"Marla Carla"
Mga tauhan:
Carla Humangin- yaya ng pamilya Crisanto.
Marla Crisanto- Isang mayamang mayabang. Mapangmaliit.
Mrs. Crisanto/ Mommy- Mabait na amo.
Mr. Crisanto/ Daddy- May secreto tungkol sa nawawalang anak. Mabait na ama.
Mga yaya/ katulong
Hardinero
Doktor
Nars
Pumasok si Carla sa stage... umupo sa upuan.
Ako ay nakatira sa malaking bahay....
Pumasok si Marla
Marla: Carla asan ka ba? Maghahanda ka pa sa noche Buena natin bukas.
Carla: ma’am nandyan na po.... Nakikitira lang pala sa malaking bahay ng kwago...
Marla: o, sya, pumunta ka na sa palengke at bumili ka ng maraming fried chicken....
Carla: opo ma’am
Lumabas si carla
Ibang mga katulong pumasok.
Marla: hay naku! Kung hindi lang siya napamahal kay mommy matagal ko na siyang pinalayas!
Yaya 2: tama yan ma’am. Dapat na yan ipalayas dito sa pamamahay nyo! Grabe syang mang echos!
Marla: tumahimik ka girl ha.... Echosera!
Yaya 2: ayy meganon?
Marla: ay, wala. Hali ka na nga.
-Lumabas ang katulong (yaya 2) at si Marla
-Pumasok ang mag-asawa
Daddy: habang lumalaki sya, lamalaki ang ulo.
Mommy: hindi naman ah. Ang liit-liit na nyan. Baka dumadaan lang sa puberty .
Trrrrrriiiiiinnnnnnggggg....
Daddy: hello? Ahh, oo, ako nga.... Ano? ?? ANAK KO SI.......?
Nahimatay ang daddy....
Mommy: Walang hiya ka! Sinong anak? Tinulugan mo nalang ako! tulong! Ang daddy natulog!
Nagmamadaling pumasok sa stage si yaya 3
Yaya 3: ma’am, ayaw kabalaka ma’am! Natulog lang si sir diba?
Mommy: oo nga, pero sino ang mag dadala sa kanya sa kwarto?
Yaya 3: Inday, Juana! Tulungan mo kami dito!
-Nagmamadaling pumasok si yaya 2 at 5
Yaya 2: ang bigat mo sir! Daig mo pa ang baka!
Yaya 5: Double dead ba ito?
Mommy: bilis! Nasobrahan siguro sya nang pampatulog. Humanda ka dad!
-Lumabas sa stage sila lahat
-Pumasok si Carla
Carla: ma’am? Nandito na po ang hilaw na fried chicken!
-Pumasok si Marla sa stage
Marla: Yaya, anu to? Basura?
Carla: ma’am hindi po, fried chicken nyo po.
Marla: ayoko nyan!
Carla: pero....
Marla: Ayoko nga sabi....
Tinapon ni Marla ang manok sa sahig...
Carla: ma’am wag po!
Pumasok ang ibang mga katulong
Marla: isa ka pa!
Nilagay ni Marla ang mukha ni Carla sa chicken
Marla: magsama kayo! Ngayon, bilhan mo ulit ako ng chicken!
Yaya 4: masarap ba?
Carla: Sumosobra ka na!
(nagaway si Carla at marla, inawat ito ng mga yaya)
Marla: O, lalaban ka pa? Umalis ka na nga!
Carla: opo ma’am.
Lumabas na luhaan si Carla
Marla at ibang mga yaya: hahahahaha
Lumabas sila lahat sa stage
Pumasok si mommy
Mommy: Hay naku! Dapat magising na si daddy! May kabit pala siya ha? Humanda sya.
Mga yaya nakikinig/nakikichismis sa sinasabi ng amo(mommy)
Mommy: hay nandyan nanaman kayo! Mga chismosa!
Umalis ang mga yaya
Mabilis pumasok si Marla sa stage
Marla: Mommy?! Ano ang sinasabi ni yaya na may kapatid ako? Totoo po ba yon?
Pumasok si yaya 5
Yaya 5: may kabit pa nga eh..
Mommy: Tumahimik ka Juana! Hindi ko pa talaga alam anak. Hindi pa maliwanag ang lahat sa akin. Hintayin nalang natin ang iyong daddy na magising.
Trrrrrrriiiiiinnnnggggggg.......
Mommy: hello?
Tao: kayo po ba si Mrs. Crisanto?
Mommy: oho, bakit ho?
Tao: na-aksidente po kasi si Carla Humangin.
Mommy: ano? Si Carla, na-aksidente?
Tumakbo papunta sa stage si daddy
Daddy: ano?
Mahihimatay nanaman sana
Yaya 5: wag na po sir! Ang bigat nyo!
Daddy: o sige.
Mommy: dad ano tong narinig ko kanina? May anak ka sa iba?!
Daddy: hindi, iba ang iyong naiisip. Si Carla ang ating tunay na anak!
Marla: what? Paano? Paano ako?(umiiyak)
Daddy: mamaya na natin iyan pag-usapan. Puntahan muna natin si Carla!
Umalis agad sila lahat
----------------------------
Bumalik na sila
Mommy: mabuti na ba ang iyong pakiramdam anak?
Carla: anak?
Daddy: ikaw ang nawawala naming anak Carla.
Carla: talaga po? Pero....
Mommy: Pero ano anak?
Carla: May pamilya na po ako. Mas Masaya ako duon. Wala pang mananakit sa’kin. Aalis na po ako.
Marla: Hindi ako makakapaniwala sa sasabihun ko pero, Ate, patawad po. Alam ko na nagging malupit ako sa’yo. Pero, ipinapangako ko, magiging mabait na ako.
Carla: Talaga? Sana sa ibang tao rin hindi lang sa akin.
Marla: opo ate. Titingnan ko po. Hwag ka po umalis.
Carla: O sige hindi na ako aalis. Pinapatawad na kita Marla.
Mommy: mga dalaga ko!
Yaya 2: 3,.....2,....1,..... MALIGAYANG PASKO!!!!
Yaya 3: Pista na!!!!!!!!!!!!!
Carla: wait isali nyo ‘tong chicken na isinalba ko.
Pumasok ang doktor at nars
Doktor: It’s showtime!
Yaya 4: Uyy, Gwapo!
Daddy: dok, nakabayad na kami diba? Bakit ka pa nandito.
Doctor: inimbita kasi ako ni yaya eh.
Mommy: may nars pa?
Nars: para kung tumaas ang inyong dugo, nandito lang ako!
Marla: kainan na!
Mommy: nagmamadali ka anak?
Daddy: alam mo naman basta fried chicken, go lang sya ng go!
Mag-asawa tumingin sa isa’t-isa
Hardinero: lets party party!
Kumain ang lahat kasalo pati ang mga katulong
Yaya 4: sayang naman, naputulan ng paa ang manok.
nagpaputok
At magmula noon nabuhay na kami ng matiwasay
----------------------------tilon-----------------------------------
Lunes, Pebrero 27, 2012
Bisperas ng Pasko
"Bisperas ng Pasko"
Mga Tauhan:
Magkakabarkada- Shaira, Ed, Renz at Mariel
Tiyo ng barkada- Carlo
unang bahay: Rachelle -Ina
Megan- Bata
Ikalawang bahay: Mikha- Bata
Tara- Bata
Monica- Ina
Frank- Ama
----------Curtains-------------
Tuwing Pasko, kaming magkakabarkada ay gumagawa ng mga parol at paputok. Binenbenta naming ito upang mayroon kaming pangkain araw-araw.
Pumasok si Mang Carlo sa entablado
Carlo: Mga bata, tapos naba kayo diyan? Gabi na ah. Hindi na ba kayo mamamasko?
Shaira: Sandali nalang po tiyo. Marami pa po kasing bumibili eh.
Renz: Tama ka diyan ate.
Carlo: O sige, sige, ako na ang bahala diyan at magsi-alisan na kayo.
Ed: Tiyo, pinapa-alis nyo na ba kami? Ayaw nyo na po ba ninyo sa amin?
Carlo: Hindi naman, mamamasko pa kayo diba?
Ed: ay, tama! Nakalimutan ko... sorry po.
Carlo: Walang anuman Ed. Ang tunay na diwa ng pasko ay pagmamahalan at pagbibigayan!
Mariel: Salamat po tiyo. Tatandaan po namin iyan.
Umalis sa entablado ang magkakabarkada
Carlo: O sige, umalis na kayo at puputok na ang shop.
Mon: Ang sungit naman! Wala pa nga akong nabili. Paano na to?
Pinulot ni Carlo ang kanyang mga gamit at umalis sa entablado
Mon malungkot na umalis sa Entablado
---------------------------------
Pumasok si Megan at Rachelle sumunod ang magbabarkada
Ed: Paano na to? Konte lang an gating naipon?
Mariel: ok lang yan.
Renz: Ayun ate O, may bahay!
Shaira: Hali! 1.....2..........3............Simula na!
Kumanta ang magkakabarkada (pasko4x pasko nanaman muli.....)
Megan: Stooooop! Tigil! Anu ba? Ang pangit naman ng iyong boses!
Ed: Ako?
Megan: Oo, ikaw. Sino pa pala?
Ed: Eh bastos ka pala eh!
Malapit na suntukin ni Ed si Megan
Renz: Huwag po kuya! Tama na po. Tandaan mo ang tinuro sayo ni tiyo.
(May sound Flashback)
Huminahon si Ed
Ed: Sorry bata!
Megan: Bading ka ba? Magsuntukan na tayo!
Rachelle: Anak! Anung ginagawa mo?
Megan: Ma, pupulbusin po nila ako!
Rachelle: Anak, nakita ko ang iyong ginawa. Huwag na huwag kang magsisinungaling!
Megan: Opo.
Rachelle: Pasyensya na ha, mga bata. Ganyan lang talaga ang anak ko, palabiro.
Ed: Ang ganda naman pala ng biro niya!
Si Megan ay pupunta sa likuran ni Ed upang kunin ang paputok
Mariel: (binubulong: kuya!)
Shaira: Ang ibig po niyang sabihin ay, naiintindihan niya po ang anak mo.
Rachelle: O, ito, para sa inyo. Maligayang Pasko!
Megan: Ako po? Unfair! (galit na galit)
Magbabarkada: Maligayang pasko rin po. Salamat po!
Rachelle: Anak hali na.
Pumasok sa entablado ang pamilya ni Mon
Tumabi sa entablado sina Megan at Rachelle, Megan, Dumadabog.
Pumunta ang magkakabarkada sa kabilang bahay
Magkakabarkada: Mamamasko po!
Mikha: Get out! Wala kayong lugar dito.
Tara: Namamasko sila. Hindi sila makikitulog.
Mikha: Alam ko! Hwag mo nga ako pangunahan.
Tara: Alam kong hindi mo alam. 70 ka kasi sa card.
Mikha: Ah talaga lang ha? At least may abilidad!
Tara: Tinatawag mo ba akong tanga?
Mikha: Hindi. Tinatawag mo ba akong bobo?
Shaira: Pasensya na kung naistorbo namin kayo. Aalis na po kami.
Mikha: Dapat lang.
Tara: Huwag. Mikha!
Mariel: Ang pasko ay araw ng pagmamahalan at pagbibigayan. Hindi dapat kayo ganyan sa isa’t-isa.
Mikha: Hmm!
Mariel: at hindi lamang sa pasko, sa araw-araw rin.
Tara: Tama ka nga. Patawad Mikha sa nagawa ko sa iyo.
Mikha: Hmm! Sige na nga. Patawad rin.
Nagyakapan ang magkapatid
Pumasok ang mag-asawa
Monica: Anong kaguluhan ito?
Frank: Hindi ito kaguluhan! Isa itong milagro!
Napatulala ang mag-asawa
Monica: Mikha, Tara, kayo ba talaga yan?
Tara and Mikha: Opo mama.
Monica: Totoo nga dad, sila nga!
Monica and Frank: HIMALA!!!!
Renz: Pwede na po ba kaming mamasko?
Frank: Oo, pwedeng, pwede na!
Monica: Joy to the world please.
(Kumakanta sila ng joy to the world, Masaya lahat)
Frank: Salamat ha. Ito oh.
Tara: Pa pwede ditto nalang po sila kumain? Ang rami po niyan, tiyak hindi natin mauubos.
Mikha: Pleeeaaasssseee?
Monica: Sige na hon.
Frank: Sige na nga.
Mon, Mikha, tara: YEHEEEY!!!
Frank: Halika na kayo mga bata.
Shaira: Pwede po bang isama naming si tiyo?
Monica: Oo naman, pero asan siya?
Renz: Itetext niya po!
Tinetext ni shaira ang tiyo
Pumunta sa entablado si tiyo
Carlo: Party party!
Magbabarkada: Tiyo!
Monica & Carlo: Ikaw?
Monica: Puwede bang bumili ng paputok?
Carlo: Wala akong dala eh. Pasyensya na.
Ed: Meron po akong dala. Baka po kasi may bibili pa eh..... Ha? Asan na iyon? Aha!
Pumunta si Ed kay Megan. Tinigil niya ito sa pagsindi ng paputok
Ed: Ikaw ha, akin to!
Tumakbo si Rachelle sa stage
Rachelle: Anak! Naku! Salamat ha? Kung hindi dahil sa’yo, wala nang pasko para sa amin.
Ed: Walang anuman po. Ingatan nyo po ang anak niyo.
Mikha: Desperas na ng Pasko!
Lahat: 3.....2......1.......Maligayang Pasko!!! Let’s party party!
Masaya ang lahat at kumain ng masagana
Tara: sayang naman, naputulan ng paa ang manok.
Shaira: sayang talaga dahil mawawalan sya ng breast! (patuloy kumain)
Nag-paputok
------------------------------------tilon---------------------------------
Mga Tauhan:
Magkakabarkada- Shaira, Ed, Renz at Mariel
Tiyo ng barkada- Carlo
unang bahay: Rachelle -Ina
Megan- Bata
Ikalawang bahay: Mikha- Bata
Tara- Bata
Monica- Ina
Frank- Ama
----------Curtains-------------
Tuwing Pasko, kaming magkakabarkada ay gumagawa ng mga parol at paputok. Binenbenta naming ito upang mayroon kaming pangkain araw-araw.
Pumasok si Mang Carlo sa entablado
Carlo: Mga bata, tapos naba kayo diyan? Gabi na ah. Hindi na ba kayo mamamasko?
Shaira: Sandali nalang po tiyo. Marami pa po kasing bumibili eh.
Renz: Tama ka diyan ate.
Carlo: O sige, sige, ako na ang bahala diyan at magsi-alisan na kayo.
Ed: Tiyo, pinapa-alis nyo na ba kami? Ayaw nyo na po ba ninyo sa amin?
Carlo: Hindi naman, mamamasko pa kayo diba?
Ed: ay, tama! Nakalimutan ko... sorry po.
Carlo: Walang anuman Ed. Ang tunay na diwa ng pasko ay pagmamahalan at pagbibigayan!
Mariel: Salamat po tiyo. Tatandaan po namin iyan.
Umalis sa entablado ang magkakabarkada
Carlo: O sige, umalis na kayo at puputok na ang shop.
Mon: Ang sungit naman! Wala pa nga akong nabili. Paano na to?
