan na itong nakatulog)

(Habang sina Pedro at Diego ay pinakawalan na ang Adarna!)

Scene 17

Juan: Nasaan na ang Ibong Adarna? Hindi kaya ako'y nilinlang ulit ng aking mga kapatid? Hindi ba sila natatakot sa maaaring gawin ng amang hari kapag nalaman ang kasamaang nagawa nila sa akin? Ngunit ako ay may pagkukulang rin, kaya ngayon, ang dapat kong gawin ay magtago na lamang upang mapagtakpan ang nagawang kasalanan ng aking mga kapatid.

Scene 18

Hari: Pedro, Diego, Juan! Nasaan ang Adarna?! Bakit wala ito sa kanyang hawla?!

Diego: Ama, ewan, ang bantay po kagabi ay si Don Juan.

Hari: Nasaan si Juan? Hanapin niyo si Juan ngayundin!

Pedro: Ama, bakit kailangan pa naming hanapin ang taong taksil at sumuway ng iyong utos na bantayan ang Adarna?

Hari: Tumahimik ka, Pedro! Ang utos ko ay hanapin niyo si Juan at ibalik sa Berbanya! Umalis na kayo sa aking harapan!

Scene 19

Pedro: Huwag kang ganyan, Diego. Ang iyong takot at hiya ay dapat ilihim kay Juan. Lakasan mo ang iyong loob. May naisip ako upang tayong mga kapatid niya ay makabawi man lang sa kanya.

Diego: Ano iyon?

Pedro: Huwag na tayong bumalik sa Berbanya. Tayo'y sumama na kay Juan at makipagsapalaran sa ibang kaharian.

Diego: Iyan nga ay isang magandang ideya.

Pedro: O, siya at lapitan na natin si Juan.

Pedro: Juan! (niyakap ang kapatid) (group hug with Diego) Kami ay nagkasundong lisanin ang Berbanya at maglakbay sa malayo. Ibig sana naming imbitahan kang sumama sa aming paglalakbay?

Juan: (still hesitating) O, sige. Ako'y pumapayag.

Scene 20

Diego: Tingnan niyo isang balong marmol ay may mga gintong nakaukit!

(nilapitan nilang tatlo ang balon)

Juan: Ang balong ito ay mahiwaga. Subukan nating bumaba at tuklasin ang nasa loob nito. Ngayon din ako ay inyon talian at ihugos nang dahan-dahan. H'wag ninyo itong bibitiwan hangga't hindi ko sinasabi.

Diego: Ako'y mas matanda sa iyo kaya ako muna ang mauunang bumaba. Tiyak na ang natatagong lihim ng balon ay malalaman.

Pedro: Aba! Wala ka ring karapatan sapagkat ako ang panganay kaya ako ang may karapatang unang sumubok.

Juan: Kung gayon, ikaw na ang mauna.

(tinalian si Pedro at pumasok na ito sa balon)

Diego: Narating mo ba ang hangganan? Ano ang iyong nakikita?

Pedro: Maghintay muna kayo! Ako'y kinukulang pa ng hininga. Hindi ko natagalan ang loob ng balon. Sindak at takot ang aking nadarama para akong sinasakal.

Diego: Takot? Sabi mo ang isang Don ay dapat walang kinakatakutan.

Pedro: Tumahimik ka Diego. Sige nga, ikaw nga ang sumubok at tingnan natin kung ika'w di matakot.

(tinalian si Diego at pumasok na ito sa balon)

Juan: O, anong balita? May natuklasan ka ba?

Diego: Ewan ko..Wala! Wala! Sa lalim na parang walang hangganan, ang takot ko ay umiral. Sa tingin ko kung ako ay nagtagal pa doon, tiyak ang aking kamatayan.

Juan: Kung iyan rin lamang ay ako na ang susubok. (tinalian ang sarili at pumasok sa sa balon)

Scene 21

Juan: O, hiwaga! Mala-engkanto nga ang balong ito. Mayroong palasyong kumikinang sa loob nito.