Pinulot ni Carlo ang kanyang mga gamit at umalis sa entablado
Mon malungkot na umalis sa Entablado
---------------------------------
Pumasok si Megan at Rachelle sumunod ang magbabarkada
Ed: Paano na to? Konte lang an gating naipon?
Mariel: ok lang yan.
Renz: Ayun ate O, may bahay!
Shaira: Hali! 1.....2..........3............Simula na!
Kumanta ang magkakabarkada (pasko4x pasko nanaman muli.....)
Megan: Stooooop! Tigil! Anu ba? Ang pangit naman ng iyong boses!
Ed: Ako?
Megan: Oo, ikaw. Sino pa pala?
Ed: Eh bastos ka pala eh!
Malapit na suntukin ni Ed si Megan
Renz: Huwag po kuya! Tama na po. Tandaan mo ang tinuro sayo ni tiyo.
(May sound Flashback)
Huminahon si Ed
Ed: Sorry bata!
Megan: Bading ka ba? Magsuntukan na tayo!
Rachelle: Anak! Anung ginagawa mo?
Megan: Ma, pupulbusin po nila ako!
Rachelle: Anak, nakita ko ang iyong ginawa. Huwag na huwag kang magsisinungaling!
Megan: Opo.
Rachelle: Pasyensya na ha, mga bata. Ganyan lang talaga ang anak ko, palabiro.
Ed: Ang ganda naman pala ng biro niya!
Si Megan ay pupunta sa likuran ni Ed upang kunin ang paputok
Mariel: (binubulong: kuya!)
Shaira: Ang ibig po niyang sabihin ay, naiintindihan niya po ang anak mo.
Rachelle: O, ito, para sa inyo. Maligayang Pasko!
Megan: Ako po? Unfair! (galit na galit)
Magbabarkada: Maligayang pasko rin po. Salamat po!
Rachelle: Anak hali na.
Pumasok sa entablado ang pamilya ni Mon
Tumabi sa entablado sina Megan at Rachelle, Megan, Dumadabog.
Pumunta ang magkakabarkada sa kabilang bahay
Magkakabarkada: Mamamasko po!
Mikha: Get out! Wala kayong lugar dito.
Tara: Namamasko sila. Hindi sila makikitulog.
Mikha: Alam ko! Hwag mo nga ako pangunahan.
Tara: Alam kong hindi mo alam. 70 ka kasi sa card.
Mikha: Ah talaga lang ha? At least may abilidad!
Tara: Tinatawag mo ba akong tanga?
Mikha: Hindi. Tinatawag mo ba akong bobo?
Shaira: Pasensya na kung naistorbo namin kayo. Aalis na po kami.
Mikha: Dapat lang.
Tara: Huwag. Mikha!
Mariel: Ang pasko ay araw ng pagmamahalan at pagbibigayan. Hindi dapat kayo ganyan sa isa’t-isa.
Mikha: Hmm!
Mariel: at hindi lamang sa pasko, sa araw-araw rin.
Tara: Tama ka nga. Patawad Mikha sa nagawa ko sa iyo.
Mikha: Hmm! Sige na nga. Patawad rin.
Nagyakapan ang magkapatid
Pumasok ang mag-asawa
Monica: Anong kaguluhan ito?
Frank: Hindi ito kaguluhan! Isa itong milagro!
Napatulala ang mag-asawa
Monica: Mikha, Tara, kayo ba talaga yan?
Tara and Mikha: Opo mama.
Monica: Totoo nga dad, sila nga!
Monica and Frank: HIMALA!!!!
Renz: Pwede na po ba kaming mamasko?
Frank: Oo, pwedeng, pwede na!
Monica: Joy to the world please.
(Kumakanta sila ng joy to the world, Masaya lahat)
Frank: Salamat ha. Ito oh.
Tara: Pa pwede ditto nalang po sila kumain? Ang rami po niyan, tiyak hindi natin mauubos.
Mikha: Pleeeaaasssseee?
Monica: Sige na hon.
Frank: Sige na nga.
Mon, Mikha, tara: YEHEEEY!!!
Frank: Halika na kayo mga bata.
Shaira: Pwede po bang isama naming si tiyo?
Monica: Oo naman, pero asan siya?
Renz: Itetext niya po!
Tinetext ni shaira ang tiyo
Pumunta sa entablado si tiyo
Carlo: Party party!
Magbabarkada: Tiyo!
Monica & Carlo: Ikaw?
Monica: Puwede bang bumili ng paputok?
Carlo: Wala akong dala eh. Pasyensya na.
Ed: Meron po akong dala. Baka po kasi may bibili pa eh..... Ha? Asan na iyon? Aha!
Pumunta si Ed kay Megan. Tinigil niya ito sa pagsindi ng paputok
Ed: Ikaw ha, akin to!
Tumakbo si Rachelle sa stage
Rachelle: Anak! Naku! Salamat ha? Kung hindi dahil sa’yo, wala nang pasko para sa amin.
Ed: Walang anuman po. Ingatan nyo po ang anak niyo.
Mikha: Desperas na ng Pasko!
Lahat: 3.....2......1.......Maligayang Pasko!!! Let’s party party!
Masaya ang lahat at kumain ng masagana
Tara: sayang naman, naputulan ng paa ang manok.
Shaira: sayang talaga dahil mawawalan sya ng breast! (patuloy kumain)
Nag-paputok
------------------------------------tilon---------------------------------
Biyernes, Pebrero 10, 2012
Pilipino : Isang Depinisyon
Pilipino : Isang Depinisyon
ni Ponciano Pineda
(Lahat)
ano ka? ano siya? ano ako? ano tayo?
sabi nila'y Pilipino
ugat natin ay Silangan
anak dagat ang ninunong hatid dito ng barangay
galing doon sa malayo, sa matandang kalupaan
dito sila ipinadpad / ng magandang kapalaran
(Solo)
naibigan itong pulo / kaya't dito nangagkuta
nanirahan, nangaglahi, nangabuhay nang masagana
may ugaling katutubo, may gobyerno at bathala
may samahan at ibigan, maayos at payapa
may sariling wika
tayo raw ito
sa ante-panahon / ng kolonyalismo
(Lalaki)
walang abog
mula sa Kanluran / ang dayo'y sumapit
ako ay hinamak, siya ay inapi, ikaw ay hinamig
siniil ang laya, kinamkam ang yaman
barangay ay binuwag
mga tala ay sinunog
abakada'y ibinawal
ipinasiyang mga mangmang
ang lahat ng katutubong kayumanggi ang kulay
(Babae - medium)
at naging alipin ang bayan kong irog
ma-Iloko, ma-Bisaya, ma-Kapampangan, ma-Tagalog
(Babae - high)
at sa halip, at sa halip
pinalitang lahat-lahat
ang gobyerno / ang relihiyon, ang ugali, ang kultura
Kinastila itong dila
itong puso'y Kinastila
(Solo - babae)
edukasyon ay hulog ng langit
kastilaloy ang panturo, kastilaloy ang balangkas
kaya't ako'y nakastila
sa kaluluwa at sa balat
(Lalaki)
pinagtilad-tilad - ikaw, ako't siya
sa adhika paghatiin : devide et impera
at yumabong
(Solo 1)
Ilukano'y Ilukano
(Solo 2)
Kapampanga'y Kapampangan
(Solo 3)
Bikulano'y Bikulano
(Solo 4)
ang Cebuano ay Cebuano
(High)
iyang Waray laging Waray
ang Ilongo ay Ilongo
mga Muslim laging Muslim
Ibanag ay Ibanag
Zambal ay laging Zambal
ang Aklan ay Aklan
(Babae - medium)
ang Tagalog ay Tagalog
kanya-kanya, tayu-tayo
masawi na ang sampangkat, malipol man ang
santribu
(Low, Medium, High)
huwag lamang tayo
huwag lamang ako
pagkat tayo'y ito
mga Pilipino
(All)
ang naamis ay nagbangon, lumaban, naghimagsik
(Lalaki)
kamatayan ay sinuong, sinagupa ang panganib
bumagsak ang mapaniil / na nag-iwan ng bakas
kolonyal na edukasyon, ekonomiya at sosyedad
kaya'y laya'y itinindig / sa kislap ng mga tabak
at sa awit nawagayway ang maningning na sagisag
(High and Low)
dapwat sasansaglit
pagsasarili ay inagaw ng malakas
dinagit ng dambuhalang diumano'y bagong mesiyas
diumano'y naparito upang noon ay iligtas
(All)
di gayon nga
autoridad ay naiba
napalitan ang balangkas, nangagbago ang sistema
ngunit 'yon din: ang dayuha'y panginoon
Pilipino ang busabos, nakayuko, tagasunod
walang tutol
(Medium and High)
edukasyon popular: Kinano ang sistema
umunlad, di nga kasi: Pilipino ay dumunong
naging Kano sa ugali, naging Kano da damdamin
naging Kano sa isipan, naging Kano sa pagsulong
sadyang gayon ang katuwiran
masterin mo iyang wika't
ang kultura niyang wika'y ikaw iyang mamasterin
ang nangyari: ang produkto
nitong ating edukasyon: prospektibong mandarayo
di gradwadong makabansa, hindi-hindi Pilipino
(All)
devide et impera
(Solo 1)
Ilukano'y Ilukano
(Solo 2)
Kapampanga'y Kapampangan
(Low)
Bikulano'y Bikulano
Pangasina'y Pangasinan
(Low and medium)
ang Cebuano
iyang Waray laging Waray
ang Ilongo ay Ilongo
mga Muslim ay laging Muslim
(All)
ang Tagalog ay Tagalog
kundi lang itong akin
mabuti pa ang sa dayo
ito tayo
Pilipino
isang lahing makaako, tayu-tayo
(Low)
at nagdilim
at kumulog at kumidlat at lumindol
at ang ulan gumuhos at bumaha at umunos
ang sanlahi'y nagliliyab nalulunod
nagliliyab nalulunod
(High)
ay, salamat sa karimlan
ay, salamat sa magdamag
at sumilay ang liwayway ng maningning na liwanag
isang phoenix ang nagbangon sa abo ng lumipas
(Medium)
nagmistulang manunubos ng naamis nating palad
kaguluhan ay inayos, mga giba ay binuo
nilipol ang kasamaan, kayarian ay binago
tenancy, ekonomiya, sosyedad, gobyerno
edukasyo'y nakaangkop sa lahat ng kailangan
nang sa gayo'y bumalikwas ang dugahi nating bayan
(Solo)
pinabubulas ngayong muli ang kulturang katutubo
bilang tanda ng luwalhati ng kahapong siniphayo
ang layuni'y isang lahin sumapit na
isang bansang hindi dayo
isang lahi't bansang
Pilipinong-Pilipino
(Medium and Low)
kailangan natin ngayon ay uri ng paturuang magbubuklod
sa biyaya ng magandang katubusan
sambandila't isang awit, isang wikang hindi hiram
dapat itong maging bunga nitong bagong kaayusan
(All)
at pag ito'y natupad na'
at pag ito'y naganap na
masasabing taas-noo
ikaw, siya saka ako'y
mga bagong Pilipino
Exit:
Tugtugin – "Ako ay Pilipino" hanggang sa ang koro ay makababa.
ni Ponciano Pineda
(Lahat)
ano ka? ano siya? ano ako? ano tayo?
sabi nila'y Pilipino
ugat natin ay Silangan
anak dagat ang ninunong hatid dito ng barangay
galing doon sa malayo, sa matandang kalupaan
dito sila ipinadpad / ng magandang kapalaran
(Solo)
naibigan itong pulo / kaya't dito nangagkuta
nanirahan, nangaglahi, nangabuhay nang masagana
may ugaling katutubo, may gobyerno at bathala
may samahan at ibigan, maayos at payapa
may sariling wika
tayo raw ito
sa ante-panahon / ng kolonyalismo
(Lalaki)
walang abog
mula sa Kanluran / ang dayo'y sumapit
ako ay hinamak, siya ay inapi, ikaw ay hinamig
siniil ang laya, kinamkam ang yaman
barangay ay binuwag
mga tala ay sinunog
abakada'y ibinawal
ipinasiyang mga mangmang
ang lahat ng katutubong kayumanggi ang kulay
(Babae - medium)
at naging alipin ang bayan kong irog
ma-Iloko, ma-Bisaya, ma-Kapampangan, ma-Tagalog
(Babae - high)
at sa halip, at sa halip
pinalitang lahat-lahat
ang gobyerno / ang relihiyon, ang ugali, ang kultura
Kinastila itong dila
itong puso'y Kinastila
(Solo - babae)
edukasyon ay hulog ng langit
kastilaloy ang panturo, kastilaloy ang balangkas
kaya't ako'y nakastila
sa kaluluwa at sa balat
(Lalaki)
pinagtilad-tilad - ikaw, ako't siya
sa adhika paghatiin : devide et impera
at yumabong
(Solo 1)
Ilukano'y Ilukano
(Solo 2)
Kapampanga'y Kapampangan
(Solo 3)
Bikulano'y Bikulano
(Solo 4)
ang Cebuano ay Cebuano
(High)
iyang Waray laging Waray
ang Ilongo ay Ilongo
mga Muslim laging Muslim
Ibanag ay Ibanag
Zambal ay laging Zambal
ang Aklan ay Aklan
(Babae - medium)
ang Tagalog ay Tagalog
kanya-kanya, tayu-tayo
masawi na ang sampangkat, malipol man ang
santribu
(Low, Medium, High)
huwag lamang tayo
huwag lamang ako
pagkat tayo'y ito
mga Pilipino
(All)
ang naamis ay nagbangon, lumaban, naghimagsik
(Lalaki)
kamatayan ay sinuong, sinagupa ang panganib
bumagsak ang mapaniil / na nag-iwan ng bakas
kolonyal na edukasyon, ekonomiya at sosyedad
kaya'y laya'y itinindig / sa kislap ng mga tabak
at sa awit nawagayway ang maningning na sagisag
(High and Low)
dapwat sasansaglit
pagsasarili ay inagaw ng malakas
dinagit ng dambuhalang diumano'y bagong mesiyas
diumano'y naparito upang noon ay iligtas
(All)
di gayon nga
autoridad ay naiba
napalitan ang balangkas, nangagbago ang sistema
ngunit 'yon din: ang dayuha'y panginoon
Pilipino ang busabos, nakayuko, tagasunod
walang tutol
(Medium and High)
edukasyon popular: Kinano ang sistema
umunlad, di nga kasi: Pilipino ay dumunong
naging Kano sa ugali, naging Kano da damdamin
naging Kano sa isipan, naging Kano sa pagsulong
sadyang gayon ang katuwiran
masterin mo iyang wika't
ang kultura niyang wika'y ikaw iyang mamasterin
ang nangyari: ang produkto
nitong ating edukasyon: prospektibong mandarayo
di gradwadong makabansa, hindi-hindi Pilipino
(All)
devide et impera
(Solo 1)
Ilukano'y Ilukano
(Solo 2)
Kapampanga'y Kapampangan
(Low)
Bikulano'y Bikulano
Pangasina'y Pangasinan
(Low and medium)
ang Cebuano
iyang Waray laging Waray
ang Ilongo ay Ilongo
mga Muslim ay laging Muslim
(All)
ang Tagalog ay Tagalog
kundi lang itong akin
mabuti pa ang sa dayo
ito tayo
Pilipino
isang lahing makaako, tayu-tayo
(Low)
at nagdilim
at kumulog at kumidlat at lumindol
at ang ulan gumuhos at bumaha at umunos
ang sanlahi'y nagliliyab nalulunod
nagliliyab nalulunod
(High)
ay, salamat sa karimlan
ay, salamat sa magdamag
at sumilay ang liwayway ng maningning na liwanag
isang phoenix ang nagbangon sa abo ng lumipas
(Medium)
nagmistulang manunubos ng naamis nating palad
kaguluhan ay inayos, mga giba ay binuo
nilipol ang kasamaan, kayarian ay binago
tenancy, ekonomiya, sosyedad, gobyerno
edukasyo'y nakaangkop sa lahat ng kailangan
nang sa gayo'y bumalikwas ang dugahi nating bayan
(Solo)
pinabubulas ngayong muli ang kulturang katutubo
bilang tanda ng luwalhati ng kahapong siniphayo
ang layuni'y isang lahin sumapit na
isang bansang hindi dayo
isang lahi't bansang
Pilipinong-Pilipino
(Medium and Low)
kailangan natin ngayon ay uri ng paturuang magbubuklod
sa biyaya ng magandang katubusan
sambandila't isang awit, isang wikang hindi hiram
dapat itong maging bunga nitong bagong kaayusan
(All)
at pag ito'y natupad na'
at pag ito'y naganap na
masasabing taas-noo
ikaw, siya saka ako'y
mga bagong Pilipino
Exit:
Tugtugin – "Ako ay Pilipino" hanggang sa ang koro ay makababa.
Pamana ng Lahi
Pamana ng Lahi
ni Patrocinio V. Villafuerte
Di mo man sabihin, aking nababatid,
Ikaw'y naglalakbay sa Bagong Daigdig;
Paraisong dati'y hinanap, inibig,
Alaala na lang na di magbabalik
Sabay sa pagsikat ng Bagong Umaga,
Naglaho nang ganap ang pangungulila;
Hungkag na buhay mo'y mabigyan ng pag-asa,
Ang Bagong Lipunan, may handog na ligaya.
Ngunit ang lipuna'y hindi nagwawakas,
Sa mga pangako at mga pangarap;
Damdaming dakila at diwang matalas,
Siyang magbubukas sa malayang pugad.
Pag-unlad ng bansa'y may hatid-pangako,
Na ang kalinanga'y dapat na mabuo;
Kulturang pambansa'y di dapat isuko,
Hayaang magbunga't mabusog sa puso.
Ngunit tila yata nalilimutan mo,
Mga kaugaliang buhay-Pilipino,
Ang lahat ng ito ay pagyamanin mo,
Ay nasyonalismo'y mapapasaiyo.
Ang pagkakaisa'y pagbabayanihan,
Nag-usbong sa diwa't lahing makabayan,
Kung sasariwain at pagbabalikan,
Ang pagkakabuklod ay masisilayan.
Sa pistang-bayan masasaksihan mo,
May perya't pabitin saka palo-sebo,
At ang santakrusan ay pinagdarayo.
Sa mga tahana't pook na dakila,
Ang tanging biyaya'y moral na adhika;
Payo ng magulang ay banal na wika,
Sa mabuting anak ay buhay na nasa.
Ang lahat ng ito'y pamana ng lahi,
Gabay nitong bansa't dangal nitong lipi;
Kaya't magsikap ka, tuwa'y magbibinhi,
Ikaw'y Pilipinong dapat na maghari.
ni Patrocinio V. Villafuerte
Di mo man sabihin, aking nababatid,
Ikaw'y naglalakbay sa Bagong Daigdig;
Paraisong dati'y hinanap, inibig,
Alaala na lang na di magbabalik
Sabay sa pagsikat ng Bagong Umaga,
Naglaho nang ganap ang pangungulila;
Hungkag na buhay mo'y mabigyan ng pag-asa,
Ang Bagong Lipunan, may handog na ligaya.
Ngunit ang lipuna'y hindi nagwawakas,
Sa mga pangako at mga pangarap;
Damdaming dakila at diwang matalas,
Siyang magbubukas sa malayang pugad.
Pag-unlad ng bansa'y may hatid-pangako,
Na ang kalinanga'y dapat na mabuo;
Kulturang pambansa'y di dapat isuko,
Hayaang magbunga't mabusog sa puso.
Ngunit tila yata nalilimutan mo,
Mga kaugaliang buhay-Pilipino,
Ang lahat ng ito ay pagyamanin mo,
Ay nasyonalismo'y mapapasaiyo.
Ang pagkakaisa'y pagbabayanihan,
Nag-usbong sa diwa't lahing makabayan,
Kung sasariwain at pagbabalikan,
Ang pagkakabuklod ay masisilayan.
Sa pistang-bayan masasaksihan mo,
May perya't pabitin saka palo-sebo,
At ang santakrusan ay pinagdarayo.
Sa mga tahana't pook na dakila,
Ang tanging biyaya'y moral na adhika;
Payo ng magulang ay banal na wika,
Sa mabuting anak ay buhay na nasa.
Ang lahat ng ito'y pamana ng lahi,
Gabay nitong bansa't dangal nitong lipi;
Kaya't magsikap ka, tuwa'y magbibinhi,
Ikaw'y Pilipinong dapat na maghari.
Tao Saan Ka Patungo?
"Tao Saan Ka Patungo?"
Sa simula'y ginawa ng Diyos ang mundo
Nang may masilungan ang lilikhaing tao,
Dilim ay hinawi, liwanag natamo,
Masaganang lupa sa yama'y napuno.
Lungkot sa daigdig ay kanyang napuna-
Humugis ng tao, lalaking inuna;
Inukit na kamukha't kawangis Niya
Upang mamahala sa Kanyang Biyaya.
Sa una'y masaya itong si Lalaki
Sa huli'y nalungkot, saya ay napawi,
Dakilang lumikha, nag-isip na muli,
Binuhay si Evang sa tadyang pinili.
Babai'y hinugot di sa paa't sa nguso
Kundi nga sa tadyang malapit sa puso;
Di upang sumuko kay Adang pinuno
Manapa'y busugin sa kanyang pagsuyo.
Iyan ang simula ng buhay ng tao-
Obra-maestrang likha ng Poong totoo;
Magmula sa buto ng Kanyang buto;
Sa hininga't laman, ay nabuhay ito.
Ngunit nang lumaon naghangad ng labis,
Naipunlang bait, kagyat na napalis;
Sa buyo ng sawang doo'y nakalingkis
Si Eva't si Ada'y nagkasalang tikis.
Babae lamang:
Diyan nagsimula ang sala ng tao-
Nagpasalin-salin sa anak at apo;
Hangang sa lumaon, Hesus naparito,
Layon ay tubusin ang sala sa mundo.
Lalaki lamang:
Araw ay nagdaan, panaho'y lumipas,
Patuloy ang tao sa gawang taliwas,
Nabubuhay itong sala ay kapilas-
Anong mangyayari sa araw ng bukas?
Solo:
Nilalang ng Diyos ang lahat ng tao
Upang sama-samang manahan sa mundo,
"Kayo'y magmahalan," ani Hesu Kristo,
"Sa magandang asal na mabuhay kayo."
Ang tao ay tao, may puso at diwa,
Kahit marupok, mayro'n ding dakila;
Pilit iwawaksi ang minanang sama
Maging tapat lang sa kanyang ninanasa.
Yaman ay di lahat sa buhay ng tao,
Mayroon pang ibang mahigit pa rito-
Malinis na budhi, damdaming totoo
Sa iyong sarili at mga kapwa mo.
Mga nasalanta ng lindol at bagyo,
Sikaping damayan kahit paano;
Sa Red Cross ay mag-abuloy tayo
Ng pagkain, gamut at ilang sentimo.
Sa silid-aralan, dito hinahasa
Kagandahang asal ni Ate at Kuya;
"Magandang hapon po," mabilis na wika
Kapag nasalubong ang guro't matanda
Ang nais ng guro ay batang magalang
Upang pagtuturo ay maging magaan,
Dapat din marahil, sa puso Manahan
Paggalang ng guro sa tinuturuan.
Kahit sa tanggapan, sadyang sinisino
Mga empleyadong doo'y tumatao;
Ngiting matatamis kahit kanino
Alay sa mabuti't tunay makitungo.
Doon sa kalsada, matatandang patawid,
Agad na sinalubong ng Boy Scout na paslit
"Tayo na po, Lola," inakay na pilit
"Salamat sa iyo, " ang tanging nasambit.
Ang pagkamatapat, dapat ding hubugin
Sa diwa't isipan ating pagyamanin;
Anumang mapulot kung hidi sa atin,
Huwag pagnasaan o kaya'y angkinin.
Kahit na mahirap ang isang nilalang,
Sa yaman ay salat, sa ligaya'y kulang,
Mabuting ugaling tapat at dalisay,
Yamang madadala hanggang sa 'ting hukay.
Tao mang mahirap, tao ring totoo,
Kahit na mabaho, tunay paring tao;
Dapat na igalng kahit sang kanto
Sapagkat sila rin, mayroong prinsipyo.
Taong nakalimot sa mabuting asal,
Walang dinirinig kahit anong aral;
Mayroon namang iba sa Aklat na Banal,
Doon kumukuha ng payo't pangaral.
Ang tao ay tao, marupok man ito;
Nilikha ng Diyos, hawig N'yang totoo;
Damdami'y mula sa sariling puso,
Dugong dumadaloy ay iisang dugo.
Buhay na halaghag, dapat ding talikdan,
Salapi, panahon, lakas, karunungan,
Huwag aksayahin pagkat kailangan
Sa pagpapaunlad ng sandaigdigan.
Kayo ang asin ng langit, ngunit kung ang asin
ay tumabang, ano ang ipampapaalat?
Walang anumang kabuluhan
Kundi itapon sa labas at yurakan ng tao.
Ang sinumang sa abo nanggaling,
Tiyak sa abo rin magbabalik.
Ikaw... ako... oo,
Ikaw... tayo-
Saan ba tayo patutungo?
Sa simula'y ginawa ng Diyos ang mundo
Nang may masilungan ang lilikhaing tao,
Dilim ay hinawi, liwanag natamo,
Masaganang lupa sa yama'y napuno.
Lungkot sa daigdig ay kanyang napuna-
Humugis ng tao, lalaking inuna;
Inukit na kamukha't kawangis Niya
Upang mamahala sa Kanyang Biyaya.
Sa una'y masaya itong si Lalaki
Sa huli'y nalungkot, saya ay napawi,
Dakilang lumikha, nag-isip na muli,
Binuhay si Evang sa tadyang pinili.
Babai'y hinugot di sa paa't sa nguso
Kundi nga sa tadyang malapit sa puso;
Di upang sumuko kay Adang pinuno
Manapa'y busugin sa kanyang pagsuyo.
Iyan ang simula ng buhay ng tao-
Obra-maestrang likha ng Poong totoo;
Magmula sa buto ng Kanyang buto;
Sa hininga't laman, ay nabuhay ito.
Ngunit nang lumaon naghangad ng labis,
Naipunlang bait, kagyat na napalis;
Sa buyo ng sawang doo'y nakalingkis
Si Eva't si Ada'y nagkasalang tikis.
Babae lamang:
Diyan nagsimula ang sala ng tao-
Nagpasalin-salin sa anak at apo;
Hangang sa lumaon, Hesus naparito,
Layon ay tubusin ang sala sa mundo.
Lalaki lamang:
Araw ay nagdaan, panaho'y lumipas,
Patuloy ang tao sa gawang taliwas,
Nabubuhay itong sala ay kapilas-
Anong mangyayari sa araw ng bukas?
Solo:
Nilalang ng Diyos ang lahat ng tao
Upang sama-samang manahan sa mundo,
"Kayo'y magmahalan," ani Hesu Kristo,
"Sa magandang asal na mabuhay kayo."
Ang tao ay tao, may puso at diwa,
Kahit marupok, mayro'n ding dakila;
Pilit iwawaksi ang minanang sama
Maging tapat lang sa kanyang ninanasa.
Yaman ay di lahat sa buhay ng tao,
Mayroon pang ibang mahigit pa rito-
Malinis na budhi, damdaming totoo
Sa iyong sarili at mga kapwa mo.
Mga nasalanta ng lindol at bagyo,
Sikaping damayan kahit paano;
Sa Red Cross ay mag-abuloy tayo
Ng pagkain, gamut at ilang sentimo.
Sa silid-aralan, dito hinahasa
Kagandahang asal ni Ate at Kuya;
"Magandang hapon po," mabilis na wika
Kapag nasalubong ang guro't matanda
Ang nais ng guro ay batang magalang
Upang pagtuturo ay maging magaan,
Dapat din marahil, sa puso Manahan
Paggalang ng guro sa tinuturuan.
Kahit sa tanggapan, sadyang sinisino
Mga empleyadong doo'y tumatao;
Ngiting matatamis kahit kanino
Alay sa mabuti't tunay makitungo.
Doon sa kalsada, matatandang patawid,
Agad na sinalubong ng Boy Scout na paslit
"Tayo na po, Lola," inakay na pilit
"Salamat sa iyo, " ang tanging nasambit.
Ang pagkamatapat, dapat ding hubugin
Sa diwa't isipan ating pagyamanin;
Anumang mapulot kung hidi sa atin,
Huwag pagnasaan o kaya'y angkinin.
Kahit na mahirap ang isang nilalang,
Sa yaman ay salat, sa ligaya'y kulang,
Mabuting ugaling tapat at dalisay,
Yamang madadala hanggang sa 'ting hukay.
Tao mang mahirap, tao ring totoo,
Kahit na mabaho, tunay paring tao;
Dapat na igalng kahit sang kanto
Sapagkat sila rin, mayroong prinsipyo.
Taong nakalimot sa mabuting asal,
Walang dinirinig kahit anong aral;
Mayroon namang iba sa Aklat na Banal,
Doon kumukuha ng payo't pangaral.
Ang tao ay tao, marupok man ito;
Nilikha ng Diyos, hawig N'yang totoo;
Damdami'y mula sa sariling puso,
Dugong dumadaloy ay iisang dugo.
Buhay na halaghag, dapat ding talikdan,
Salapi, panahon, lakas, karunungan,
Huwag aksayahin pagkat kailangan
Sa pagpapaunlad ng sandaigdigan.
Kayo ang asin ng langit, ngunit kung ang asin
ay tumabang, ano ang ipampapaalat?
Walang anumang kabuluhan
Kundi itapon sa labas at yurakan ng tao.
Ang sinumang sa abo nanggaling,
Tiyak sa abo rin magbabalik.
Ikaw... ako... oo,
Ikaw... tayo-
Saan ba tayo patutungo?
Buntong-hibik ng Anakpawis
Buntong-hibik ng Anakpawis
Albert E. Alejo, SJ
Pinag-uusapan na naman nila kami.
Pinagpupulungan. Pinapupurihan. Pinagpapasyahan.
Pinag-aaralan. Pinagkakakitaan. Pinararangalan.
Inuunawa. Iniluluha. Iniluluwa.
Ipinipinta. Ikinakanta. Pinakakasta.
Isinusulat. Iniuulat. Pinagbubulatlat.
Itinutula. Idinudula. Pinatitihaya.
Ibinabalita. Binabata. Pinagbababatuta.
Ginagabayan. Binabagayan. Binabayagan.
Inaaliw. Ginigiliw. Binabaliw.
Pinag-aalayan ng sanlaksang pananaliksik.
Pinaglalakuan ng sanrekwang mga gimik.