(Naglalakad-lakad siya at nakita nito si Donya Juana)

Juan: Magandang araw sa iyo, O marilag na prinsesa. Don Juan ang aking pangalan.

Juana: Magandang araw rin sa iyo, ginoo. Ako'y manghang-mangha at ikaw ay narito. Ang aking ngalan ay Donya Juana.

Juan: Sadyang ang tadhana ang nagdala sa akin dito upang ika'y makita. (lumuhod at hinalikan ang kamay ni Donya Juana, ngunit si Donya Juana ay hindi ngumingiti, ang mukha nito'y nababalot ng galit)

Juan: Kung walang pagmamahal na ika'y nadarama, kitilin mo na lamang ang aking buhay. Ano pa ang halaga nito kung ikaw ay hindi rin lang makakamtan? Tinahak ang balong kasindak-sindak upang ika'y masilayan lamang. Ngunit, ngayo'y ikaw ay nasilayan, sawi pa rin ang aking buhay.

Juana: (hinipo ang mukha ni Juan) Tanggapin mo ang aking puso. Kapag ito'y naglaho, patunay na ikaw ay nagtaksil sa pangako.

Juan: O, aking prinsesa. Ako'y kailanman hindi magtataksil. Panahon ang siyang magsasaysay.

Juana: Ngunit, ngayon. Saan kita itatago laban sa Higanteng malupit na nagbabantay sa akin? Kapag ika'y makita nito, tiyak na kamatayan ang ang iyong aabutin.

Juan: Aking mahal, ang matakot ay hindi bagay sa iyo. Hayaan mong labanan ko ang Higante upang makamtan mo ang iyong kalayaang inaasam.

Scene 22

Higante: Juana!! Amo'y ibang tao! May ibang taong naparito! Nasaan ang taong iyon?!

Juana: Hindi ko alam.

Higante: Kung sinuswerte ka nga naman, (tawa) hindi ko na kailangan pang mamundok upang makahanap ng makakain, gayong may kusang lumapit.

Juan: Higante! Tumahimik ka! Ako'y hindi mo makakain!

Higante: Kung ikaw man ay kilabot sa iyong kaharian. Dito ay hindi kaya ikaw ay magiging aking pagkain!

(insert fight scene here)

Juan: Aking mahal na prinsesa, ika'y malaya na.

Juana: (niyakap si Juan) Salamat, Juan! Salamat!

Juan: Kaya, halika na at umalis na tayo sa lugar na ito.

Juana: Sandali, Juan. Hindi ko maiiwan ang aking kapatid na si Leonora. Nandoon siya sa loob ng palasyo at bantay niya'y isang serpyente. Ang aking hiling ay sana siya ay iyong iligtas din.

Juan: Kung iyan ang iyong kagustuhan, prinsesa kong nililiyag.

Juana: Ngunit, ako'y natatakot. Baka ikaw ay masawi at ako'y maiiwang mag-isa.

Juan: Pangako. Magbabalik ako sa iyong tabi. (hug)

Scene 23

Leonora: Pangahas! Sino ka? At bakit ka naparito?

Juan: Humihingi ako ng kapatawaran sa aking kapangahasan. Ang ngalan ko'y Juan.

Leonora: Hindi mo ba alam na kamatayan lamang ang iyong makakamtan sa pagparito. Kaya bago pa dumating ang serpyente, ika'y umalis na!

Juan: Hindi gaanong masaklap mamatay kung ito'y sa iyong harap lamang.

Leonora: Nagbibiro ka ba? Hindi kita kailangang mamatay sa aking harapan. Umalis ka na at manghinayang sa makikitil mong buhay.

Juan: Ano ba ang iyong ikinagagalit? Kung ako man ay marahil na nagkasala, ito lang ay dahil sa pagsinta. Kaya't susundin ko kahit ano man inyong iuutos ngunit ang umalis sa iyong paningin ay hindi ko magagawa. Dahil kapag ako'y lumayo sa iyo ng titig, ang hininga ko ay tiyak na mapapatid. Sa gipit kong kalagayan, ikaw na Prinsesang mahal ang magbigay ng hatol. Ikaw ba'y sasama sa aking paalis sa lugar na ito o hahayaan ang aking kamatayan sa iyong harapan?

Leonora: (nilapitan si Juan) Hindi rin ako nakatiis. Don Juan, hindi ko nais na ika'y habagin, kung sa iyo man ay nagalit, pagsubok lamang iyon ng pag-ibig.

Juan: Naiintindihan ko, aking prinsesa.

(nagtitigan sila with LOVE! Then hug!)

(biglang dumating ang serpyente with 7 heads)

Serpyente: Leonora, bakit ikaw ay may taong ikinaila sa akin?! Ikaw, tao! Ang buhay mo ay aking kikitilin!

Juan: (binunot ang espada) Hindi, ang buhay mo serpyente ay aking kikitilin!

Serpyente: Magsisisi ka sa iyong pagparito.

(insert fight scene here)

Leonora: Don Juan, narito ang mabagsik na balsamo. Sa bawat ulong mapuputol, ibuhos mo ito upang ito'y hindi na muling mabuhay pa.

(insert fight scene here. One head left)

Serpyente: Di ko kayo huhumpayan hanggang hindi mamamatay ang ulo ko, iisa man ako'y magtatagumpay!

(insert fight scene here)

Juan: Aking prinsesa, tapos na ang iyong pagdurusa. Halika at tayo'y umalis na.

Scene 24

(lumabas na sina Juan, Juana at Leonora sa balon)

Juan: Aking mga kapatid na Pedro at Diego, sila ang magkapatid na sina Juana at Leonora, mga prinsesa ng kaharian sa loob ng balon.

Diego: Ito nga ay isang hiwaga.

Pedro: Ikinagagalak namin kayong makilala, Donya Juana at Donya Leonora. (sabay halik sa kamay)

Leonora: Naku!

Juan: Bakit? Ano 'yun?

Leonora: O, Juan. Ang akin dyamanteng singsing na pamana pa ng aking ina ay naiwan sa palasyo.

Juan: Kung gayon ay dapat ko itong balikan. Maghintay kayo dito at kukunin ko ang naiwan.

Leonora: Salamat, giliw ko.

Juan: (tinalian ang sarili)

(Ngunit habang bumababa si Juan ay bigla na lamang pinutol ni Pedro ang lubid.)

Leonora: JUAN!!!! Lapastangan! Kapatid mo iyon! Bakit mo pinutol ang lubid? Ibig mo ba ang kanyang kamatayan?

Pedro: Oo! Kung ito rin lamang ang paraan upang ika'y mapasaakin rin lamang.

Juana: Kawalang-hiyaan! Hindi nababagay si Leonora sa iyo!

Pedro: Kayong dalawang prinsesa ay aming dadalhin sa Berbanya at doon ay ipapakilala bilang aming magiging asawa.

Leonora: Lubayan mo ako. Gusto kong mapag-isa.

Scene 25

(mayroong lumitaw na lobo)

Leonora: (kinakausap ang lobo) Puntahan mo si Don Juan. Kung siya man ay nasaktan, gamutin mo ang kanyang mga sugat. Sabihin mong hindi ko kagustuhang iwan siya dito sa balon. Kami ay pinilit lamang ng kanyang mga taksil na kapatid.

Scene 26

Pedro: Aming amang hari, kami'y nagbalik na.

Hari: Nasaan na si Juan? Nasaan na ang inyong kapatid?

Pedro: Ikinalulungkot namin pero hindi po namin matagpuan si Juan. Ilang bundok at burol ang aming nilakbay ngunit wala kaming Juang nasumpungan at sa aming kapaguran, ito ang aming natagpuan. Sila ay ang magkapatid na prinsesang sa kaharian sa loob ng isang balon nakatira. Ang ngalan nila ay Donya Juana at Donya Leonora. Napagdesisyunan naming iuwi ang mga prinsesa nang aming mapangasawa at mapabilang sa Berbanya.