Pinangangakuan. Pinaaasam. Pinaghihintay.
Pinaaasa. Pinag-aalsa.
Pinalalaban.
Pinagigising.
Pinasusugod.
Pinasisigaw.
Pinapapatay.
Pinapatay.
Pinaglalamayan.
Inililibing.
Nilalambing.
Nililimot.
Pagkatapos—
Pag-iisipan na naman nila kami.
Tambakan ng pinagsawaang mga gamit.
Sanayan ng pana-panahong pagpapakabait.
Sangkalan ng kung anu-anong mga project.
Basurahan ng pulang aklat, banal na aklat, lihim na aklat.
Ideolohiya. Liturhiya. Propaganda.
Artista. Aktibista. Rekrutista.
Armalayt. Chokolait. Johnny Midnight.
Propesor. Tomador. Kolektor.
CO. OXO. SPARROW.
Pusher. Holdaper. Illegal logger.
Lay-off. Jaywalk. Cut throat.
Saudi. IUD. White Slavery.
Gala. Opera. Gonorrhea.
Fertilizer. Bulldozer. Land grabber.
IMF. CHDF. MNLF.
Puting bakod. Parada sa airport. Ahas at gamot.
Eskirol. Suhol. Ataul.
POPCOM. METROCOM. AVSECOM.
Demolisyon. Demonstrasyon. Rebolusyon.
Maghalal. Magdasal. Magsalsal.
Ave Maria. Makibaka. Potang-ina!
Pinagtutulung-tulungan lang kami nila.
Mga mapagpaimbabaw.
At Ikaw,
Takbuhan-Timbulan-Silungan
Daan-Buhay-Katotohanan
Ilaw-Araw-Tanglaw
Ligaya-Pag-asa
Bathala-Allah-Ama-Abbah—
Isa ka pa rin ba sa kanila?
Albert E. Alejo, SJ
Pinag-uusapan na naman nila kami.
Pinagpupulungan. Pinapupurihan. Pinagpapasyahan.
Pinag-aaralan. Pinagkakakitaan. Pinararangalan.
Inuunawa. Iniluluha. Iniluluwa.
Ipinipinta. Ikinakanta. Pinakakasta.
Isinusulat. Iniuulat. Pinagbubulatlat.
Itinutula. Idinudula. Pinatitihaya.
Ibinabalita. Binabata. Pinagbababatuta.
Ginagabayan. Binabagayan. Binabayagan.
Inaaliw. Ginigiliw. Binabaliw.
Pinag-aalayan ng sanlaksang pananaliksik.
Pinaglalakuan ng sanrekwang mga gimik.
Pinangangakuan. Pinaaasam. Pinaghihintay.
Pinaaasa. Pinag-aalsa.
Pinalalaban.
Pinagigising.
Pinasusugod.
Pinasisigaw.
Pinapapatay.
Pinapatay.
Pinaglalamayan.
Inililibing.
Nilalambing.
Nililimot.
Pagkatapos—
Pag-iisipan na naman nila kami.
Tambakan ng pinagsawaang mga gamit.
Sanayan ng pana-panahong pagpapakabait.
Sangkalan ng kung anu-anong mga project.
Basurahan ng pulang aklat, banal na aklat, lihim na aklat.
Ideolohiya. Liturhiya. Propaganda.
Artista. Aktibista. Rekrutista.
Armalayt. Chokolait. Johnny Midnight.
Propesor. Tomador. Kolektor.
CO. OXO. SPARROW.
Pusher. Holdaper. Illegal logger.
Lay-off. Jaywalk. Cut throat.
Saudi. IUD. White Slavery.
Gala. Opera. Gonorrhea.
Fertilizer. Bulldozer. Land grabber.
IMF. CHDF. MNLF.
Puting bakod. Parada sa airport. Ahas at gamot.
Eskirol. Suhol. Ataul.
POPCOM. METROCOM. AVSECOM.
Demolisyon. Demonstrasyon. Rebolusyon.
Maghalal. Magdasal. Magsalsal.
Ave Maria. Makibaka. Potang-ina!
Pinagtutulung-tulungan lang kami nila.
Mga mapagpaimbabaw.
At Ikaw,
Takbuhan-Timbulan-Silungan
Daan-Buhay-Katotohanan
Ilaw-Araw-Tanglaw
Ligaya-Pag-asa
Bathala-Allah-Ama-Abbah—
Isa ka pa rin ba sa kanila?
Ako'y Isang Pilipino
Ako'y Isang Pilipino
Ako'y isang Pilipino
Pilipinas ang bayan ko
At ang wikang Pilipino
Wikang sadyang minana ko
Lahi ako ni Del Pilar
Nina Mabini't Jose Rizal
Bonifacio, Luna't Silang
Lahi kami na may dangal
Ang kayumanggi kong balat
Ay tatak ko't sagisag
Na sa digma'y walang gulat
Sa paggawa'y walang sindak
Pilipinas, bayang hirang
Lupain ng matatapang
Di yuyukod sa dayuhan
Pagkat laya'y minamahal
Ang wika ko'y Pilipino
Pilipinas ang bayan ko
Iyan, iyan ang tatak ko
Ako'y isang Pilipino
Ako'y isang Pilipino
Pilipinas ang bayan ko
At ang wikang Pilipino
Wikang sadyang minana ko
Lahi ako ni Del Pilar
Nina Mabini't Jose Rizal
Bonifacio, Luna't Silang
Lahi kami na may dangal
Ang kayumanggi kong balat
Ay tatak ko't sagisag
Na sa digma'y walang gulat
Sa paggawa'y walang sindak
Pilipinas, bayang hirang
Lupain ng matatapang
Di yuyukod sa dayuhan
Pagkat laya'y minamahal
Ang wika ko'y Pilipino
Pilipinas ang bayan ko
Iyan, iyan ang tatak ko
Ako'y isang Pilipino
Init, Liwanag, Musika
"Init, Liwanag, Musika"- Wikang Filipino Mula Baler Hanggang Buong Bansa
Koro: Madilim! Nangangapa kami sa kadiliman,
Nabibingi kami sa katahimikan.
Giniginaw! Malamig ang pakikipagpakitunguhan,
Kanya-kanya, watak-watak ang kapuluan!
Juan: Nakita kong sumikat ang araw sa Silangan,
May narinig akong munting tugtugan.
Unti-unti nang umiinit aking pakiramdam,
Doon sa Baler nagsimula at sinilang.
Koro: Madilim parin! Nasaan ang kaliwanagan?
Kahit humihiyaw na kami, di parin mapakinggan.
Lamig parin bumabalot sa aming katawan,
Kaguluhan ang nananaig sa buong bayan.
Juan: Ang liwanag ay tumitindi pa,
Lalong lumalakas ang musika.
Ang init ay nag-apoy at tumutupok na,
Sumakop na sa buong bansa.
Koro: Patingkarin mo pa ang ilaw mo,
Huwag ipahintulot na magkalayu-layo.
Palinawin ang paningin pakisuyo,
Nang makita ang inaasam na pagbabago.
Juan: Liwanag tanglawan ako,
Kasama ng bayang di sumusuko.
Imulat mga mata ko,
Ipaalala ang diwa ng pagka-Pilipino.
Koro: Lakasan pa ang tunog sa tenga ko.
Hangad na marinig iyong salmo,
Ituro sa amin ang liriko at tono,
Upang buong bansa maging isang koro.
Juan: O musika puspusin kami at ako
Magkaisa boses naming lahat ng tao
Sa tuktok ng aming mga tinig, isisigaw sa mundo
Pinagmamalaki naming maging Pilipino.
Koro: Pag-alabin mo ang pag-ibig sa aming puso,
Buhayin ang pagiging bayani ko!
Hayaang bumalot sa aming pagkatao,
Palaganapin ang pagmamahalang ito.
Juan: Ilayo mo kami sa gulo,
Huwag mo kaming ipahintulot maglabu-labo.
Ilayo sa dahas ang bayan ko,
Dalhin kami sa Lupang Pangako.
Koro: Ang Liwanag, ang init at ang musika
Itong lahat ay iisa
Kinakatawan layuning kay ganda
ng pagkakaintindihan sa buong bansa.
Sa Baler isinilang, si Quezon ang ama,
Bininyagang Wikang Filipino- Wikang Pambansa.
Juan: Iligtas mo ang bayan ko,
Dinggin aming pagsamo,
Ingatan mo kami pakisuyo,
Ihatid kami sa Paraiso
Koro: Sa lugmok na bayang ito...
Juan: Tatayo ako!
Koro: Sa pagkakaratay...
Juan: Babangon ako!
Koro: Sa kahirapan...
Juan: Aahon ako!
Koro: Sa takot...
Juan: Maninidigan ako!
Koro: Sa kaguluhan...
Juan: Lalabas ang bayaning si AKO!
Lahat: Init, liwanag at musika
Mga regalong dala ng Filipinong Wika
Hangad ay pagkakaisa ng bansa,
Kaunlaran, pagtatapos ng pagdurusa,
Pagkakasundo at di pagkakanya-kanya,
Makamtan na sana.
Ngayon ay nasa atin na,
Ang pagkakataong gawin ang tama.
Nawa'y tayong lahat ay maging simula,
Ng kabutihan sa tinatahanang lupa.
Kung gayoy palaganapin pa,
Gamitin kahit nasaan ka pa,
Nang ating makilala,
Ang Wikang Filipino: Mula Baler hanggang buong bansa!
Koro: Madilim! Nangangapa kami sa kadiliman,
Nabibingi kami sa katahimikan.
Giniginaw! Malamig ang pakikipagpakitunguhan,
Kanya-kanya, watak-watak ang kapuluan!
Juan: Nakita kong sumikat ang araw sa Silangan,
May narinig akong munting tugtugan.
Unti-unti nang umiinit aking pakiramdam,
Doon sa Baler nagsimula at sinilang.
Koro: Madilim parin! Nasaan ang kaliwanagan?
Kahit humihiyaw na kami, di parin mapakinggan.
Lamig parin bumabalot sa aming katawan,
Kaguluhan ang nananaig sa buong bayan.
Juan: Ang liwanag ay tumitindi pa,
Lalong lumalakas ang musika.
Ang init ay nag-apoy at tumutupok na,
Sumakop na sa buong bansa.
Koro: Patingkarin mo pa ang ilaw mo,
Huwag ipahintulot na magkalayu-layo.
Palinawin ang paningin pakisuyo,
Nang makita ang inaasam na pagbabago.
Juan: Liwanag tanglawan ako,
Kasama ng bayang di sumusuko.
Imulat mga mata ko,
Ipaalala ang diwa ng pagka-Pilipino.
Koro: Lakasan pa ang tunog sa tenga ko.
Hangad na marinig iyong salmo,
Ituro sa amin ang liriko at tono,
Upang buong bansa maging isang koro.
Juan: O musika puspusin kami at ako
Magkaisa boses naming lahat ng tao
Sa tuktok ng aming mga tinig, isisigaw sa mundo
Pinagmamalaki naming maging Pilipino.
Koro: Pag-alabin mo ang pag-ibig sa aming puso,
Buhayin ang pagiging bayani ko!
Hayaang bumalot sa aming pagkatao,
Palaganapin ang pagmamahalang ito.
Juan: Ilayo mo kami sa gulo,
Huwag mo kaming ipahintulot maglabu-labo.
Ilayo sa dahas ang bayan ko,
Dalhin kami sa Lupang Pangako.
Koro: Ang Liwanag, ang init at ang musika
Itong lahat ay iisa
Kinakatawan layuning kay ganda
ng pagkakaintindihan sa buong bansa.
Sa Baler isinilang, si Quezon ang ama,
Bininyagang Wikang Filipino- Wikang Pambansa.
Juan: Iligtas mo ang bayan ko,
Dinggin aming pagsamo,
Ingatan mo kami pakisuyo,
Ihatid kami sa Paraiso
Koro: Sa lugmok na bayang ito...
Juan: Tatayo ako!
Koro: Sa pagkakaratay...
Juan: Babangon ako!
Koro: Sa kahirapan...
Juan: Aahon ako!
Koro: Sa takot...
Juan: Maninidigan ako!
Koro: Sa kaguluhan...
Juan: Lalabas ang bayaning si AKO!
Lahat: Init, liwanag at musika
Mga regalong dala ng Filipinong Wika
Hangad ay pagkakaisa ng bansa,
Kaunlaran, pagtatapos ng pagdurusa,
Pagkakasundo at di pagkakanya-kanya,
Makamtan na sana.
Ngayon ay nasa atin na,
Ang pagkakataong gawin ang tama.
Nawa'y tayong lahat ay maging simula,
Ng kabutihan sa tinatahanang lupa.
Kung gayoy palaganapin pa,
Gamitin kahit nasaan ka pa,
Nang ating makilala,
Ang Wikang Filipino: Mula Baler hanggang buong bansa!
Ang Mga Rehiyon Ng Pilipinas
Ang Mga Rehiyon Ng Pilipinas
Luzon
Ilocos (Rehiyon I)
Ilocos Norte
Ilocos Sur
La Union
Pangasinan
Lambak ng Cagayan (Rehiyon II)
Batanes
Cagayan
Isabela
Nueva Vizcaya
Quirino
Tuguegarao
Gitnang Luzon (Rehiyon III)
Aurora
Bataan
Bulacan
Nueva Ecija
Pampanga
Tarlac
Zambales
CALABARZON (Rehiyon IV-A)
Cavite
Laguna
Batangas
Rizal
Quezon
MIMAROPA (Rehiyon IV-B)
Mindoro (Occidental Mindoro at Oriental Mindoro),
Marinduque
Romblon
Palawan
Bicol (Rehiyon V)
Albay
Camarines Norte
Camarines Sur
Catanduanes
Masbate
Sorsogon
Cordillera Administrative Region (CAR)
Abra
Apayao
Benguet
Ifugao,
Kalinga
Mountain Province
Pambansang Punong Rehiyon National Capital Region (NCR)
Kalakhang Maynila
Visayas
Kanlurang Visayas (Rehiyon VI)
Aklan
Antique
Negros Occidental
Capiz
Guimaras
Iloilo
Gitnang Visayas (Rehiyon VII)
Bohol
Cebu
Negros Oriental
Siquijor
Silangang Visayas (Rehiyon VIII)
Biliran
Eastern Samar
Leyte
Northern Samar
Samar
Southern Leyte
Mindanao
Tangway ng Zamboanga (Rehiyon IX)
Zamboanga Peninsula
Hilagang Mindanao (Rehiyon X)
Bukidnon
Camiguin
Lanao del Norte
Misamis Occidental
Misamis Oriental
Rehiyon ng Davao (Rehiyon XI)
Davao del Sur
Davao del Norte
Davao Oriental
Compostela Valley
SOCCSKSARGEN (Rehiyon XII)
South Cotabato
Cotabato
Sultan Kudarat
Sarangani
General Santos City
Caraga (Rehiyon XIII)
Agusan del Norte
Agusan del Sur
Surigao del Norte
Surigao del Sur
Dinagat Islands
Nagsasariling Rehiyon ng Muslim sa Mindanao Autonomous Region Of Muslim Mindanao (ARMM)
Basilan
Lanao del Sur
Maguindanao
Sulu
Tawi-Tawi
Shariff Kabunsuan
Lungsod Marawi
Luzon
Ilocos (Rehiyon I)
Ilocos Norte
Ilocos Sur
La Union
Pangasinan
Lambak ng Cagayan (Rehiyon II)
Batanes
Cagayan
Isabela
Nueva Vizcaya
Quirino
Tuguegarao
Gitnang Luzon (Rehiyon III)
Aurora
Bataan
Bulacan
Nueva Ecija
Pampanga
Tarlac
Zambales
CALABARZON (Rehiyon IV-A)
Cavite
Laguna
Batangas
Rizal
Quezon
MIMAROPA (Rehiyon IV-B)
Mindoro (Occidental Mindoro at Oriental Mindoro),
Marinduque
Romblon
Palawan
Bicol (Rehiyon V)
Albay
Camarines Norte
Camarines Sur
Catanduanes
Masbate
Sorsogon
Cordillera Administrative Region (CAR)
Abra
Apayao
Benguet
Ifugao,
Kalinga
Mountain Province
Pambansang Punong Rehiyon National Capital Region (NCR)
Kalakhang Maynila
Visayas
Kanlurang Visayas (Rehiyon VI)
Aklan
Antique
Negros Occidental
Capiz
Guimaras
Iloilo
Gitnang Visayas (Rehiyon VII)
Bohol
Cebu
Negros Oriental
Siquijor
Silangang Visayas (Rehiyon VIII)
Biliran
Eastern Samar
Leyte
Northern Samar
Samar
Southern Leyte
Mindanao
Tangway ng Zamboanga (Rehiyon IX)
Zamboanga Peninsula
Hilagang Mindanao (Rehiyon X)
Bukidnon
Camiguin
Lanao del Norte
Misamis Occidental
Misamis Oriental
Rehiyon ng Davao (Rehiyon XI)
Davao del Sur
Davao del Norte
Davao Oriental
Compostela Valley
SOCCSKSARGEN (Rehiyon XII)
South Cotabato
Cotabato
Sultan Kudarat
Sarangani
General Santos City
Caraga (Rehiyon XIII)
Agusan del Norte
Agusan del Sur
Surigao del Norte
Surigao del Sur
Dinagat Islands
Nagsasariling Rehiyon ng Muslim sa Mindanao Autonomous Region Of Muslim Mindanao (ARMM)
Basilan
Lanao del Sur
Maguindanao
Sulu
Tawi-Tawi
Shariff Kabunsuan
Lungsod Marawi
The Basic Sentence Patterns
The Basic Sentence Patterns
S+ V+ IO+ DO (Subject + Verb + Indirect Object + Direct Object)
1. You can sell him a piece of necklace.
2. Can money bring me happiness?
3. They showed them a photograph.
4. Should I give my enemy a free hotdog?
5. I told them a joke.
6. I handed him a piece of paper.
7. I promised her a delicious dinner.
8. Andrew's uncle saves him a piece of cake.
9. That photographer teaches them mathematics.
10. Of the entire woman in the world, Michelle gave me a kiss.
11. The Beatles taught me love.
12. Meg offered her a ride home.
13. “I never promised you a rose garden,” the doctor said.
14. They reserved him a parking space
15. I gave him a book.
16. I leave her some flowers.
17. While you were sleeping, Holly made you a coffee.
18. Miss Johnson made him some coffee.
19. I bought her the vase.
20. His cousin often showed the visitors the painting.
21. Those barbers told her the shortest way.
22. That congressman tells them many lies.
23. I saved her a seat.
24. Ann Lynn hands him a piece of paper.
25. They sell him a ticket.
26. The farmer described to them the fishpond.
27. Jake left her a message.
28. Those teachers grant him his wish.
29. They promised her a delicious dinner.
30. They showed them a photograph.
31. Cathy envies him his good fortune.
32. Lorelei’s grandfather left her a huge amount of money.
33. The teacher brings her some food.
34. The manager passed Jenny tequila.
35. The woman wishes her a happy birthday
36. I sent her a birthday present
37. People should teach their children right manners.
38. They showed them a photograph.
39. The medical representative sold the woman an encyclopedia.
40. Mother baked me a cake.
41. I strike him a heavy blow.
42. That teacher offered her a ride home.
43. I bring her a small present.
44. They read the children a story.
45. The woman owe me sixty thousand pesos
46. Fred's wife leaves her a couple of books.
47. That politician bought her a gift.
48. His wife ordered him a drink.
49. He wrote her a very long letter.
50. The marksman suggested her the new Samsung phone.
S+V+O+OC (Subject+Verb+Object+Objective Complement)
1. That store clerk finds the book interesting.
2. We called her "the hungry werewolf".
3. The walls are usually painted black.
4. I called him "the garbage man".
5. I find the box empty.
6. That bus driver found the box empty.
7. She installed Arthur as a knight.
8. That police officer got the TV repaired.
9. The supervisor calls the programmer’s program faulty.
10. Most people think the space shuttle a major step in space exploration
11. Roy kept the room warm.
12. Connie's husband leaves the door open.
13. I named the ship Titanic.
14. The clown got the children too excited.
15. The natives considered bribery taboo.
16. The low cost of the new computer made competition much too difficult for some of the other companies.
17. Those carpenters saw him swim.
18. We called her "the rude fisherman".
19. That librarian finds the book interesting.
20. They heard the girl crying.
21. Lorna left him tied up.
22. She made the paper into an airplane.
23. Johnny wanted Lenny as his wife.
24. The mayor made his friend a bodyguard.
25. We consider Bobby a gourmet.
26. The pope made Ambrose holy.
27. We find the meatballs delicious.
28. We painted the new dining room wall yellow.
29. She left the boy crying.
30. Villalobos named our country Filipinas.
31. You shave your head bald.
32. We called her "the strange lawyer".
33. That bus driver found the bottle half full.
34. The girl wants Bami as a friend.
35. The blacksmith made the hammer very durable.
36. Sarah found her schizophrenic.
37. I called him "the bartender".
38. I called him "the police officer".
39. That police officer finds the box empty.
40. People consider the moon as symbol of romance.
41. Poets make the moon a part of their description of the night.
42. They consider it an exquisite orb.
43. Scientists call it a nonluminous object.
44. They also call it the maker of tides.
45. Everyone thinksthe full moon a very impressive sight.
46. We name her the queen of the night.
47. Some savages consider the full moon am evil influence.
48. In the 17th century, the society considered the blind and deaf children as idiots and insane.
49. Today, we call them special children.
50. Aurora believes herself lucky.
S+V+O (Subject+Verb+Object Pattern)
1. Reason plays a minor role.
2. Edison admitted the crime.
3. Vitamin C prevents damage from free radicals.
4. The mobsters burned the building.
5. The ASG gunned down the soldiers in Basilan.
6. These boys slammed the door.
7. Do you dream queer dreams?
8. The mathematician crossed the Red Sea.
9. He interrupted the lady talking to the other man.
10. The Lord delivers us from evil.
11. You clean the kitchen.
12. They dived in the swimming pool.
13. The engineers fixed the bridge.
14. The interior designer designed my kitchen.
15. We knew the answer.
16. Why did she paint the wall?
17. The tornado destroyed the town.
18. The pianist played the piccolo instead of the piano.
19. Where did Ella buy that ring?
20. Can she play the harpsichord.
21. One presents the moral problem.
22. One begins a work of fiction.
23. She gains a reputation by writing.
24. At the age of 18, Willa Cather visited Europe for the first time.
25. I recognized the man who entered the hall.
26. Modern industry, to the great extent, utilizes automatic controls.
27. Automation has increased industrial productivity.
28. Automation might cause large-scale unemployment.
29. Technology might impoverish the quality of human life.
30. Scientists faced such major challenges as high population growth, poor public health, to name the few.
31. Robert Lowell conducted seminars at Harvard during the mid-1960s.
32. Most writers desired self-esteem.
33. Andrew no longer went to college.
34. His face showed his disgust.
35. He loves his job.
36. The people in the restaurant like the schnitzel.
37. That banker washes a car.
38. I set an alarm clock.
39. They drank water.
40. They feed the cat.
41. Ed peels an orange.
42. That guard keeps a dog.
43. Those farmers ate some crackers.
44. Those grade 3 pupils fly a kite.
45. The Maegayon climbers climb a a mountain.
46. They drive a sports car.
47. That lawyer eats some candy.
48. That fisherman buys a book.
49. I threw a ball on the player.
50. Eliza catch butterflies.
S+V (Subject+ Verb Pattern)
1. The dictator Nero waited.
2. Curiosity kills.
3. He sang joyfully.
4. The President resigned.
5. The monks prayed.
6. The cute baby slept.
7. We listened to Obama.
8. Alexander Borgia growled.
9. Evita swam.
10. The men and the women danced.
11. Astrology seeks to discover ancient civilization.
12. These ancient civilizations lie buried deep in the earth.
13. The stories of archeology tell of suspense and adventure.
14. Gabriel Garcia daydreamed.
15. The Governor bluffs.
16. The girl behind you grinned.
17. The woman in the photograph smiled.
18. That grumpy old man cried.
19. The lawyers argued.
20. The airplane departed.
21. The madams smirked.
22. The computer reboots itself.
23. Sometimes, people don’t care.
24. The Mafia dons met.
25. That student drives.
26. Abraham speaks fluently.
27. Many of the class members write well in class.
28. I came before you did.
29. Sarah came to the party after work.
30. Near the end of the runway sat the bombed-out shell of a 747.
31. Coyotes howl.
32. The wall collapsed.
33. The soldiers drank.
34. Mark sang.
35. Joanna gargles.
36. Bees sting.
37. The dynamites exploded.
38. Wolves came.
39. Isotopes react.
40. The faucets leak.
41. We agree.
42. The train has arrived.
43. She tried.
44. You could not agree.
45. The band played.
46. John Lennon imagined a long time ago.
47. Do you bake?
48. Mira never snore.
49. The computer rebooted.
50. We walk.
S+LV+C (Subject + Linking Verb + Complement)
1. Uma isn't fat.
2. I'm not famous.
3. I am crazy.
4. She is quiet.
5. The spectators look surprised.
6. The sand felt rough.
7. Patty isn't fat.
8. Lester's ex-wife became a gardener.
9. I am poor.
10. I'm not a dentist.
11. She is helpful.
12. Sarah didn't become a carpenter.
13. I am a student.
14. He is Nigerian.
15. I am Sam
16. The sky turns gray.
17. This cake tastes better.
18. The audience grew weary.
19. The defender remained silent.
20. He is at home.
21. He is angry with you.
22. Matthew remains loyal to his wife.
23. My father’s boss is a peculiar man.
24. The person standnig behind you looks familiar.
25. Trees are essential to our lives.
26. She looks familiar, isn’t she?
27. IDA ia an acronym for Iron Defiency Anemia.
28. Her husband was in jail two years ago.
29. The sun is the center of the solar system.
30. Space flights are not new.
31. Some astronauts were women.
32. Life still remains a great mysptery.
33. The Annual Darling Hoopla is a free circus.
34. Helena appeared to be overwhelmed.
35. Extraterrestrials are probable.
36. Experiments have became frequent.
37. He became remorseful.
38. They were the members of the American rock band The Killers.
39. Beethoven’s Fur Elise sounds wonderful.
40. The face of the dancer was pale.
41. The clown looks sad in that makeup.
42. Your handwriting is not legile.
43. The lovers were kissing.
44. That big house across the street appears haunted.
45. The clouds are heavy with rain.
46. The roses look amazing.
47. The young widow was overcome by woe.
48. During the summer our bodies are dry.
49. The mountain climbers remained seated at the big rock.
50. Who are the readers?
S+ V+ IO+ DO (Subject + Verb + Indirect Object + Direct Object)
1. You can sell him a piece of necklace.
2. Can money bring me happiness?
3. They showed them a photograph.
4. Should I give my enemy a free hotdog?
5. I told them a joke.
6. I handed him a piece of paper.
7. I promised her a delicious dinner.
8. Andrew's uncle saves him a piece of cake.
9. That photographer teaches them mathematics.
10. Of the entire woman in the world, Michelle gave me a kiss.
11. The Beatles taught me love.
12. Meg offered her a ride home.
13. “I never promised you a rose garden,” the doctor said.
14. They reserved him a parking space
15. I gave him a book.
16. I leave her some flowers.
17. While you were sleeping, Holly made you a coffee.
18. Miss Johnson made him some coffee.
19. I bought her the vase.
20. His cousin often showed the visitors the painting.
21. Those barbers told her the shortest way.
22. That congressman tells them many lies.
23. I saved her a seat.
24. Ann Lynn hands him a piece of paper.
25. They sell him a ticket.
26. The farmer described to them the fishpond.
27. Jake left her a message.
28. Those teachers grant him his wish.
29. They promised her a delicious dinner.
30. They showed them a photograph.
31. Cathy envies him his good fortune.
32. Lorelei’s grandfather left her a huge amount of money.
33. The teacher brings her some food.
34. The manager passed Jenny tequila.
35. The woman wishes her a happy birthday
36. I sent her a birthday present
37. People should teach their children right manners.
38. They showed them a photograph.
39. The medical representative sold the woman an encyclopedia.
40. Mother baked me a cake.
41. I strike him a heavy blow.
42. That teacher offered her a ride home.
43. I bring her a small present.
44. They read the children a story.
45. The woman owe me sixty thousand pesos
46. Fred's wife leaves her a couple of books.
47. That politician bought her a gift.
48. His wife ordered him a drink.
49. He wrote her a very long letter.
50. The marksman suggested her the new Samsung phone.
S+V+O+OC (Subject+Verb+Object+Objective Complement)