Hari: O, sa Diyos, pasalamat kayong lubos. Sino sa kanila ang ibig mong pakasalan, aking anak na si Pedro?

Pedro: Kung ako po'y tatanungin, si Leonora ang sa akin at ang kay Diego ay kay Donya Juanang butihin.

Leonora: (lumuhod at napaiyak) Ako po'y di sumusuway ngunit may isa lamang akong kahilingin at ito ay iliban muna ang kasal. Mula po kasi noong ako'y maulila sa aking ama't ina, pitong taon kung panata ng mamuhay na mag-isa.Sana po'y mahintay ninyong matapos ko muna ang aking panata bago pakasalan ang prinsipe ng berbanya.

Hari: Kung iyan ang iyong kagustuhan, Donya Leonora. Ikaw naman, Donya Juana, sa anak kong pangalawa, ang kasal ninyo ay ihahanda na pati na ang gagawing pista.

Scene 27

(Wolf's actions: page 76)

Juan: Salamat. Maraming salamat, lobo.

Scene 28

(natutulog si Juan)

Ibong Adarna: (song on the book)

Juan: Tila ako ay nasa langit na.

Ibong Adarna: (song on the book page 80)

Scene 29

Juan: Tanda, ako po'y inyong kaawaan. Kung meron man po kayong dalang pagkain diyan, maaari niyo ba akong limusan?

Matanda: Heto, ginoo. Kahit ito'y durog durog lamang na tinapay, tiyak na ika'y mabubusog. Heto rin ang tubig at pulot-pukyutan upang ika'y masiyahan.

Juan: Salamat sa pagkain. Hindi man ako ngayon makaganti pero tiyak na sa tayo'y magkita muli, baka makatulong ako sa huli.Ngunit, pasensya na po sa kawalan ng paggalang, may isa pa po akong kahilingan. Nais ko pong malaman kung saan ang daan patungo sa de los Cristal. Ako po ay tatlong taon nang naglalakbay ngunit ito ay hindi ko pa rin matagpuan.

Matanda: Aba, ako'y wala ring alam tungkol riyan ngunit may alam akong taong makakatulong sa iyo na magtuturo kung nasaan ang de los Cristal. Mula rito, tandaan mong nasa ikapitong hanay na bundok ang hahanapin mong Ermitanyo. Heto, kapirasong baro ay iyong ipakita sa kanya kapag kayo'y nagksalubong. Kaya ngayon ay humayo ka na at malayo pa ang iyong lalakbayin.

Juan: Maraming salamat sa iyong tulong. Ikaw sana'y ipagpala.

Scene 30

(lumapit ang prinsipe sa ermitanyo)

Ermitanyo: Lumayo ka sa aking tabi. Sa katagalan ng aking pag-iisa, wala pang taong naparito kaya siguro ay ikaw ay engkanto.

Juan: Huwag po kayong mag-alala. Totoong tao po akong ipinadala ng matanda. Heto, ang barong ito ang katibayan.

Ermitanyo: Totoo nga! Ano ngayon ang iyong sadya?

Juan: Marangal na ermitanyo, tinutunton ko pong pilit ang Reyno delos Cristales.

Ermitanyo: Wala akong alam sa hanap mong kaharian. Maging ang sakop kong mga hayop ay di rin nakakaalam. Baka ang kapatid ko ay may alam. Sa ikapitong bundok na iyan, may matanda kang madaratnan. Itong baro ko ay iyong dalhin upang maging katibayan. Heto, ang Olikornyo at iyong sakyan. Ika'y ihahatid niyan patungo sa iyong dapat patunguhan.

Scene 31

Ermitanyo: Sino ka at ano ang iyong pakay? Matagal na akong walang nakikitang tao rito.