1. That store clerk finds the book interesting.
2. We called her "the hungry werewolf".
3. The walls are usually painted black.
4. I called him "the garbage man".
5. I find the box empty.
6. That bus driver found the box empty.
7. She installed Arthur as a knight.
8. That police officer got the TV repaired.
9. The supervisor calls the programmer’s program faulty.
10. Most people think the space shuttle a major step in space exploration
11. Roy kept the room warm.
12. Connie's husband leaves the door open.
13. I named the ship Titanic.
14. The clown got the children too excited.
15. The natives considered bribery taboo.
16. The low cost of the new computer made competition much too difficult for some of the other companies.
17. Those carpenters saw him swim.
18. We called her "the rude fisherman".
19. That librarian finds the book interesting.
20. They heard the girl crying.
21. Lorna left him tied up.
22. She made the paper into an airplane.
23. Johnny wanted Lenny as his wife.
24. The mayor made his friend a bodyguard.
25. We consider Bobby a gourmet.
26. The pope made Ambrose holy.
27. We find the meatballs delicious.
28. We painted the new dining room wall yellow.
29. She left the boy crying.
30. Villalobos named our country Filipinas.
31. You shave your head bald.
32. We called her "the strange lawyer".
33. That bus driver found the bottle half full.
34. The girl wants Bami as a friend.
35. The blacksmith made the hammer very durable.
36. Sarah found her schizophrenic.
37. I called him "the bartender".
38. I called him "the police officer".
39. That police officer finds the box empty.
40. People consider the moon as symbol of romance.
41. Poets make the moon a part of their description of the night.
42. They consider it an exquisite orb.
43. Scientists call it a nonluminous object.
44. They also call it the maker of tides.
45. Everyone thinksthe full moon a very impressive sight.
46. We name her the queen of the night.
47. Some savages consider the full moon am evil influence.
48. In the 17th century, the society considered the blind and deaf children as idiots and insane.
49. Today, we call them special children.
50. Aurora believes herself lucky.
S+V+O (Subject+Verb+Object Pattern)
1. Reason plays a minor role.
2. Edison admitted the crime.
3. Vitamin C prevents damage from free radicals.
4. The mobsters burned the building.
5. The ASG gunned down the soldiers in Basilan.
6. These boys slammed the door.
7. Do you dream queer dreams?
8. The mathematician crossed the Red Sea.
9. He interrupted the lady talking to the other man.
10. The Lord delivers us from evil.
11. You clean the kitchen.
12. They dived in the swimming pool.
13. The engineers fixed the bridge.
14. The interior designer designed my kitchen.
15. We knew the answer.
16. Why did she paint the wall?
17. The tornado destroyed the town.
18. The pianist played the piccolo instead of the piano.
19. Where did Ella buy that ring?
20. Can she play the harpsichord.
21. One presents the moral problem.
22. One begins a work of fiction.
23. She gains a reputation by writing.
24. At the age of 18, Willa Cather visited Europe for the first time.
25. I recognized the man who entered the hall.
26. Modern industry, to the great extent, utilizes automatic controls.
27. Automation has increased industrial productivity.
28. Automation might cause large-scale unemployment.
29. Technology might impoverish the quality of human life.
30. Scientists faced such major challenges as high population growth, poor public health, to name the few.
31. Robert Lowell conducted seminars at Harvard during the mid-1960s.
32. Most writers desired self-esteem.
33. Andrew no longer went to college.
34. His face showed his disgust.
35. He loves his job.
36. The people in the restaurant like the schnitzel.
37. That banker washes a car.
38. I set an alarm clock.
39. They drank water.
40. They feed the cat.
41. Ed peels an orange.
42. That guard keeps a dog.
43. Those farmers ate some crackers.
44. Those grade 3 pupils fly a kite.
45. The Maegayon climbers climb a a mountain.
46. They drive a sports car.
47. That lawyer eats some candy.
48. That fisherman buys a book.
49. I threw a ball on the player.
50. Eliza catch butterflies.
S+V (Subject+ Verb Pattern)
1. The dictator Nero waited.
2. Curiosity kills.
3. He sang joyfully.
4. The President resigned.
5. The monks prayed.
6. The cute baby slept.
7. We listened to Obama.
8. Alexander Borgia growled.
9. Evita swam.
10. The men and the women danced.
11. Astrology seeks to discover ancient civilization.
12. These ancient civilizations lie buried deep in the earth.
13. The stories of archeology tell of suspense and adventure.
14. Gabriel Garcia daydreamed.
15. The Governor bluffs.
16. The girl behind you grinned.
17. The woman in the photograph smiled.
18. That grumpy old man cried.
19. The lawyers argued.
20. The airplane departed.
21. The madams smirked.
22. The computer reboots itself.
23. Sometimes, people don’t care.
24. The Mafia dons met.
25. That student drives.
26. Abraham speaks fluently.
27. Many of the class members write well in class.
28. I came before you did.
29. Sarah came to the party after work.
30. Near the end of the runway sat the bombed-out shell of a 747.
31. Coyotes howl.
32. The wall collapsed.
33. The soldiers drank.
34. Mark sang.
35. Joanna gargles.
36. Bees sting.
37. The dynamites exploded.
38. Wolves came.
39. Isotopes react.
40. The faucets leak.
41. We agree.
42. The train has arrived.
43. She tried.
44. You could not agree.
45. The band played.
46. John Lennon imagined a long time ago.
47. Do you bake?
48. Mira never snore.
49. The computer rebooted.
50. We walk.
S+LV+C (Subject + Linking Verb + Complement)
1. Uma isn't fat.
2. I'm not famous.
3. I am crazy.
4. She is quiet.
5. The spectators look surprised.
6. The sand felt rough.
7. Patty isn't fat.
8. Lester's ex-wife became a gardener.
9. I am poor.
10. I'm not a dentist.
11. She is helpful.
12. Sarah didn't become a carpenter.
13. I am a student.
14. He is Nigerian.
15. I am Sam
16. The sky turns gray.
17. This cake tastes better.
18. The audience grew weary.
19. The defender remained silent.
20. He is at home.
21. He is angry with you.
22. Matthew remains loyal to his wife.
23. My father’s boss is a peculiar man.
24. The person standnig behind you looks familiar.
25. Trees are essential to our lives.
26. She looks familiar, isn’t she?
27. IDA ia an acronym for Iron Defiency Anemia.
28. Her husband was in jail two years ago.
29. The sun is the center of the solar system.
30. Space flights are not new.
31. Some astronauts were women.
32. Life still remains a great mysptery.
33. The Annual Darling Hoopla is a free circus.
34. Helena appeared to be overwhelmed.
35. Extraterrestrials are probable.
36. Experiments have became frequent.
37. He became remorseful.
38. They were the members of the American rock band The Killers.
39. Beethoven’s Fur Elise sounds wonderful.
40. The face of the dancer was pale.
41. The clown looks sad in that makeup.
42. Your handwriting is not legile.
43. The lovers were kissing.
44. That big house across the street appears haunted.
45. The clouds are heavy with rain.
46. The roses look amazing.
47. The young widow was overcome by woe.
48. During the summer our bodies are dry.
49. The mountain climbers remained seated at the big rock.
50. Who are the readers?
The Farmer
The Farmer
You who cultivate fields,
Your merit is great
Wealth flows from your fingers
The sea gushes out in front of your house.
You share what you produce
With the begging orphan at your door.
For this you receive blessing.
And so ants will not eat your fingers;
After you die, your destiny will be paradise,
As long as you live, you will be blessed.
You who cultivate fields,
Your merit is great
Wealth flows from your fingers
The sea gushes out in front of your house.
You share what you produce
With the begging orphan at your door.
For this you receive blessing.
And so ants will not eat your fingers;
After you die, your destiny will be paradise,
As long as you live, you will be blessed.
Florante at Laura Script
"Florante at Laura "
Tagapagsalaysay: Madilim, masukal, tahimik at mapanganib. Ito ang mga
katangian ng isang gubat na mapanglaw at dito rin magsisimula ang kwento ng matamis na pag-iibigan nila Florante at Laura.
Sa gitna ng gubat, may isang lalaking nakatali sa puno na animo'y binugbog ng paulit-ulit at hinabol ang kanyang hininga. Ang pangalan niya'y Florante.
Habang nakatali sa puno, sinasabi niya ang kanyang mga nakaraan at isa na rito ang Albanya, isang kaharian kung saan siya'y isinilang na ngayo'y nanganganib.
Florante: O, aking Diyos Ama, nasan, nasan, ang iyong awa! Ako'y nananaghoy,
nakikiusap, humihingi ng tulong niyo (bugtong hininga)
Patawarin niyo akong lahat dahil Hindi ko nagawang ipagtanggol ang ating kaharian laban sa taksil at walang awang si Adolfo. Tila yata wala nang nagmamahal sakin! Napakapait ng aking buhay!
Inagaw niya ang korona ni Haring Linceo upang magawa niya ang kanyang ninanais. Pati si Duke Briseo na aking ama ay kanyang dinamay.
Tagapagsalaysay: Sandaling nanahimik si Florante dahil sa sama ng loob
(umiyak sandali) matapos manahimik ay muli siyang tumawag sa Panginoon.
Florante: O aking Diyos Ama, tila yata di mo dinidinig ang aking mga
panalangin sa'yo. Hindi ko tuloy maalis saking isipan na ayaw nyo na akong tulungan.
Kung gayon, papaano na ako, sinong aking malalapitan at makakapitan kung ang Diyos mismo ay ayaw na akong tulungan!
Paalam na Albanya, aking sinilangan, patawarin mo na lang ako dahil Hindi kita naipagtanggol.
Paalam na bayan ko, paalam rin sa'yo. Adolfong malupit, Laurang taksil! Paalam na sa inyo!
Tagapagsalaysay: Habang nagdudusa si Florante sa gubat, isang Gererong
Morong nagngangalang Aladin ang dumating sa gubat na pagod na pagod at naghahanap ng pagpapahingahan.
Aladin: O, Flerida…… O tadhana, kay lupit mo, kinuha mo ang minamahal ko!
Tagapagsalaysay: Habang si Aladin ay umiiyak at nagdudusa ay may narinig
siyang tinig sa kagubatan at pagkatapos ay may nakita siyang lalaki.
Aladin: O, ano yung tinig na aking naririnig? Tinig ng isang naghihinagpis na
tao. Sino kaya siya?
Florante: Talagang ako'y minamalas. Ako'y pinapahirapan sa kamay nang taksil
na si Adolfo. Si Adolfong malupit at higit pa sa halimaw kung manakit.
Aladin: Kaawa-awang tao, ang lahat ng kanyang tuwa'y natapos nang siya'y
pinahirapan at pinagtaksilan.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos na marinig ni Aladin si Florante ay nagmuni siya
ng isang malaking problema.
Aladin: Tadhana'y masakit, problema ko'y napakahirap lutasin dahil sa aking
sintang inagaw.
Tagapagsalaysay: Nagmamadali na si Aladin nang mapansing humina ang
boses na kanyang narinig…
Aladin: Kailangan ko ng magmadali kundi, Hindi ko na maabutan ang taong
iyon…
Tagapagsalaysay: Habang tumatakbo ay hinahawi niya ang mga sagabal sa
pamamagitan ng kanyang kalis. Nang Makita niya ang nakagapos ay napansin niyang may nakapalibot ditong dalawang leon. Siya ay naghanda at nilusob ang mga leon. Pagkatapos niyang mapatay ang dalawang leon ay pinakawalan niya si Florante.
Aladin: Parang nakita ko na ang taong ito?
Tagapagsalaysay: Pagkalipas ng ilang oras ay namulat si Florante at……
Florante: Laura nasaan ka? Tulungan mo akong makaalis dito…
Tagapagsalaysay: Hindi na sumagot si Aladin at baka sa kawalang pag-asa ay matuluyan na si Florante…
Florante: Sino ka at bakit ako narito?
Aladin: Magpahinga ka na lang. Ako ang nagligtas sa iyo.
Florante: Hindi mo ba napapansin na tayo ay magkaaway?
Aladin: Marahil, pero ika'y nangangailangan ng tulong.
Florante: Siguro nga ay patay na ako kung Hindi ka dumating. Ngunit ang
pagkamatay ang siyang tunay kong kaligayahan.
Aladin: Hangal! Hindi mo ba alam na dinadagdagan mo lang ang iyong pasakit?!
Tagapagsalaysay: Hindi nagpansinan ang dalawa ngunit isinama ni Aladin si
Florante sa kanyang pagpapahingahan at doon sila nagpalipas ng gabi.
Pagdating ng umaga ay napansin ni Aladin na malakas na si Florante kaya ito'y kanyang niyakap.
Florante: Maraming salamat sa lahat ng tulong mo kaibigan!
Tagapagsalaysay: Inaliw ni Aladin si Florante ngunit napansin nitong
malungkot pa rin siya.
Aladin: Ano ba ang iyong problema? Maaari ko bang malaman?
Florante: Sige. Sisimulan ko ang aking kwento simula ng ako'y ipinanganak.
Tagapagsalaysay: Ang dalawa ay naupo upang magkuwetuhan.
Florante: Pinanganak ako sa bayan ng Albanya kung saan si Duke Briseo,
ang aking ama, ay naninirahan. Ang ina ko na si Prinsesa Floresca ay nakatira sa Krotona. Ako ay pinangalanan nilang Florante.
Noong sanggol pa lamang ako ay muntik na akong dagitin ng isang buwitre. (sinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)
Prinsesa Floresca: Florante! Tulong!
Menalipo: Bakit po anong problema?
Florante: Nakita ng pinsan kong si Menalipo na ako ay dadagitin ng buwitre
kaya Dali-Dali niya itong pinana at napatay. At noon namang naglalakad ako ay kinuha ng isang areon sa aking dibdib ang aking Cupidong Dyamante. Buti na lang at Hindi ako napahamak. (isinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)
Nang ako'y naging siyam na taong gulang ay lagi akong nasa burol at dala ang aking pana't busog at ako'y naghahanap ng hayop upang tirahin ng aking pana. Kapag ako'y napagod ay nagpapahinga at naliligo ako sa batis kung saan masasayang nag-aawitan ang mga nayades habang tinutugtog nila ang kanilang lira. Ang kanilang tawana'y nakapagpapawala ng aking pagod. (sinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)(nagkakantahan ang mga nayades)
Pagkalipas ng ilang taon ay pinag-aral ako ng aking ama ngunit ayaw pumayag ng aking ina dahil ako'y lilisan.
Prinsesa Floresca: Bakit kailangan pa niyang umalis?
Duke Briseo: Dahil mas maganda ang pagtuturo roon. Kung Hindi siya mag-
aaral ano ang kanyang magiging kinabukasan.
Pronsesa Floresca: Sino ang mag-aaruga sa kanya roon?
Duke Briseo: Aalagaan siya ng kanyang mga guro't kaibigan doon.
Florante: Sa mga sinabi ng ama ko ay nakumbinse niya si ina upang ako'y
lumisan.
Tagapagsalaysay: Sa pagdating ni Florante sa Atenas…
Antenor: Florante, maligayang pagdating! Ako nga pala si Antenor at ako ang
magiging guro mo dito sa Atenas.
Florante: (malungkot na malungkot) Salamat po!
Antenor: O, bakit tila kay lungkot mo?
Florante: Ayaw ko po kasing umalis sa Albanya.
Antenor: Hayaan mo, lilipas din yan.
Tagapagsalaysay: Sa isang buwang pagtigil ni Florante sa Atenas ay
kapansin-pansin na palagi siyang tulala at di makakain.
Isang araw habang naglalakad si Florante ay nakasabay niya si Adolfo, ang kanyang kababayan. Napansin niya ang pinong pagkilos nito.
Makaraan pa ang anim na taong pag-aaral……
Antenor: Binabati kita Florante! May talento ka sa pilosopiya, astrolohiya at
matematika.
Florante: Salamat po!
Tagapagsalaysay: Dito nagsimulang magalit si Adolfo dahil nasasapawan na
siya ni Florante.
Isang hapon, tinipon ni Antenor ang mga estudyante.
Antenor: Magkakaroon ng pagsasadula ng trahedya ng dalawang Apo. Si
Florante ang mangunguna bilang Polinise at si Adolfo bilang Etyokles.
Tagapagsalaysay: Nang magsimula na ang dula-dulaan. Nanlisik ang mata ni
Adolfo kay Florante.
Adolfo: (Handa nang paslangin si Florante) Ikaw ang umagaw ng kapurian ko,
dapat kang mamatay.
Menandro: (Sinaklolohan si Florante) Adolfo, itigil mo ang iyong kahibangan.
Tagapagsalaysay: Natapos ang pagdiriwang at di na nakita si Adolfo.
Makalipas pa ang isang taon, isang sulat ang dumating para kay Florante.
*babasahin ang sulat*
Florante:(malungkot) HINDI!!!!!Mahal na ina, bakit mo ako iniwan? Di man lang tayo nagkita sa matagal na panahon. HINDI!! Hindi ka maaring mamatay!(walang patid ang pag-iyak)
Tagapagsalaysay: Dalawang buwan pa si Florante sa Atenas bago dumating
ang kanyang sundo.
Florante: Maestro, paalam na po.
Antenor: Florante, tandaan mo palaging mag-iingat kay Adolfo.