Juan: Ako po'y ipinadala g iyong kapatid upang masagot ang aking hiling na katanungan. Heto, ang kanyang kapirasong baro para katibayan na ako'y nagsasabi ng katotohanan.

Ermitanyo: Ito nga ay sa aking kapatid. Ngayon, ano ang iyong katanungan?

Juan: Sadya ko po ay malaman ang daan patungo sa Reyno delos Cristales.

Ermitanyo: Walong daang taong paninirahan ko rito ngunit wala akong nalalamang ganyang kaharian. Maghintay ka at magtatanong ako sa aking sakop na mga ibong nasa bundok.

Ermitanyo: Sa mahabang paglalakbay, sino ang nakakaalam sa Reyno ng delos Cristal?

(walang sumasagot sa mga ibon at biglang dumating ang isang agila)

Ermitanyo: Agila, bakit ika'y nahuli ng dating? Parang hindi mo pa nauunawan kung para saan itong kampana.

Agila: Panginoon naming mahal, sana po ako'y iyong mapatawad. Hindi ko hangad na suwayin ang tunog ng kampana ngunit ako po ay nanggaling sa napakalayong lupain. Paglipad ko man ay binilisan, ngunit ako ay huli na sa kahalatan nang dahil sa sobrang kalayuan ng aking pinanggalingan.

Ermitanyo: Kung gayon, ngayon din ay sabihin mo ang pangalan ng lupaing iyong pinanggalingan.

Agila: Isang lupaing marikit, ang Reyno de los Cristales.

Ermitanyo: Ito'y isang hiwaga! Don Juan, narinig mo na ang balita ng Agila, kaya ngayon ay ikaw ay humanda na. Agila, ikaw ay maghanda rin sapagkat ikaw ang magdadala kay Juan patungo sa Cristalino.

Scene 32

Agila: Tayo'y narito na, mahal na prinsipe. Dito na kita iiwanan. Ikaw ay mangubli sa halamanan nang hindi ka mamalayan. Asahang sa ikaapat ng madlaing araw na oras, dito ay darating na tiyak ang hanap mong prinsesa. Ngayon, ako ay magpapaalam na. Ang loob mo ay tibayan at ang bilin ko'y tandaan nang matiyak ang iyong tagumapay.

Juan: Maraming salamat, Agila.

Scene 33

Juan: Siya nga may tagalay na mala-engkantong kagandahan.

Maria: (narinig ang ingay) Sino ang nariyan?

Juan: (tahimik lamang)

Maria: Alam kong may tao riyan. Kaya kung ayaw mong ipatawag ko pa ang aking ama ay magpakita ka na lamang.

Juan: (goes out from hiding) Ako sana'y patawarin sa pagtatagong nagawa. Ako'y natulala lamang sa iyong taglay na kagandahan, o mahal na prinsesa. Kung ako man ay may nagawang mas malalang kasalanan, kahit anong kaparusahan ay tatanggapin sapagkat ako, sa iyo ay may pagsinta.

Maria: Galit ko'y nag-aapoy dahil sa iyong pagpasok dito ng walang pahintulot.

Juan: Galit mo man kung nag-aapoy, ganoon rin ang puso ko para sa iyo. (grabs the princess hand and put it on his chest to feel his beating heart)

Maria: Batid at nadarama ko ang iyong sensiridad kaya ang galit ko ay nawala at natunaw na parang bula.

Juan: (knelt down) O, aking prinsesa. Ako si Prinsipe Juan, anak ng Berbanya at hindi ko mawari kung ako ba ay makakabalik sa kaharian ng aking mga magulang. Ang inyong kaharian ay aking nilakbay ng ilang taon pa upang ikaw lamang ay masilayan.

Maria: Tumayo ka, Don Juan. Tanggapin mo ang aking kanang kamay. Ito ay tanada ng pagsinta kong panghabambuhay. Sa ating pagmamahalan, maglihim ay kataksilan.