Florante: Salamat po sa lahat. Tatandaan ko po ang inyong bilin.
Menandro: Mag-iingat ka Flortante. Kapag kailangan mo ng tulong ay nandito
lang kami.
Antenor: Menandro, sumama ka kay Florante sa Albanya.
Menandro: Salamat po.
Florante at Menandro: Paalam na po.
Tagapagsalaysay: Pagdating sa Albanya……
Florante: (humalik sa kamay ng ama) O aking ama!
Duke Briseo: (niyakap ang ama) O bunso.
Tagapagsalaysay: Biglang may dumating na isang mensahero.
Mensahero: Magandang araw po.Humihingi ng tulong ang Krotona sa inyo dahil nanganganib po na masakop ni Heneral Osmalik.
Duke Briseo: Asahan niyo ang tulong namin. Florante, pupunta tayo kay haring Linceo.
Tagapagsalaysay: Pagdating sa palasyo, sinalubong sila ni Haring Linceo.
Duke Briseo: Mahal na hari, ang aking anak na si Florante.
Haring Linceo: Ah, ang binata sa aking panaginip. Siya ang papalit sa aking
trono. Pansamantala pamunuan mo ang hukbong patungo sa Krotona.
Tulungan mo ang iyong ninuno doon at magkamit ng karangalan.
Nabalitaan ko kay Antenor na nagpamalas ka ng iyong kahusayan sa
Atenas. Walang pagdududa na iyong namana ang mga katangian ng iyong
ama.
Florante: Maraming salamat po sa papuri. Ginawa ko lang po ang nararapat.
Tagapagsalaysay: Kasilayan ni Florante si Laura sa hardin ng palasyo.
Florante: Maari ko po bang malaman kung ano ang pangalan ng magandang
binibining iyon?
Haring Linceo: Siya nga pala ang aking anak na si Laura. Maiwan muna kita at mag-uusap lang kami ng iyong ama.
Tagapagsalaysay: Pumasok si Haring Linceo sa loob ng palasyo at nilapitan
naman ni Florante si Laura.
Florante: Magandang umaga sa iyo prinsesa. Kanina pa kita napapansin.
Laura: Magandang umaga, Florante. Salamat sa papuri. Lagi kang
ikinukwento sa akin ng iyong ama.
Florante: Sana'y makilala pa kita ng lubusan.
Laura: Gayon din ako. Ngunit ilang araw na lang at aalis ka na rin.
Florante: Oo nga. Halika Laura, pumasok na tayo at magsisimula na ang
piging.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos ng tatlong gabing piging…
Haring Linceo: Magandang gabi sa iyo Florante. Dapat ka ng maghanda para
bukas.
Florante: Maraming salamat po sa paalala. Magandang gabi rin po.
Tagapagsalaysay: Kinabukasan…
Duke Briseo: Handa ka na ba? Malayo ang iyong lalakbayin.
Florante: Handa na po aking ama. Karangalan ko po ang maglingkod sa inyo,
Haring Linceo.
Haring Linceo: Mabuti kung ganon. Mag-iingat ka.
Florante: Salamat po.
Laura: Mag-iingat ka Florante, ipangako mong babalik ka.
Florante: Pangako, Laura.
Laura: Paalam.
Florante: Paalam sa inyong lahat. Mga kawal, tayo ng lahat!
Tagapagsalaysay: Pagdating nila Florante sa Krotona, nakita nila ang hukbo ni Heneral Osmalik.
Osmalik: Sugod!
Florante: Sugod!
*digmaan*
Natitirang kawal ni Osmalik: Nasan ang kalaban?! (makikita sila Florante, Menandro at isa pang kawal) Isa… Dalawa… Tatlo… Takbo!
Florante: Nanalo tayo!! Mabuhay ang Albanya!
Mga kawal: Mabuhay!!
Florante: Mga kawal, babalik tayo sa Albanya.
Tagapagsalaysay: Sa pagnalik nila sa Albanya ay may nakasalubong silang mga di-binyagan na may dalang isang babae.
Di-binyagan: Sino kayo at bakit kayo narito?
Florante: Kami'y mga taga-Albanya./ Pakawalan niyo ang babaeng iyan!
*labanan*
Florante: Binibini, mawalang-galang na pero ngayon lang kita nakita rito.
Maari ko bang malaman ang iyong pangalan?
Laura: Ako ito, Florante. Si Laura.
Florante: Laura? Bakit ka nandito?
Laura: Gusto ko lang malaman ang iyong kalagayan.
Florante: Salamat sa pag-aabala. Kamusta ka na? Sana'y naging mabuti ka.
Laura: Mabuti naman ako, pero Florante, kailangan ko ng tulong mo. May
bayang malapit dito na pinagtataguan ng mga morong dumakip sa aking ama. Iligtas mo siya. Paano kung may masamang mangyari sa kanya? Paano kung...
Florante: Shhhh. Ako na ang bahala. Ililigtas ko ang iyong ama sa abot ng aking makakaya.
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang linggo…
Florante: Nanalo ulit tayo!!!
Haring Linceo: Salamat naman at dumating ka.
Florante: Ginawa ko lang po ang aking tungkulin.
Tagapagsalaysay: Matapos noon ay bumalik na ang lahat sa Albanya.
Haring Linceo: Florante, pasensya ka na ngunit ipapadala ulti kita sa Etolya
para lumaban sa mga turko. Mag-ingat ka.
Florante: Pupunta po kami kaagad.
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang araw ng paglalakbay…
Miramdin: Kapag nakita niyo na sila ay sugurin niyo kaagad.
Florante: Sugod!!
*digmaan*
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang araw…
Kawal: Heneral Florante, dala ko po ay isang sulat galing kay Haring Linceo.
Florante: Maraming salamat, maaari ka ng umalis.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos basahin ni Florante ang liham, pinatawag niya si Menandro.
Florante: Menandro, babalik ako sa Albanya, pinapupunta ako ng hari. Ikaw
muna ang mamahala dito.
Menandro: Ikararangal ko ito.
Tagapagsalaysay: Umuwi si Florante sa Albanya nang nag-iisa. Pagdating
niya ay pinaligiran siya ng mga kawal.
Florante: Anong ibig sabihin nito?!
Kawal2: Sumama ka sa amin kung ayaw mong masaktan.
Tagapagsalaysay: Dinala si Florante sa palasyo at nakita si Adolfo.
Adolfo: Kamusta na Florante? Matagal na tayong Hindi nagkakausap.
Kuwentuhan mo naman ako.
Florante: Walang hiya ka!! Anong ginawa mo kay Laura?!!
Adolfo: Huminahon ka. Maayos ang kalagayan niya ngunit ikinalulungkot ko..
Magpaalam na ang iyong amang si Duke Briseo.
Florante: Papatayin kita, papatayin kita!
Adolfo: Mga kawal, alisin niyo ang taong ito sa harapan ko…
Tagapagsalaysay: At doon nagwakas ang pagsasalaysay ng buhay ni
Florante…
Florante: At ganoon nga ang nagyari.
Aladin: Hayaan mong ako naman ang magsalaysay ng aking buhay… Ang ngalan ko'y Aladin mula sa syudad ng Persya. Anak ng bantog na sultan Ali-
Adab. Kaya ako nandito dahil ako ay pinagtaksilan ng sarili kong ama.
Tagapaagsalaysay: Sasmantala, sa kabilang bahagi ng kagubatan….
Laura: Anong gagawin mo sakin?! Saan mo ko dadalhin?!
Adolfo: Sumama ka na lang!
Flerida: Itigil mo yan!
(pinana ni Flerida si Adolfo at napatay)
Aladin: (maririnig sila Flerida at Laurang nag-uusap ngunit Hindi nila alam na
sila pala ito) Huh?!... Nakarinig ka ba ng mga nag-uusap?
Florante: Oo, halika't hanapin natin kung saan ito nagmumula. (pinakinggan
nila ito)
Flerida: Nang mabalitaan ko na pupugutan ng ulo ang aking minamahal, ako ay nagmakaawa sa hari na huwag na itong ituloy, matapos nito, ako ay nagdamit gerero upang makatakas sa kaharian.
Tagapagsalaysay: Di na nakatiis si Florante at Aladin… Kaagad nilang
nilapitan ang kanilang sinisinta. Wari bang sabik sa pagmamahal ng isa't-isa.
Florante: O Laura aking mahal kay tagal nating Hindi nagkita!
Laura: Mahal ko!
Aladin: Flerida! Aking sinta!
Flerida: O Aladin…
Florante: Pano ka napadpad dito, Laura?
Laura: Hayaan mong ikwento ko ang mga nangyari sakin sa bingit ng
kamatayan…
(malungkot at iiyak) Nang ikaw ay mawala, naging magulo na ang bayan. Madalas akong pagtangkaan ni Adolfo… Higit pa dito, pinaslang niya ang aking amang hari at maging ang iyong ama na si Duke Briseo.
Flerida: Ako'y nahabag kay Laura ng makita kong nilalapastangan siya ni
Adolfo kaya kinuha ko ang busog at palaso at pinana ko sa dibdib ang walag-awang hangal.
Florante: Sadyang kay lupit ng tadhana sa ating lahat. Ngunit ngayon ay
masaya na tayong lahat at magkakasama.
Tagapagsalaysay: Habang sila ay nag-uusap ay dumating si Menandro at ang
kanyang mga sundalo. Dapat ay hahanapin nila si Adolfo upang singilin sa kanyang mga kasalanan nang Makita nilang maayos na ang lahat..
Matapos ang sandaling pag-uusap ay bumalik ang lahat sa Albanya. Masaya ang mga tao na nakita silang maayos na nakabalik. Kaagad naman dinaos ang kasal Nina Florante at Laura at maging Nina Aladin at Flerida matapos sila kapwa magpabinyag.
Aladin: Florante, ako muna ay panandaliang magpapaalam sayo. May nagbalita kasi sa akin na sumakabilang buhay na ang aking ama. Kailangan ko siyang puntahan. Sa kabila ng mga kasalanan niya sakin, siya'y mananatiling ama ko pa rin. Ako ang papalit sa puwesto niya kaya't matatagalan bago tayo magkita muli. Ipinapangako namin na kami ay babalik dito upang kamustahin kayong mag-asawa. Paalam kaibigan!
Tagapagsalaysay: Dahil sa pagkamatay ni Haring Linceo at Duke Briseo ay
pinalitan sila ni Florante. Sa kanyang, paghahari, nanumbalik ang dating katangian ng kaharian. Namauli ang kapayapaan, umunlad muli at bumalik rin sa dati ang mga tao.
*:WAKAS:* (END)
Tagapagsalaysay: Madilim, masukal, tahimik at mapanganib. Ito ang mga
katangian ng isang gubat na mapanglaw at dito rin magsisimula ang kwento ng matamis na pag-iibigan nila Florante at Laura.
Sa gitna ng gubat, may isang lalaking nakatali sa puno na animo'y binugbog ng paulit-ulit at hinabol ang kanyang hininga. Ang pangalan niya'y Florante.
Habang nakatali sa puno, sinasabi niya ang kanyang mga nakaraan at isa na rito ang Albanya, isang kaharian kung saan siya'y isinilang na ngayo'y nanganganib.
Florante: O, aking Diyos Ama, nasan, nasan, ang iyong awa! Ako'y nananaghoy,
nakikiusap, humihingi ng tulong niyo (bugtong hininga)
Patawarin niyo akong lahat dahil Hindi ko nagawang ipagtanggol ang ating kaharian laban sa taksil at walang awang si Adolfo. Tila yata wala nang nagmamahal sakin! Napakapait ng aking buhay!
Inagaw niya ang korona ni Haring Linceo upang magawa niya ang kanyang ninanais. Pati si Duke Briseo na aking ama ay kanyang dinamay.
Tagapagsalaysay: Sandaling nanahimik si Florante dahil sa sama ng loob
(umiyak sandali) matapos manahimik ay muli siyang tumawag sa Panginoon.
Florante: O aking Diyos Ama, tila yata di mo dinidinig ang aking mga
panalangin sa'yo. Hindi ko tuloy maalis saking isipan na ayaw nyo na akong tulungan.
Kung gayon, papaano na ako, sinong aking malalapitan at makakapitan kung ang Diyos mismo ay ayaw na akong tulungan!
Paalam na Albanya, aking sinilangan, patawarin mo na lang ako dahil Hindi kita naipagtanggol.
Paalam na bayan ko, paalam rin sa'yo. Adolfong malupit, Laurang taksil! Paalam na sa inyo!
Tagapagsalaysay: Habang nagdudusa si Florante sa gubat, isang Gererong
Morong nagngangalang Aladin ang dumating sa gubat na pagod na pagod at naghahanap ng pagpapahingahan.
Aladin: O, Flerida…… O tadhana, kay lupit mo, kinuha mo ang minamahal ko!
Tagapagsalaysay: Habang si Aladin ay umiiyak at nagdudusa ay may narinig
siyang tinig sa kagubatan at pagkatapos ay may nakita siyang lalaki.
Aladin: O, ano yung tinig na aking naririnig? Tinig ng isang naghihinagpis na
tao. Sino kaya siya?
Florante: Talagang ako'y minamalas. Ako'y pinapahirapan sa kamay nang taksil
na si Adolfo. Si Adolfong malupit at higit pa sa halimaw kung manakit.
Aladin: Kaawa-awang tao, ang lahat ng kanyang tuwa'y natapos nang siya'y
pinahirapan at pinagtaksilan.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos na marinig ni Aladin si Florante ay nagmuni siya
ng isang malaking problema.
Aladin: Tadhana'y masakit, problema ko'y napakahirap lutasin dahil sa aking
sintang inagaw.
Tagapagsalaysay: Nagmamadali na si Aladin nang mapansing humina ang
boses na kanyang narinig…
Aladin: Kailangan ko ng magmadali kundi, Hindi ko na maabutan ang taong
iyon…
Tagapagsalaysay: Habang tumatakbo ay hinahawi niya ang mga sagabal sa
pamamagitan ng kanyang kalis. Nang Makita niya ang nakagapos ay napansin niyang may nakapalibot ditong dalawang leon. Siya ay naghanda at nilusob ang mga leon. Pagkatapos niyang mapatay ang dalawang leon ay pinakawalan niya si Florante.
Aladin: Parang nakita ko na ang taong ito?
Tagapagsalaysay: Pagkalipas ng ilang oras ay namulat si Florante at……
Florante: Laura nasaan ka? Tulungan mo akong makaalis dito…
Tagapagsalaysay: Hindi na sumagot si Aladin at baka sa kawalang pag-asa ay matuluyan na si Florante…
Florante: Sino ka at bakit ako narito?
Aladin: Magpahinga ka na lang. Ako ang nagligtas sa iyo.
Florante: Hindi mo ba napapansin na tayo ay magkaaway?
Aladin: Marahil, pero ika'y nangangailangan ng tulong.
Florante: Siguro nga ay patay na ako kung Hindi ka dumating. Ngunit ang
pagkamatay ang siyang tunay kong kaligayahan.
Aladin: Hangal! Hindi mo ba alam na dinadagdagan mo lang ang iyong pasakit?!
Tagapagsalaysay: Hindi nagpansinan ang dalawa ngunit isinama ni Aladin si
Florante sa kanyang pagpapahingahan at doon sila nagpalipas ng gabi.
Pagdating ng umaga ay napansin ni Aladin na malakas na si Florante kaya ito'y kanyang niyakap.