Juan: (kisses the princess right hand and stands)

Maria: Aking mahal na prinsipe, marami na ang naghangad ng aking kamay mula sa aking ama ngunit hanggang ngayon ay wala pa ring nagtagumpay, ngunit dahil batid kong naiiba ka sa kanilang lahat at tayo ay nagsumpaan na ng pag-iibigan, pinapangako kong ikaw ay tutulungan para sa iyong ikakatagumpay.

Juan: Salamat, aking mahal na Maria.

Scene 34

Salermo: Isang panauhin! Ano ang sadya mo sa aking kaharian?

Juan: Bati ko ay magandang hapon sa Hari kong panginoon. Ako si Prinsipe Juan ng Berbanya. Ang inyong kaharian ay nilakbay mula sa kalayuan upang masilayaan at mahingi mula sa inyo ang anak niyong aking iniibig.

Salermo: Kung iyan ang ating pag-uusapan, halika ka at pumanhik sa loob ng palasyo.

Juan: Huwag na po kayong mag-abala, mahal na hari. Ako po ngayon ay handa na sa kahit anumang ibibigay niyong kautusan.

Salermo: Pwes, ngayon din ay kumuha ka ng trigo at itanim sa lupa. Kailangang bukas na bukas rin ay may gawa nang tinapay mula sa iyong itinanim na trigo.

Scene 35

Salermo: Hindi ito maaari. Pitong kahilingan ko ay walang hirap niyang nagawa. Anong klaseng prinsipe ito? Mula sa isang gabing paggawa ng tinapay patungo sa pagpapaamo ng aking kabayo, nakakamangha man pero hindi ko kayang ibigay sa kanya ang isa sa aking mga anak lalung-lalo na si Maria. Ngunit, sa araw ng pagpili, hindi rin niya malalaman kung sino sa tatlo ang aking Maria.

Scene 36

Salermo: Nang dahil sa iyong tapat na pagsunod sa aking mga kahilingan, ikaw, Prinsipe Juan, ay aking pinapayagang pumili sa aking tatlong anak upang gawing asawa. Ngunit ang kanilang kamay lamang ang iyong makikita mula sa mga pinto. Kapag nakapili ka na, kahit sino man ang iyong napili, ay papayagan kong kayo ay ikasal na.

Juan: (naglalakad-lakad sa mga pinto) Mahal na hari, narito ang aking prinsesang iniibig.

Maria: (lumabas) O, aking mahal!

Salermo: (speechless, in shock) Hindi pwede!! (so much anger here!)

Maria: Ngunit Ama, ika'y nangako!

Salermo: Hindi! Hindi ako makakapayag. Kunin mo na ang lahat sa akin, huwag lang ang anak kong si Maria!

Juan: Ngunit siya ang aking iniibig.

Maria: Mahal ko, ako'y ilayo mo ngayon din sa lugar na ito.

Juan: (tumakbo habang hawak si Maria)

Salermo: (hinawakan si Maria) O, aking bunsong prinsesa, huwag mong iwan ang iyong ama. Pabayaan mo na ang prinsipeng estrangherong iyan, dumidito ka sa tabi ng iyong ama.

Maria: (iwinaksi ang kamay ng ama at itinulak ito) Hindi, ama! Magulang man kita ngunit mahal ko si Juan. Ako sana'y patawarin.

(And they're gone)

Salermo: (Umiiyak) Maria!!! Isinusumpa kita! Ang iyong minamahal na si Don Juan ay tiyak na malilimutan ka kapag dumating na siya sa Berbanya! Siya'y ikakasal unang babaing kanyang makikita sa kaharian ng Berbanya at ikaw ay habambuhay na mag-iisa!! (faints/dies)

Scene 37

Juan: Aking prinsesa, ikaw muna ay aking iiwan, pangako ako'y babalik agad. Haharapin ko lamang ang galit ng aking ama ng mag-isa.

Maria: Pangako mo ay babalik ka agad. Akin iyang panghahawakan. (hugs)

Scene 38

(Juan naglalakad papasok sa kaharian)

Leonora: (hugs) O, aking Juan! Hindi nga ako namamalik-mata. Ikaw nga itong aking nakikita.

(and the rest of the monarch appeared)

Hari: Juan, ika'y nagbalik na.

Juan: Mahal na hari, sana ako'y patawarin sa nagawa kong hindi dapat.

Leonora: Kamahalaan, dinggin mo ang aking sasabihin. Hiningi ko po sa inyo ang pitong taong pagbabanal upang maiwasang ikasal kay don Pedrong taksil. Ang totoong nagligtas sa akin ay si Don Juan. Siya lamang ay pinagtaksilan ng dalawa nitong kapatid upang kami'y maisama sa Berbanya bilang kanilang mapapangasawa.

Hari: (tiningnan si Pedro at Diego with anger; nagyuko lang ang ulo ang dalawa) Leonora, sinuman kina Don Pedro at Don Juan, ikaw na ang bahala kung kanino ka magpapakasal. At ang pag-iisang dibdib ninyo ay gagawin sa linggong ito.

Hari: Ngayon, naghihintay na ang parusa para sa inyong dalawa.

Juan: Ngunit, ama. Tunay nga ang sinasabi ni Leonora pero sana ang parusa ay ipataw na lamang pagkatapos na ng kasal.

Hari: Tama nga naman ang iyong mungkahi.

Scene 39

(wedding music cue~)

Hari: Itigil muna ang kasalan. May dumarating na emperatris.

(grand entrance ni Maria)

Maria: Naakit po akong tumigil at dumalo sa kasalan. Ngunit, parang ako ay nahuli na ng dating.

Reyna: Emperatris na marilag, hindi pa huli ang iyong hangad sapagkat ang kasal ay itinigil para ikaw ay matanaw. Tradisyon na ng kaharian na parangalan muna ang bisita bago ang sarili.

Maria: Ganoon po ba? Kung ganun ay mayroon akong regalo sa inyong mga taga-Palasyo. Isang palabas na bagay sa kasalang magaganap.

Hari: Emperatris, ipakita ang palabas. Ako'y sadyang nasisiyahan nang dahil sa iyong bigay na regalo.

Scene 40

Negrito at Negrita

(play starts here: page 123-126)

Scene 41

Maria: Hindi mo ba talaga matandaan ang iyong tunay na minamahal, Don Juan? Kung gayon ay mas mabuti na lamang na mamatay tayong lahat dito! Ang praskong ito ay naglalaman ng nalalabi kong kapangyarihan na siyang gugunaw sa buong Berbanya! (Babasagin na ang prasko nang bigla siyang niyakap ni Juan)

Juan: Maria! Ikaw nga ang prinsesang aking hirang na naiwan sa nayon. Ikaw nga at hindi iba ang aking sinisinta. Kasalanan ko ang lahat. Ang iyong lungkot at kalumbayan ay aking kasalanan. Hindi ko naiwasan ang sumpa ng iyong ama. Ako ang tunay na maysala. Kung ikaw ay may galit pa sa akin, sana'y patawarin.

Juan: Ama, (hinawakan ang kamay ni Maria) Sa kanya ako magpapakasal, hindi kay Leonora.

Leonora: Hindi ako makakapayag! Ako ang nauna, ako ang mas may karapatan! At sa pangalan ng Bathala, ang nauna ang may pala.

Maria: Inayawan ko ang lahat para kay Juan. Naging taksil ako ng aming kaharian at sa ama ay naging suwail para lamang sa pagmamahal ko kay Juan. Isinakripisyo ko ang lahat para sa kanya dahil totoo kaming nagmamahalan. Ano ba ang punto kung may nauna man kung hindi naman ito ang naglalabis na nagmamahal at minamahal?

Hari: Ngunit, utos ito ng simbahan at batas ng Kalangitan, ang una'y may karapatan sa pag-ibig ni Don Juan.