Florante: Maraming salamat sa lahat ng tulong mo kaibigan!
Tagapagsalaysay: Inaliw ni Aladin si Florante ngunit napansin nitong
malungkot pa rin siya.
Aladin: Ano ba ang iyong problema? Maaari ko bang malaman?
Florante: Sige. Sisimulan ko ang aking kwento simula ng ako'y ipinanganak.
Tagapagsalaysay: Ang dalawa ay naupo upang magkuwetuhan.
Florante: Pinanganak ako sa bayan ng Albanya kung saan si Duke Briseo,
ang aking ama, ay naninirahan. Ang ina ko na si Prinsesa Floresca ay nakatira sa Krotona. Ako ay pinangalanan nilang Florante.
Noong sanggol pa lamang ako ay muntik na akong dagitin ng isang buwitre. (sinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)
Prinsesa Floresca: Florante! Tulong!
Menalipo: Bakit po anong problema?
Florante: Nakita ng pinsan kong si Menalipo na ako ay dadagitin ng buwitre
kaya Dali-Dali niya itong pinana at napatay. At noon namang naglalakad ako ay kinuha ng isang areon sa aking dibdib ang aking Cupidong Dyamante. Buti na lang at Hindi ako napahamak. (isinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)
Nang ako'y naging siyam na taong gulang ay lagi akong nasa burol at dala ang aking pana't busog at ako'y naghahanap ng hayop upang tirahin ng aking pana. Kapag ako'y napagod ay nagpapahinga at naliligo ako sa batis kung saan masasayang nag-aawitan ang mga nayades habang tinutugtog nila ang kanilang lira. Ang kanilang tawana'y nakapagpapawala ng aking pagod. (sinasalaysay habang inaarte ng batang Florante)(nagkakantahan ang mga nayades)
Pagkalipas ng ilang taon ay pinag-aral ako ng aking ama ngunit ayaw pumayag ng aking ina dahil ako'y lilisan.
Prinsesa Floresca: Bakit kailangan pa niyang umalis?
Duke Briseo: Dahil mas maganda ang pagtuturo roon. Kung Hindi siya mag-
aaral ano ang kanyang magiging kinabukasan.
Pronsesa Floresca: Sino ang mag-aaruga sa kanya roon?
Duke Briseo: Aalagaan siya ng kanyang mga guro't kaibigan doon.
Florante: Sa mga sinabi ng ama ko ay nakumbinse niya si ina upang ako'y
lumisan.
Tagapagsalaysay: Sa pagdating ni Florante sa Atenas…
Antenor: Florante, maligayang pagdating! Ako nga pala si Antenor at ako ang
magiging guro mo dito sa Atenas.
Florante: (malungkot na malungkot) Salamat po!
Antenor: O, bakit tila kay lungkot mo?
Florante: Ayaw ko po kasing umalis sa Albanya.
Antenor: Hayaan mo, lilipas din yan.
Tagapagsalaysay: Sa isang buwang pagtigil ni Florante sa Atenas ay
kapansin-pansin na palagi siyang tulala at di makakain.
Isang araw habang naglalakad si Florante ay nakasabay niya si Adolfo, ang kanyang kababayan. Napansin niya ang pinong pagkilos nito.
Makaraan pa ang anim na taong pag-aaral……
Antenor: Binabati kita Florante! May talento ka sa pilosopiya, astrolohiya at
matematika.
Florante: Salamat po!
Tagapagsalaysay: Dito nagsimulang magalit si Adolfo dahil nasasapawan na
siya ni Florante.
Isang hapon, tinipon ni Antenor ang mga estudyante.
Antenor: Magkakaroon ng pagsasadula ng trahedya ng dalawang Apo. Si
Florante ang mangunguna bilang Polinise at si Adolfo bilang Etyokles.
Tagapagsalaysay: Nang magsimula na ang dula-dulaan. Nanlisik ang mata ni
Adolfo kay Florante.
Adolfo: (Handa nang paslangin si Florante) Ikaw ang umagaw ng kapurian ko,
dapat kang mamatay.
Menandro: (Sinaklolohan si Florante) Adolfo, itigil mo ang iyong kahibangan.
Tagapagsalaysay: Natapos ang pagdiriwang at di na nakita si Adolfo.
Makalipas pa ang isang taon, isang sulat ang dumating para kay Florante.
*babasahin ang sulat*
Florante:(malungkot) HINDI!!!!!Mahal na ina, bakit mo ako iniwan? Di man lang tayo nagkita sa matagal na panahon. HINDI!! Hindi ka maaring mamatay!(walang patid ang pag-iyak)
Tagapagsalaysay: Dalawang buwan pa si Florante sa Atenas bago dumating
ang kanyang sundo.
Florante: Maestro, paalam na po.
Antenor: Florante, tandaan mo palaging mag-iingat kay Adolfo.
Florante: Salamat po sa lahat. Tatandaan ko po ang inyong bilin.
Menandro: Mag-iingat ka Flortante. Kapag kailangan mo ng tulong ay nandito
lang kami.
Antenor: Menandro, sumama ka kay Florante sa Albanya.
Menandro: Salamat po.
Florante at Menandro: Paalam na po.
Tagapagsalaysay: Pagdating sa Albanya……
Florante: (humalik sa kamay ng ama) O aking ama!
Duke Briseo: (niyakap ang ama) O bunso.
Tagapagsalaysay: Biglang may dumating na isang mensahero.
Mensahero: Magandang araw po.Humihingi ng tulong ang Krotona sa inyo dahil nanganganib po na masakop ni Heneral Osmalik.
Duke Briseo: Asahan niyo ang tulong namin. Florante, pupunta tayo kay haring Linceo.
Tagapagsalaysay: Pagdating sa palasyo, sinalubong sila ni Haring Linceo.
Duke Briseo: Mahal na hari, ang aking anak na si Florante.
Haring Linceo: Ah, ang binata sa aking panaginip. Siya ang papalit sa aking
trono. Pansamantala pamunuan mo ang hukbong patungo sa Krotona.
Tulungan mo ang iyong ninuno doon at magkamit ng karangalan.
Nabalitaan ko kay Antenor na nagpamalas ka ng iyong kahusayan sa
Atenas. Walang pagdududa na iyong namana ang mga katangian ng iyong
ama.
Florante: Maraming salamat po sa papuri. Ginawa ko lang po ang nararapat.
Tagapagsalaysay: Kasilayan ni Florante si Laura sa hardin ng palasyo.
Florante: Maari ko po bang malaman kung ano ang pangalan ng magandang
binibining iyon?
Haring Linceo: Siya nga pala ang aking anak na si Laura. Maiwan muna kita at mag-uusap lang kami ng iyong ama.
Tagapagsalaysay: Pumasok si Haring Linceo sa loob ng palasyo at nilapitan
naman ni Florante si Laura.
Florante: Magandang umaga sa iyo prinsesa. Kanina pa kita napapansin.
Laura: Magandang umaga, Florante. Salamat sa papuri. Lagi kang
ikinukwento sa akin ng iyong ama.
Florante: Sana'y makilala pa kita ng lubusan.
Laura: Gayon din ako. Ngunit ilang araw na lang at aalis ka na rin.
Florante: Oo nga. Halika Laura, pumasok na tayo at magsisimula na ang
piging.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos ng tatlong gabing piging…
Haring Linceo: Magandang gabi sa iyo Florante. Dapat ka ng maghanda para
bukas.
Florante: Maraming salamat po sa paalala. Magandang gabi rin po.
Tagapagsalaysay: Kinabukasan…
Duke Briseo: Handa ka na ba? Malayo ang iyong lalakbayin.
Florante: Handa na po aking ama. Karangalan ko po ang maglingkod sa inyo,
Haring Linceo.
Haring Linceo: Mabuti kung ganon. Mag-iingat ka.
Florante: Salamat po.
Laura: Mag-iingat ka Florante, ipangako mong babalik ka.
Florante: Pangako, Laura.
Laura: Paalam.
Florante: Paalam sa inyong lahat. Mga kawal, tayo ng lahat!
Tagapagsalaysay: Pagdating nila Florante sa Krotona, nakita nila ang hukbo ni Heneral Osmalik.
Osmalik: Sugod!
Florante: Sugod!
*digmaan*
Natitirang kawal ni Osmalik: Nasan ang kalaban?! (makikita sila Florante, Menandro at isa pang kawal) Isa… Dalawa… Tatlo… Takbo!
Florante: Nanalo tayo!! Mabuhay ang Albanya!
Mga kawal: Mabuhay!!
Florante: Mga kawal, babalik tayo sa Albanya.
Tagapagsalaysay: Sa pagnalik nila sa Albanya ay may nakasalubong silang mga di-binyagan na may dalang isang babae.
Di-binyagan: Sino kayo at bakit kayo narito?
Florante: Kami'y mga taga-Albanya./ Pakawalan niyo ang babaeng iyan!
*labanan*
Florante: Binibini, mawalang-galang na pero ngayon lang kita nakita rito.
Maari ko bang malaman ang iyong pangalan?
Laura: Ako ito, Florante. Si Laura.
Florante: Laura? Bakit ka nandito?
Laura: Gusto ko lang malaman ang iyong kalagayan.
Florante: Salamat sa pag-aabala. Kamusta ka na? Sana'y naging mabuti ka.
Laura: Mabuti naman ako, pero Florante, kailangan ko ng tulong mo. May
bayang malapit dito na pinagtataguan ng mga morong dumakip sa aking ama. Iligtas mo siya. Paano kung may masamang mangyari sa kanya? Paano kung...
Florante: Shhhh. Ako na ang bahala. Ililigtas ko ang iyong ama sa abot ng aking makakaya.
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang linggo…
Florante: Nanalo ulit tayo!!!
Haring Linceo: Salamat naman at dumating ka.
Florante: Ginawa ko lang po ang aking tungkulin.
Tagapagsalaysay: Matapos noon ay bumalik na ang lahat sa Albanya.
Haring Linceo: Florante, pasensya ka na ngunit ipapadala ulti kita sa Etolya
para lumaban sa mga turko. Mag-ingat ka.
Florante: Pupunta po kami kaagad.
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang araw ng paglalakbay…
Miramdin: Kapag nakita niyo na sila ay sugurin niyo kaagad.
Florante: Sugod!!
*digmaan*
Tagapagsalaysay: Makalipas ang ilang araw…
Kawal: Heneral Florante, dala ko po ay isang sulat galing kay Haring Linceo.
Florante: Maraming salamat, maaari ka ng umalis.
Tagapagsalaysay: Pagkatapos basahin ni Florante ang liham, pinatawag niya si Menandro.
Florante: Menandro, babalik ako sa Albanya, pinapupunta ako ng hari. Ikaw
muna ang mamahala dito.
Menandro: Ikararangal ko ito.
Tagapagsalaysay: Umuwi si Florante sa Albanya nang nag-iisa. Pagdating
niya ay pinaligiran siya ng mga kawal.
Florante: Anong ibig sabihin nito?!
Kawal2: Sumama ka sa amin kung ayaw mong masaktan.
Tagapagsalaysay: Dinala si Florante sa palasyo at nakita si Adolfo.
Adolfo: Kamusta na Florante? Matagal na tayong Hindi nagkakausap.
Kuwentuhan mo naman ako.
Florante: Walang hiya ka!! Anong ginawa mo kay Laura?!!
Adolfo: Huminahon ka. Maayos ang kalagayan niya ngunit ikinalulungkot ko..
Magpaalam na ang iyong amang si Duke Briseo.
Florante: Papatayin kita, papatayin kita!
Adolfo: Mga kawal, alisin niyo ang taong ito sa harapan ko…
Tagapagsalaysay: At doon nagwakas ang pagsasalaysay ng buhay ni
Florante…
Florante: At ganoon nga ang nagyari.
Aladin: Hayaan mong ako naman ang magsalaysay ng aking buhay… Ang ngalan ko'y Aladin mula sa syudad ng Persya. Anak ng bantog na sultan Ali-
Adab. Kaya ako nandito dahil ako ay pinagtaksilan ng sarili kong ama.
Tagapaagsalaysay: Sasmantala, sa kabilang bahagi ng kagubatan….
Laura: Anong gagawin mo sakin?! Saan mo ko dadalhin?!
Adolfo: Sumama ka na lang!
Flerida: Itigil mo yan!
(pinana ni Flerida si Adolfo at napatay)
Aladin: (maririnig sila Flerida at Laurang nag-uusap ngunit Hindi nila alam na
sila pala ito) Huh?!... Nakarinig ka ba ng mga nag-uusap?
Florante: Oo, halika't hanapin natin kung saan ito nagmumula. (pinakinggan
nila ito)
Flerida: Nang mabalitaan ko na pupugutan ng ulo ang aking minamahal, ako ay nagmakaawa sa hari na huwag na itong ituloy, matapos nito, ako ay nagdamit gerero upang makatakas sa kaharian.
Tagapagsalaysay: Di na nakatiis si Florante at Aladin… Kaagad nilang
nilapitan ang kanilang sinisinta. Wari bang sabik sa pagmamahal ng isa't-isa.
Florante: O Laura aking mahal kay tagal nating Hindi nagkita!
Laura: Mahal ko!
Aladin: Flerida! Aking sinta!
Flerida: O Aladin…
Florante: Pano ka napadpad dito, Laura?
Laura: Hayaan mong ikwento ko ang mga nangyari sakin sa bingit ng
kamatayan…
(malungkot at iiyak) Nang ikaw ay mawala, naging magulo na ang bayan. Madalas akong pagtangkaan ni Adolfo… Higit pa dito, pinaslang niya ang aking amang hari at maging ang iyong ama na si Duke Briseo.
Flerida: Ako'y nahabag kay Laura ng makita kong nilalapastangan siya ni
Adolfo kaya kinuha ko ang busog at palaso at pinana ko sa dibdib ang walag-awang hangal.
Florante: Sadyang kay lupit ng tadhana sa ating lahat. Ngunit ngayon ay
masaya na tayong lahat at magkakasama.
Tagapagsalaysay: Habang sila ay nag-uusap ay dumating si Menandro at ang
kanyang mga sundalo. Dapat ay hahanapin nila si Adolfo upang singilin sa kanyang mga kasalanan nang Makita nilang maayos na ang lahat..
Matapos ang sandaling pag-uusap ay bumalik ang lahat sa Albanya. Masaya ang mga tao na nakita silang maayos na nakabalik. Kaagad naman dinaos ang kasal Nina Florante at Laura at maging Nina Aladin at Flerida matapos sila kapwa magpabinyag.
Aladin: Florante, ako muna ay panandaliang magpapaalam sayo. May nagbalita kasi sa akin na sumakabilang buhay na ang aking ama. Kailangan ko siyang puntahan. Sa kabila ng mga kasalanan niya sakin, siya'y mananatiling ama ko pa rin. Ako ang papalit sa puwesto niya kaya't matatagalan bago tayo magkita muli. Ipinapangako namin na kami ay babalik dito upang kamustahin kayong mag-asawa. Paalam kaibigan!
Tagapagsalaysay: Dahil sa pagkamatay ni Haring Linceo at Duke Briseo ay
pinalitan sila ni Florante. Sa kanyang, paghahari, nanumbalik ang dating katangian ng kaharian. Namauli ang kapayapaan, umunlad muli at bumalik rin sa dati ang mga tao.
*:WAKAS:* (END)
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)
PARAMIHIN
PAUNTIIN