Maria: Ganito ba talaga ang batas ng mga tao? Sa mali ay anong amo, sa tumpak ay lumalayo?

Reyna: O, Diyos sa Kalangitan, kami'y iyong liwanagan.

Maria: Sa puri kaya ng tao, ano kaya ang katimbang nito?

Juana: Tumahimik ka na. Ngayon ay wala ka ng daan, si Leonora ang katipang tinatanggap ng simbahan at siya ang ikakasal sa prinsipe, hindi ikaw!

Maria: (hinarap si Juana at sinampal)

(inawat naman siya agad ni Juan)

Juan: Huminahon ka, aking mahal. Ama, Ina at sa lahat na nandirito, si Donya Maria ang tunay na nasa puso ko. Kung nahandugan ko man si Leonora ng pagsinta, inaamin kong mas matimbang ang aking pagmamahal kay Maria. At kapag pinakasalan ko si Leonora, ako'y mapupuno lamang ng lumbay. Hindi lang dahil sa nawala sa akin ang totoo kong minamahal ngunit dahil din sa magkakalayo kami ng loob ni Don Pedro. Siya ang tunay na nagmamahal kay Leonora, hindi ako.

Leonora: Ngunit Juan,

Juan: Hindi mo lang nakikita ngayon ang pag-ibig na ibinibigay ng aking kapatid sapagkat hindi mo pa binubuksan ang iyong puso't isipan sa iba. Mayroong mas may karapat-dapat sa iyo, Leonora at hindi ako iyon. Lubhang ma-inggitin man si Pedro pero pagdating sa babaeng kanyang minamahal siya'y naiiba.

Juan: (humarap sa ama) Kaya ama, sana'y iyong maintindihan ang aking pasya. Sana'y basbasan mo kami ni Maria na maikasal na.

Hari: Naiintindihan ko ang nais mong iparating, aking anak. Hindi nga lahat ng nauuna sa pag-ibig ay an gating tunay na iniibig. Kaya ibinibigay ko ang basbas ko sa inyo ni Maria. Ngunit, sino ang magmamana ng aking trono?

Juan: Sino pa ba, ama? Kundi ang iyong panganay na anak.

Maria: H'wag po kayong mag-alala, mayroon pong naghihintay na kaharian kay Juan at iyon ang Reyno de los Cristales.

Hari: Kahit man nagkasala ang aking panganay, siya pa rin ang may karapatan at karapat-dapat sa trono. Kaya ngayon aking tagapagmana ay ipinapangalanang si Don Pedro! O, hala. Sige, ipagpatuloy ang pista.

(music cue~)

Juan: Maligayang bati sa magiging hari ng berbanya! (shakes hands with Pedro)

Pedro: Ikaw din, Juan. Sana ako ay iyong patawarin sa lahat ng aking nagawa.

Juan: Normal lang sa magkakapatid ang nag-aaway. (walks away)

Leonora: Maligayang bati, susunod na hari.

Pedro: Salamat, Leonora.

Leonora: Bukas pa ba ang trono bilang maging iyong Reyna?

Pedro: Ha? (shock!!)

Leonora (natawa) Kung ayaw mo akong pakasalan ay ayos lang.

Pedro: Talaga! Pumapayag ka nang tayo'y magpakasal na?

Leonora: Napag-isip isip ko ang sinabi ni Juan. Tama nga ang kanyang sinabi. Gusto kong subukang magmahal ng iba.

Pedro: Hindi ka magsisisi sa iyong naging desisyon. (hug)

Scene 42

Mga tao: BIBA! Biba! Hari nati'y matagumpay! Reyna natin ay matagumpay!

(coronation of Don Juan at Donya Maria)

https://www.wattpad.com/249257616-ibong-adarna-script-for-play-ibong-adarna-script

Julie Anne Bordones Bolivar. Ibong Adarna Script. Retrieved from

https://www.wattpad.com/249257616-ibong-adarna-script-for-play-ibong-adarna-script